Alle inzendingen van Han Messie

Een tachtigjarige boerenknecht was tijdens zijn lange leven nooit ergens anders geweest dan in zijn dorpje, in de omliggende velden en boomgaarden. Dit was volgens de simpele man ook het hele aardrijk. Op een mooie zomeravond liep hij door de weilanden en graanvelden naar de horizon. "Ik ga nu eens naar het einde van de wereld," dacht hij. "Ja,…

Op een zoele zomeravond liep de oude baron wat rond in zijn grote tuin, die je wel een park kon noemen. Met vreugde keek hij naar de wingerd en de klimop, die bijna de hele achtergevel van zijn kasteel bedekten. Een nauwelijks hoorbaar zuchtje blies vlak over de grond. Zilveren rillingen gingen door het gras. De bloemen knikten tevreden. Bij de goudsbloemen…

De volgende avond mocht opa zich verheugen op het gezelschap van acht kinderen. Ja, Bastiaans kleinkinderen wisten hun vriendjes wel mee te krijgen. "Mijn verhaal van gisteren was wel griezelig," zei opa. "Daarom zal ik nu wat liefs vertellen." Opa kuchte een paar keer, en liet zijn vertelling horen: "In de mooie zomernacht glommen de boomkruinen…

Opa Bastiaan zat in zijn gezellige huiskamer, omringd door zijn vijf kleinkinderen. Hij vertelde een door hemzelf verzonnen verhaaltje. De drie jongetjes en de twee meisjes luisterden geboeid. Opa's stem klonk zo aangenaam: "Wat jullie nu horen, gebeurde in een groot deftig huis. 's Nachts, terwijl iedereen lag te slapen, kwamen uit de muizenholletjes…

Met grote stappen ging het langs weilanden. De bloemen knikten in de wind. Koning Victor zag dit als een bemoediging voor hem: "Nu bent u wel even van de wijs. Maar spoedig zult u goede raad ontvangen!" De koning liep heuvels op en af, over een heideveld, en een groot bos in. Tussen de bomen stonden allemaal grote doornstruiken. "Het wordt al…

In het grote paleis zaten koning Victor en zijn ministers in de vergaderzaal. Al die hoge heren bevonden zich aan een lange tafel met gebeeldhouwde poten. De koning, aan het hoofd van de tafel, had een heel mooie hoge stoel, die je een verplaatsbare troon zou kunnen noemen. De wanden van de zaal waren voorzien van grote schilderijen. De koning had…

Vele uren vloog het zuchtje door de wolken. Om zich heen hoorde hij het gekrijs van grote, sterke vogels. Het werd avond, donkere nacht. Eindelijk ging het zuchtje naar beneden en lag op de grond. Hij voelde wel dat hij op zacht zand lag. Het was dus geen sneeuw, waarin hij terechtgekomen was. Het zuchtje was helemaal uitgeput, bewoog niet meer. Afwachten…

Het was middenin de winter. Alle bomen en struiken waren kaal. Ook in de tuin van de oude man en de oude vrouw zag je geen blaadjes. Bloemen waren er natuurlijk niet. Of misschien toch een paar? Ja! Vlakbij het grote raam stond een kring van jonge sparren. Daartussen bloeiden -groot wonder!- mooie dahlia's. Hoe bleven deze bloemen zo prachtig rood…

Tobias en de spinnen bleven heel wat dagen in dat donkere boomhol. Hij kniesde voortdurend. Zou hij wel weer eens een man worden? Moest hij altijd in dat nare hol gevangen blijven? Zijn hele leven een uil zijn? Elke morgen schoot er een bliksemstraal langs hem heen. Tobias zag dat die vuurflits een wolkje werd, dat het boomhol verliet. 's Avonds…

Tobias was een jonge man, die heel tevreden leefde. Hij was schaapherder en deed zijn werk met toewijding en plezier. Met zijn grote kudde schapen liep hij over wijde velden vol mals gras en geurige bloemen. Dan kwam hij ook vaak dichtbij het grote bos. Sommige schapen aten misschien wel liever bosvruchtjes en struikjes dan de planten van het open…

