Hoe kan ik echt rijk worden, vroeg de nieuwe leerling aan z’n zenmeester. Die stelde hem gerust: ‘Jij zult echt op een dag heel rijk worden als je je best doet en het ook echt diep van binnen wil.’ ‘Kunt u mij dan de weg wijzen hoe ik dat kan bereiken?’ ‘Jazeker, misschien had je het nog niet begrepen, maar daarvoor ben je eigenlijk hier.’ ‘Alstublieft…

Bij de vroegere poort aan de Noordzijde van de Efteling stond een stenen, zwarte pelikaan op een hoge sokkel. Terwijl deze vogel voortdurend een straal water uitspoog, verwelkomde hij de binnenkomende bezoekers van de Efteling. Vele jaren was hij het eerste beeld, dat de mensen zagen als ze in het Wonderpark kwamen. Maar die poort verdween om plaats…

Het was zo simpel, alles verliep vlekkeloos, ehhh, nou ja achteraf bezien was dat natuurlijk niet zo, maar daar kwam ik later pas achter. Vorige week werd er een biopt uit mijn knie genomen, ach het werd verdoofd dus al teveel kreeg ik er niet van mee, ook al omdat er een alleraardigste verpleegster haar arm voor me beschikbaar stelde, waar ik natuurlijk…

De kleine man wil naar buiten. Hij heeft in de de speeltas de tractor, race auto, lego poppetjes, en de rubberen Donald Duck gevonden, een vliegtuig getekend en het boerderij boek uitgebreid met oma doorgenomen. Alle dieren heeft hij van het kenmerkende geluid voorzien en als zij de kip liet blaffen of de koe liet knorren was hij niet te beroerd om…

Met ingang van april is het toeristeninformatiegebouwtje achter de Slotplaats in Bakkeveen weer de hele middag open. Dus even binnen kijken of ze ook een folder met de wandelpaden in het bos aldaar hebben. Inderdaad zoals verwacht, die is er, tevens neem ik ook eentje mee over de Bakkefeansterdûnen en de Heide fan Allardseach. Een beetje verwarrend…

Zijn naam was Bertus, hij had dezelfde leeftijd als ik en hij werd mijn speelkameraadje om en nabij mijn vierde levensjaar. Vanaf deze inleidende zin houdt verder ook iedere vergelijking met hetzelfde resultaat op. Bertus was de zoon van een zwaar invalide vader, een afgekeurde bouwvakker, die ongeveer 15 jaar ouder was dan zijn psychisch onevenwichtige…

Wat vond je leuk aan de vakantie, vraag ik en het antwoord komt rap, nou het pretpark, de speeltuin, het doolhof enne, net zo laat naar bed gaan als pappa en mamma.... juist! Dus dat vond je leuk? Ja hoor en net zo laat opstaan ‘s morgens ook als pap en mam, ook al leuk! Geen wekker die je bruut uit de slaap rukt, geen vaste verplichtingen, wat wil…

Tanka De grootste zegen, die een ieder mag wensen voor 't wijde leven, is steeds vreugde te vinden in daags gebeuren en doen. Prozatekst We kunnen veel plannen maken voor de verre of de nabije toekomst. We mogen heel wat willen. Wat? Straks een verre reis maken, misschien zelfs om de wereld heen? Een mooi, groot huis kopen of een moderne…

‘Wanneer kun je zeggen dat je echt vrij bent,’ vroeg de leergierige leerling aan zijn meester. ‘Oei’, zei de meester, ‘dat is een moeilijk te beantwoorden vraag. Kun je zeggen dat je vrij bent als je je niet afhan-kelijk opstelt ten opzichte van dat wat anderen voor je hebben beslist of bedacht? Misschien. Ben je vrij als je niet klakkeloos doet wat…

‘Hoe is ‘t met je?’ De kleine man kijkt me vanaf het beeldscherm belangstellend aan. Hij heeft een groene auto in zijn hand die zelf kan rijden als je er een paar keer met de wielen mee over de vloer rolt. Hij wacht op mijn reactie. Zoveel empathie van een net 2 jarige overrompelt me. Ik heb het gevoel voor het eerst rechtstreeks contact met…

