The Garden of Eden.
Als we hoger in de bergen en tussen vulkanen door rijden word het mistig van de nevels der warmwaterbronnen en ruikt het sterk naar zwavel. Yani lijkt iets rustiger te zijn geworden en neemt wat snelheid af en komt naast me rijden. We reden nu zo'n twintig kilometer per uur langzaam glijdend tussen de donkere naaldbossen die op de koeler wordende klimaatgrens groeien. Niet veel later halen we onze leren jackets uit de plunjebalen, het was gewoon fris hier. Van achtendertig graden naar vijftien is echt wel even schrikken. Maar ik kreeg sinds jaren eindelijk weer eens frisse lucht. Ik voelde mijn hersenen zich openen en het suffe van de tropenkolder wegtrekken. Ik werd letterlijk wakker. Het was een euforisch gevoel en was kwaad op mezelf dat ik na drie jaar Indonesië nog nooit naar Bandoeng was geweest. Waar verdomme alle Nederlanders wonen, nu begrijp ik waarom. En dan hoorde je ook nog de bijnaam; 'Het Parijs van Java'. Hoe dom kun je zijn, hoeveel moet je weten voordat je interesse gewekt is?
Als we haast bij de top van een vulkaan in het gebied Cipanas (warm water) arriveren die bekend staat om zijn warmwaterbronnen (zwavelwater) huurden wij een huisje voor een nacht, kochten zes driekwart liter flessen bier van het merk Anker en gingen samen in een van de natuurlijke hete baden zitten. Een koude fles bier en een jointje, de ghettoblaster stond heel zachtjes aan met wat reggaemuziek. De volle maan zo groot als een luchtballon boven ons hoofd verlichtte de dennenbomen, mist en neveldampen. Het was heerlijk bijkomen, met als bonus dat dit water zo geneeskrachtig was dat je tien jaar jonger werd en huidaandoeningen verdwenen in een dag. Verdomd als het niet waar is, een dag later viel de korst van mijn bil waar ik in geschoten was. Er zat een heel nieuwe roze huid onder, ongelooflijk. Drie dagen oud en niets meer te zien behalve de hechtingen natuurlijk. Ook mijn voeten waren bijna als nieuw.
Het was boven het water stervenskoud dus alleen onze hoofden waren zichtbaar met een joint erin, om af en toe snel een slok bier te nemen om daarna je van de kou verkleumde armen snel onder water te steken. Daar zat ik dan in een Jacuzzi midden in de nacht in the middle of fucking nowhere tussen de dennenbomen vogelvrij verklaard en ik had het naar mijn zin. Ook Yani was zichtbaar bijgetrokken en blij.
"This is life man," met zijn armen hard in het water slaand: "Fuck Cikampek!"
"In Bandung ga ik een paar meiden halen en kom ik terug hierheen," antwoordde ik. "Ga ik lekker badderen met hun." "Ik vind je wel een aardige gozer hoor Yan, maar ik heb toch liever een fotomodelletje of twee op mijn schoot."
Hij staat op en vraagt: "Wil je vrouwen?"
"Nu?"
"Waarom zeg je niets?" vraagt hij verontwaardigd.
"Yani het is twee uur 's nachts."
Hij loopt in zijn blote lul, de hete stoom van zijn lichaam afkomend alsof het de Duivel was of een of ander monster naar een deur die bezit is van de eigenaar van de drie huisjes bij de bronnen die te slapen ligt natuurlijk. Een oude Chinees doet open en vraagt: "Meer bier?"
Ik hoor een kort maar heftige discussie, hoor wat geldflappen ritselen, dan een auto starten en Yani stap over de lage rotsjes rondom de bron terug in het 'bad'. Nonchalant niets zeggend tegen mij.
"And?" keek ik hem aan.
"Relexed, they are coming, is four enough?"
Is die boy nou serieus of wat, ik bedoel ik woonde ook al drie jaar in dat land van ongekende mogelijkheden maar we zaten verdomme boven op een bergtop van een vulkaan midden in het woud, nergens een dorp kampong of stad in de omgeving en hij regelt gewoon een vent met een auto die even op een door de weekse dag midden in de nacht een kilometertje of veertig gaat rijden om voor ons een paar meiden te zoeken. Ik was benieuwd.
Ik legde mijn hoofd achterover op een platte steen en sloot mijn ogen en overdacht hoe je leven in enkele dagen toch zo heftig kan veranderen. Ik was een stinkend verwilderd beest geworden in een bananenplantage en nu? Nu waande ik me in the garden of Eden. Zo relaxed, afgezonderd van de mensheid met deze schoonheid om ons heen en dan nog de luxe van het 'rijk' zijn.
Geplaatst in de categorie: reizen
het zou een waardevolle aanwinst zijn voor de Nederlandse cultuur.