Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten over muziek

Verleden, heden en toekomst van mijn lievelingsrequiem van Mozart

VERLEDEN

Als de eerste sombere klanken klinken
van Mozart’s Requiem
in mijn geluidsoortjes
op de fiets gezeten
onderweg van mijn huis in Capelle-Schollevaar
naar de begraafplaats Oud Kralingen
om de sterfdag van mijn vader te gedenken,
vangt de wind mijn eerste emotietranen op
om ze te vermengen met de luchtvochtigheid
welke altijd hoog is op de 12 februari van ieder jaar
mijn geboortedag vanaf 1952

hij, mijn vader, werd maar 75 jaar
ik, zijn zoon Jan Jacob Krediet, net 32 jaar in 1984 dus half wees
als hij, Gerrit Jan Krediet geboren 9 november 1908,
om half acht bij het wassen en aankleden,
zijn laatste levensadem uitblaast in het verpleeghuis
‘Pniel’ aan de Oudedijk te Rotterdam

HEDEN

Het is nu 35 jaar later
ik zit op rij 2 in de Open Hof Kerk te Aalsmeer
naast mij mijn schoonzussen, zwager, levenspartner
en de vriend van mijn schoonmoeder
Paula Broer- van der Spek
die als alt meezingt in de
uitvoering van o.a. het Requiem (KV 626)
van W.A. Mozart door
haar Aalsmeers Christelijk Oratorium Vereniging
o.l.v. Danny Nooteboom
met solisten en The New Symphonics

ik ervaar door de muziek en woorden van de ‘Introïtus’
dat de eeuwigheid mijn vader wel ten deel is gevallen
maar dat dit hem uiteindelijk niet zal bevallen, bevredigen

want hij wil het beloofde licht
en bij het ‘Kyrie’ bid ik vroom
het “ontferm u Heer” in mijn hart mee
met als bijzinnetje: ‘Red Krediet om niet!’
maar mijn innerlijk gefluister wordt wreed verstoord
door de helse tonen en woorden
aangaande de dag des oordeels
‘Dies irae’
waar ik geenszins meer in geloof
noch in het tevoorschijn gebrachte boek
waar de Bijbel wel mee bedoeld zal zijn
alhoewel het boek van Sinterklaas
ook in mijn hersenen opborrelt

maar goed Mozart gelooft wel in dat boek en die dag
wellicht omdat de weinige jaren van
zijn leven met zondige overvloed waren getekend

hij laat er dus geen gras over groeien
en mijn verbeelding
groet en bloeit bij het verstomd staan
van dood & natuur
als mijn vader als een van de schepselen zal verrijzen
met aan zijn rechterhand zijn vrouw, echtgenote
sinds 17 mei 1939:
Philippina Hendrica van den Bos
geboren 31-5-13, overleden 12-10-09
wijlen mijn moeder dus
wiens familienaam ik heb toegevoegd aan die van mijn vader
onder het verwekkingsmoraal van
‘voor hem een minuutje, zomer 1951
voor haar negen maanden’

moeders oog is op hem, haar man maar vooral op Hem, haar Heiland gericht
10 jaar rust haar lichaam op zijn stoffelijk overschot
onder een zware zerk met de tekst
‘Christus Triumphator’

samen wachten zij ‘Uren, Dagen, Maanden, Jaren’ af
als kinderen van het licht
zeer hard aan het werk getogen geweest
God geloofd, beloofd, gevierd en gevreesd en zijn vijand
die schuld welke hen toegerekend blijft en vooral beklijft
“mijn schuld, mijn grote schuld,
onze schuld, onze grote schuld”

mijn vader zal niet huilen, hij zal volharden
mijn vader huilde nooit
mijn moeder af en toe, dan was ze te moe

bij het ‘Offertorium’ ervaar ik weer een lichtpuntje
als Abraham en zijn nageslacht
het beloofde fundament zijn
van een eeuwig en vernieuwd leven

om bij het ‘Sanctus’ en ‘Benedictus’
zalvend van binnen
een zegening af te dwingen
onder het stillekens mijmerend zingen van het gezang
‘God is getrouw’

bij het ‘Agnus Dei’ en vooral het ‘Communio’
berust en geloof ik definitief in hun eeuwige rust
die van mijn ouders Gerrit en Fien
en geloofd is beloofd
God daar hou ik u aan
komt U maar gerust aan mijn vader en moeder

als de laatste klanken zijn geklonken
vult een gespetter van handengeklap
de tot concertzaal omgetoverde kerk

een verdiend applaus wordt in ontvangst genomen
en de zingende zittende alt-koorleden staan kranig op
in het koor dat met trots haar 130 jarig bestaan viert

de aangeboden Aalsmeerse bloemenboeketten
fleuren de troostende triestigheid
van dit Requiem,
mijn lievelingsrequiem,
kleurrijk maar vooral lichtend op
met vooral de blik op hen die ons ontvallen zijn
en hun nieuwe leven, de hunne en de onze, de

TOEKOMST

Jan Jacob Krediet van den Bos
vrijzinnig denker, dichter, schrijver, man, mens

... Bij het schrijven van deze hartenkreet, zeg maar gerust smartenkreet heb ik vooral de tekst gevolgd met als intro, mijn jaarlijkse bezoek aan het graf van mijn vader, vanaf 2009 van mijn ouders, waar ik op de fiets naar toe rij met het Requiem van Mozart op mijn hoofd. Het lijflied ‘Uren, Dagen, Maanden, Jaren’ van mijn ouders, wat altijd op oudejaarsavond met het hele christelijke gezin werd gezongen is tevens verwerkt alsmede het prachtige melodische gezang ‘God is getrouw’! Deze hartenkreet draag ik op aan Mevrouw E.E. te R. en aan Mevrouw J. van Z. te A. ...


Zie ook: http://www.janjacobkrediet.nl

Schrijver: Jan Jacob Krediet, 15 november 2019


Geplaatst in de categorie: muziek

4.7 met 3 stemmen 117



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)