Al maanden loopt ze met een dikke knie, eentje die qua pijn het meest opspeelt in bed, jawel! Zelfs het gewicht van een pyamabroek of dekbed is dan te zwaar, dus wanneer ze ‘s nachts wakker wordt van de pijn, gaat alle belasting ervan af! Een bezoekje aan de huisarts leverde een bezoek aan de orthopeed op, die foto’s wilde laten maken en dat gebeurde…

In Huis ten Bosch is het al vroeg dag op deze zaterdagochtend 27 april 2019. Koninklijke teckel Bea vraagt zacht piepend aandacht voor haar volle blaas. Tevergeefs. De prinsessen vechten elkaar al tien minuten de tent uit over wier beurt het is Bea uit te laten. 'Laat mij het maar doen.' Willem Alexander komt de keuken in. 'Ik moet toch nog sigaretten…

Soms heb je zo’n moment dat je bepaalde maatschappelijke ontwikkelingen eens de revue laat passeren. Ik kreeg net een berichtje binnen op m’n mobieltje. En zoals dat soms gaat, overdenk je dan even het berichtje en terwijl ik dat deed dacht ik, hoe is het toch mogelijk. Ik lig hier lekker te mijmeren in de zon en zonder dat ik me hoef in te spannen,…

Vanavond vroeg zo tussen kwart voor zes en kwart voor zeven nog gauw voor het donker wordt, met de honden een wandeling door het bos gemaakt en al wandelend over een van de paden tussen hoge dennen door besef ik weer eens, of misschien eigenlijk iets wat ik altijd al in een bos heb gehad, dat ik er sterk door wordt beïnvloed. De geur, de imposante reuzen…

Mensen denken zo onderhand dat, als ze mijn gedichten en dergelijke kennen, ik iets met bomen heb. Laat mij het maar gelijk bekennen – dat klopt wel een beetje. Het mooie aan oude bomen vind ik onder andere de gebarsten en getekende rimpelige karaktervolle schors. Het zijn net oude mensen met gerimpelde gezichten, zoals je die vroeger zag en soms nu…

Ik was met ‘íemand’ thuis op de eerste verdieping van mijn eerste aangekochte huisje in Capelle aan den IJssel, wijk Schollevaar, Rigoletto 213. Het kleine hoekhuisje lag aan de rand van het Schollebos, 3 woonlagen van elk 20m groot! Ik had het te koop gezet na 2 inbraken met zeer nare gevolgen, materieel en immaterieel. In de open keuken met living…

Waar ik nou helemaal niks meer van begrijp is de tweedeling in de zorg, ofwel de wispelturigheid in de behandelingen. Waar draait het om, nou dat doe ik haarfijn uit de doeken! Wanneer je in een ziekenhuis “loopt” om welke reden dan ook, hoor je praktisch elke arts en verpleegkundige zeggen: men hoeft en moet niet met pijn rondlopen! Na een operatie…

Ja, de armen en benen van Rhena werden druk bezocht door de smulgrage knaagdiertjes. Maar na enkele dagen ging het hun toch tegenstaan. Ze gingen naar buiten om daar smakelijke zaadjes en andere hapjes te zoeken. "Toch blijf ik vuil," dacht Rhena. "Tenslotte zullen ze wel weer terug komen om van mijn vieze huid te smullen." Maar dat gebeurde niet…

De oude juffrouw woonde alleen in een klein huisje, tussen akkers en bos gelegen. Rhena had achter haar woning een lege varkensstal. Maar daar waren allang geen dieren meer in. De deur van die stal bleef altijd dicht, en op slot. Op een mooie voorjaarsavond zat Rhena weer eens in het gezellige boerencafé. En maar babbelen met alle mensen, die druk…

‘Nee, ik wil er niets meer me te maken hebben; ik ben weg.’ Na deze woorden stopte mijn vriendin haar betraande ‘kop in het zand’, zoals de Romeinse denker Plinius de Oudere al beweerde en liet mij perplex achter. Ik boog me naar de kuil die ze met haar snavel al dieper schraapte om een nest in te maken en zei dat ze niet zo moest doemdenken maar beter…