In een mooi groot huis, met een tuin die wel eens stadspark leek, woonde helemaal alleen een erg rijke man. 's Avonds liep hij vaak heen en weer tussen de bomen en struiken van zijn tuin. Dan dacht hij erover na waar en hoe hij de volgende dag zou gaan jagen. Ja, want de jacht was wel hetgeen deze rijkaard het belangrijkste vond. Wat hield hij daarvan…

De spoken droegen Steven door een hoge, wijde poort. Die boog van steen was vol scherpe, ijzeren punten. Hij kon niets meer zien. Want achter de poort lag een heel donkere, lange gang. Steven voelde kou en vochtige lucht om zich heen. Hij sloot zijn ogen. Nergens meer naar kijken... Nergens meer aan denken... Wel hoorde hij gefladder om zich heen. Zouden…

Vlakbij een groot bos stond een groot kasteel met vier torens. Dat gebouw was pik- en pikzwart, van boven tot beneden. Daarom zag het er erg somber en griezelig uit. In de buurt van dat kasteel stonden helemaal geen huizen. Geen mens durfde daar naar binnen te gaan of ook maar dichtbij te komen. 's Avonds wandelden wel eens een paar mensen door de…

Middenin de nacht strompelde een stokoude heks langs de rand van het bos. Vermoeid steunde ze op haar knoestige wandelstok. Ja, zelfs voor een heks was ze al te oud om nog met een bezem te zweven! In gedachten liep ze het aardappelveld van een boer in. "Het einde van mijn bestaan in deze wereld," mompelde ze wijs en vol berusting. Ze hield op als…

Arnoud sloeg zijn vleugels uit en vloog boven de struikjes. Levina verdween uit zijn gedachten. Hij vloog snel heen en weer, in grote bogen en wijde kringen. Zijn keverhartje klopte heel wild. Ook nu klonken geluiden van gevaar in de omgeving. Maar Arnoud had er geen angst voor. Hij was vol moed om van alles te ondernemen. Al hoger en hoger vloog hij…

In het bloeiende weiland aan de zandweg ontwaakte weer nieuw leven. Jonge glimwormen kropen uit hun windseltjes, waarin ze zo lang hadden geslapen. Verheugd begroetten de pasgeboren kevertjes het grote woud van grashalmen en bloemen. Hun vorige leven van larve was helemaal vergeten. Maar nu moesten ze gauw wegvluchten voor koeienkaken. Die geweldige…

De bekende stad Breda, ook wel de "parel van het Zuiden" genoemd, verbergt veel onbekends. Bezuiden deze gezellige plaats ligt het mooie Mastbos, een veel bezocht lustoord. Hier zijn nog altijd bomen met vertelkunst. Oude vertellingen, die zich in en om Breda afspelen, klinken eeuwig door takken en twijgen. Als de stoere eiken en beuken luid zuchten…

Een levendige winteravond vol geluiden in Breda. Ja, op donderdag kan er tot negen uur gewinkeld worden. Langs de hoge, slanke toren lopen veel mensen, zoekend naar aanlokkelijke etalages of gezellige cafés. Maar laten we ons nu bezighouden met het licht dat de Bredase toren zo innig omhult. Voor de grote galmgaten glanst het ronde uurwerk geeloranje…

Het jonge herderspaar Jochen en Greta droeg zorg voor een mooie kudde schapen op de hoge, geurige bergweiden. "Ik, een zwakke vrouw, zal mijn spieren stalen door flinke keien voort te duwen," gniffelde Greta. Zij en haar man Jochen lieten daarom vaak met hun handen grote stenen van de hellingen afrollen of er tegenop gaan. Vooral als de schapen…

Jaap en Lia, een bejaard echtpaar, woonden in een klein, liefelijk huisje middenin het bos. Ze leefden van de opbrengsten van hun groentetuin. Op een zonnige ochtend zaten ze samen aan de beek, die achter het bloemkoolveldje stroomde. "Heerlijk om naar die heldere stroom en die kolkjes te kijken," zei Lia. "En wat sidderen de boombladeren mooi…

