Alle inzendingen van I>Broeckx

De winkel in de X-straat, waarboven in krullerige witte letters de naam van de eigenaresse stond vermeld, was ik al vaak gepasseerd en ik had een blik geworpen op de merkwaardige, grillig gevormde, futiele, misschien kunstzinnig verantwoorde en nietige sieraden in de etalage. Vandaag ga ik er naar ...

De optimistische, blijmoedige maar eufemistische tekst over het goede humeur en de dito conditie waarmee hij nog jarenlang zijn patiënten van dienst wenste te zijn, stond in geen verhouding tot hetgeen dezen verder binnenskamers onder ogen dienden te zien.... De Tederheid die men eens heeft ontvan...

Evenwijdig aan het landelijke zandpad waarover wij voortstappen, bevinden zich grasgroene weiden waarop in de verte zwartwitte koeien doodgemoedereerd, onverstoorbaar en onverschillig liggen te luieren en te herkauwen. Meer op de voorgrond grazen er eveneens enkele, met de last van de bolronde, roz...

Na de grote hitte is augustus koel en mild. Een helder licht koestert de aarde en liefkoost haar. De rode, roze en oranje rozen bloeien nog steeds. Op het terras van Café-Restaurant "De Moerse Hoeve" is het op vrijdagavond een drukke bedoening en als ik er die avond plaatsneem valt mijn oog op...

Mijn tocht door de halve stad had me via de kapper naar de opticien gevoerd en via de bibliotheek naar de broodjeszaak. Bij mijn onvermijdelijke thuiskomst zocht ik grondig naar mijn sleutels, die vergezeld waren van een kunstig geborduurd monogram met de dooreengevlochten letters "I" en "B" en...

Er wapperen vanen met het trotse logo van de GGZ aan lange vlaggenstokken op het parkachtige terrein rond de inrichting en in de hal, waarin ook het restaurant is ondergebracht, is in een vitrine het Latijnse boekwerk te bezichtigen over de man, wiens naam het instituut draagt, Ioannes Wierus, en er...

"Ik kom voor meneer Janssens", verklaarde ik nadat ik de deur van het biljartlokaal in het Wijkcentrum geopend had. De genoemde persoon trad onmiddellijk naar voren uit de rij van heren die hun beurt zaten af te wachten rond de biljarttafel. Het Wijkcentrum "De Ypelaer" is opgetrokken uit kr...

De helgele, elegante treinen suisden met zachte vaart aan op het station van Eindhoven. Ik was op weg naar mijn zus, de dierbaarste, de enig overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt. In Heeze wacht z...

Ook Tilburg kan een allure van grootstedelijkheid bezitten in haar buitenwijken en ook in Tilburg kan men gelukkig zijn... Het kan fijn zijn te struinen door de herfstbladeren op de Baden Powelllaan of de eerste merel van de lente, die zo kwetsbaar en ontroerend zijn lied ten hemel zendt en die zic...

Het waren haar lievelingsboeken: een boek met "cocktails"; badinerende stukjes die vooral ook over het huishouden gaan en wat daarbij zoal komt kijken en een boek met Franse recepten van Heleen Halverhout. Het waren de boeken van mijn overleden moeder en ach, als ik hun bladzijden zo opsla, dri...

Niemand weet waarom halverwege de Dillenburglaan in Tilburg twee helgele, gelakte, metalen stangen uit de muur naar voren springen. Ze dienen ongetwijfeld toch een mysterieus doel dat mij althans onbekend blijft. Het geval wil dat ik bij nacht en ontij door een sneeuwlandschap op weg ben gegaan n...

Op de dag waarop het vijfenzestig jaar geleden was dat in Amsterdam en Den Haag een juichende menigte haar bevrijders begroette, was de hemel boven Tilburg afwijsselend staalgrijs en hemelsblauw. Wimpels, gesierd met het logo "T" wapperden aan de Spoorlaan aan lange, verticale vlaggenstokken en ...

Het is op die desolate, duistere zaterdagavond, kort voor jouw dood, geweest, moeder!, dat we naar die cafetaria gegaan zijn waar mijn tranen vloeiden en stroomden; mijn tranen die je me verbood, die ik me van jou moest ontzeggen..... Waar ben je nu? Zal ik je eens weerzien zoals ik je vaak zo le...

