Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

HET BOOMHOL (eerste deel)

Tobias was een jonge man, die heel tevreden leefde.
Hij was schaapherder en deed zijn werk met toewijding en plezier. Met zijn grote kudde schapen liep hij over wijde velden vol mals gras en geurige bloemen.
Dan kwam hij ook vaak dichtbij het grote bos.
Sommige schapen aten misschien wel liever bosvruchtjes en struikjes dan de planten van het open veld. Deze dieren sprongen het bos in om eens lekker te gaan smullen. Tobias holde hen achterna en bracht hen weer bij zijn groep.
Als de nacht naderde, sjokte hij moe en voldaan naar de boerderij terug. Liever gezegd: het waren drie grote boerderijen, die dicht bij elkaar stonden. Ja, Tobias werkte voor drie boeren en paste op de schapen van hen alle drie.
Thuisgekomen gingen de schapen in hun warme stallen liggen. Tobias ging naar zijn slaapkamertje, dat naast de grote hooizolder lag. Dan rustte hij goed uit om de volgende ochtend weer vroeg op te staan.

Op een mooie zomeravond was Tobias weer eens bij de rand van het bos. Wonderlijk! Er zweefde een wolkje tussen de bomen. Dat wolkje werd al kleiner en kleiner. Tenslotte kwam het bij een grote eikenboom.
Tobias ging naar die boom toe en zag dat het wolkje in een gat van de stam verdween.
"Zou dat wolkje een spook geweest zijn?" dacht hij. "Laat ik maar gauw naar huis toe gaan. Het is nu toch tijd. En stel je voor dat er straks nog meer rare dingen gebeuren!"

De volgende dag scheen de zon heel warm. Tobias lag op zijn rug in het gras. De schapen graasden om hem heen.
Opeens verscheen er een klein boompje, niet groter dan een bessenstruik. Dat boompje huppelde -vreemd genoeg- zomaar heen en weer!
Versteld sprong Tobias overeind. Hij zag dat er enkele schapen naar het boompje sprongen en van zijn bladeren begonnen te eten. Telkens als er een blaadje was afgehapt, groeide er meteen weer een blad aan. De schapen konden eten zoveel ze wilden, het boompje hield zijn lover.
Dat boompje danste voort in de richting van het bos. Maar nu liepen àlle schapen er achteraan. Tobias ging heel nieuwsgierig mee. Wat zou er straks gebeuren? Daar stonden ze al bij het bos. Het boompje zweefde omhoog, een eind boven de grond. Het veranderde plotseling in het wolkje van de vorige avond. Dat wolkje zeilde langs de bomen en _ verdween in diezelfde eik, waarin het al eerder was gevlucht.
Nog gaven de schapen de achtervolging niet op! Ze sprongen allemaal tegen de eikenboom op. En meteen veranderden al die schapen in spinnen! Als aan de grond genageld bleef Tobias staan. Hij zag hoe zijn dieren naar boven kropen, als een groot leger van spinnen, en het boomhol ingingen.
Van wanhoop rende Tobias tegen de eikenboom aan en sloeg met zijn vuisten op de harde stam. Hij voelde dat hij ineenschrompelde en veren kreeg. Tobias was een uil geworden!
Hij vloog het boomhol in, de spinnen achterna. De uil Tobias klapte zijn vleugels dicht en schuifelde door de donkere gang naar beneden, steeds verder de diepte in. De spinnen waren helemaal onderin het hol. Verder was er daarbinnen niets te zien.
"Arme schapen, arme ik," kraste de uil treurig. Hij bleef zitten op de bodem van het hol. Tobias merkte niet dat sommige spinnen hun draden om hem heen begonnen te weven. Zijn vleugels en poten waren gevangen in plakkend spinrag. Hij was zó met zijn droeve gedachten bezig dat alles hem ontging.
Tobias wou een beetje rondlopen. O! Wat ging dat moeilijk! Het lukte alleen maar om heel langzaam een klein eindje voort te schuifelen... Ach, maar in al zijn ellende had hij ook niet veel behoefte aan lopen of vliegen...

(wordt vervolgd)

Schrijver: Han Messie, 20 maart 2011


Geplaatst in de categorie: dieren

4.0 met 2 stemmen 92



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Janny Ridderbos
Datum:
27 maart 2011
Email:
janny.ridderbosskynet.be
Een heel lief verhaal. Het leest als een sprookje, wat het hopelijk ook is. Ik ga nu snel deel 2 lezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)