Even buiten het dorp, aan de landweg, stond een mooi huis, waarin een jongetje van vier jaar woonde. Dikwijls sloop de kleine Laurens heen en weer door de tuin. Dat ging voorzichtig voortschuivend, op handen en voeten of gehurkt. Daarbij verbeeldde het ventje zich Sindbad de zeeman te zijn. Hij, de dappere sprookjesheld, moest de strijd met gevaarlijke…

't Is een stille morgen, vol lichtblauw en donkergrijs. Lytse Boarn ontwaakt tussen de huizen van Grou. Hij zwerft over de stille, sluimerende straten, maar vlucht weldra voor opkomende drukte. Auto's vertrekken brullend. Fietsen doen ook van zich spreken. Kinderen fietsen of lopen naar school toe. Grote mensen gaan naar hun werk. Lytse Boarn zoekt…

Het is een warme meidag, in de buurt van Terherne. Een groepje pinksterbloemen wordt urenlang gestreeld door een zuivere zonnestraal. Daardoor wordt een zuchtje geboren. "Ik heet Lytse Boarn!" blaast de kleine dwergwind, terwijl hij rondbuitelt over de weilanden van het vriendelijke Terherne. Lytse Boarn kringelt uitgelaten langs dichte graspollen…

Aan de rand van he grote veld stond een verlaten graanpakhuis. Niemand kwam meer in dat oude bouwsel. Toch waren tussen die gebarsten muren nog heel wat zakken vol tarwe- en gerstekorrels Hoeveel jaren lag dat vergeten graan daar? De muizen die in het gammele pakhuis woonden, konden daar hun hele leven van eten. Daarbinnen was het steeds een getrippel…

Dina, het kleine speelse meisje, was moe van het ravotten met haar vriendinnetjes. Ze ging naar huis om uit te rusten. De late middagzon maakte Dina's slaapkamertje lekker warm. Dat nodigde des te meer uit om een dutje te doen. Loom lag Dina op haar bed. Die plataanboom voor het raam schitterde zo in de zonnestralen. Het deed bijna pijn aan je ogen…

Het geurige zomerbos was vol geluiden van krachtig ondernemend leven. Tussen de bomen, die af en toe zacht kraakten, liep een oude man. Het was Roemer de kruidenier. Vroeger was hij de baas van een mooie, bloeiende winkel geweest. Nu genoot hij van zijn rustige nadagen, zonder druk zakelijk werk. "Ja, als man van de handel heb ik het zeker gemaakt,…

Je hebt wel eens zo'n ogenblik, of zelfs een uur, dat je nergens zin in hebt... Dan maar eens rustig op een stoel gaan zitten, je gedachten laten gaan. Misschien is het ook wel prettig om languit op een bed te liggen. Gewoon wat soezen of nadenken? Bij een dergelijke gemoedstoestand is het zinvol om een tocht door het Schemerrijk te maken. Je ontwaakt…

Middenin het grote bos stond een heel oud hutje, van houten balken en planken gemaakt. Heel vroeger scholen hier de houthakkers als het erg slecht weer was. Vaak aten ze er ook hun boterhammen. Een enkele keer brachten die stoere werkers hier de nacht door, als er heel veel boomstammen gekliefd moesten worden. Het hout waarvan de hut gemaakt was,…

Langzaam, zacht krakend, ging de houten huisdeur open. Een man van achtenzestig jaar sjokte bedaard naar buiten. De zonneglans van de ochtend moedigde hem aan om een verre wandeling te maken. De zachtgele en lichtroze gevels van de huizen glommen stil wenkend. Er waren ook grijze woningen, die toch wel vrolijkheid uitstraalden. "Waar zal ik heen…

Hoog aan de mast van het grote zeeschip wapperde een feloranje wimpel. Hij wapperde erg trots, ook al was er maar en heel zwakke wind. Het schip voer door een warme zee, ergens onder de tropenzon. Kleine golven gleden loom voort. "Ik ga maar zo'n beetje heen en weer," dacht de wimpel. "Maar nu is het voor mij ook het ogenblik van rustig afwachten…