In de tijd dat de "voetbalgekte" de wereld overspoelde en je ook in Tilburg her en der personen met hoge oranje hoeden op kon signaleren en toen hier en daar tussen de huizen oranje vlaggetjes wapperden, werd appel voor mij geblazen en moest ik opdraven voor een maagonderzoek in het St. E. Ziekenh...

De voorzitter van de vergadering zat verbijsterd, verrukt en gebiologeerd naar de management-assistente te staren, die een nieuw zomerjurkje droeg dat de aanzet van haar borstjes onbedekt liet en die op verleidelijke wijze wapperde met een paarse, gelaagde waaier, tevens om haar overgangsverschijnse...

Op een nog koude februarimorgen waarop een bleek zonnetje de wereld overspoelde werden wij opgeschrikt door luide kreten van onze buurvrouw en medebewoonster van de tweede verdieping. De moeder houdt in het trapportaal het kindje, het lieflijke, speelse en mooie meisje als een slappe pop in de arme...

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard, tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamhe...

,,,,,,en daar staat de fiets op zijn standaard te blinken en te glanzen. Het lichtgroene frame schittert in de oktoberzon en mevrouw Breinbrekers van de Vereniging voor Armoedzaaiers staat erbij en kijkt ernaar met bewonderende en tevreden blikken. Nolens volens geef ik mevrouw Breinbrekers twee zoe...

De ruimte die ik van eerdere gelegenheden ken en waarin ik ooit schrijflessen volgde, is sinds enige tijd omgetoverd tot het atelier van een bekende en bevriende kunstenares. We waren hier samengekomen; vier kinderen en drie volwassenen en de kinderen hadden met de wreedheid die kinderen mij alti...

"Kom in de kerk" heet het uitnodigend op een groot banier in het voorportaal van het neogotische bouwwerk waarvan de klokken al even uitnodigend hebben geklonken en dat met al haar plaatsvervangende allure de provinciestad toch niet kan voorzien van een "echte kathedraal". In de mist van mijn b...

Achter de hoge flat aan de Sweelincklaan strekt zich een feeëriek park uit waar herten ronddartelen en uitrusten en waar in dit voorjaar verliefde stelletjes genieten van de zon, het water, van het groen en van hun liefde. Daar, op een bankje, zaten wij, twee vrienden, naast elkaar en mijn tranen ...

Het voorjaar trad onherroepelijk in en toen in maart een nieuw licht de wereld overspoelde, bracht ik een boeket bonte tulpen mee, waarop mevrouw ging rommelen in een naaidoos om een naald te zoeken waarmee de kopjes van de tulpen volgens haar allemaal een prikje moesten krijgen om het boeket langer...

Je huis en de buurt waarin je woonde "zegevierden" door troosteloosheid en miezerigheid (je noemde je huis zelfs een "wachtkamer voor de dood"), maar het was het huis waarin ik de Liefde gevonden had die het een welhaast bovenaardse, bovennatuurlijke glans verleende, zoals de Liefde, als door ee...

Het is veertig jaar geleden dat ik als jonge vrouw van twintig lentes de Pedagogische Academie aan de Oude Dijk in Tilburg bezocht en vandaag heb ik het interieur van het honderdjarige schoolgebouw opnieuw kunnen bezichtigen. Als (amateur-)journaliste werd ik met mijn collega rondgeleid door de di...

Overal is het leven te betrappen, overal doet het zich voor, in vele gedaanten.... Het was Eerste Paasdag. Een nieuwe zomer was aangebroken; een vroege zomer met een nieuw licht dat zo schitterend was, dat het leek alsof de lange jaren en dagen er niet geweest waren; ze waren hoe dan ook vervluchti...

Mijn eerste vriendinnetje droeg de naam "Gabie". Ze was mijn buurmeisje, het meisje van wie men zei dat ze bij haar geboorte al lang zwart haar had..... Samen stepten we, ik op de glanzend-rood gelakte step, over de paden van een parkje in de omgeving van mijn ouderlijk huis en samen gingen we ...

Zelfs onze armzalige, provinciale, bescheiden stad, mijn geliefde geboortestad Tilburg, heeft iets van een metropool, heeft iets grootstedelijks dat haar niet misstaat en niet ontzegd kan worden..... Ik heb bij het vermoedelijk Zuid-Amerikaanse Restaurant "Pino's" in de Stationsstraat - die a...

Het tijdperk van de rommelmarkten is begonnen zoals het beëindigd is: plotseling, maar om overtuigende redenen. Mijn metgezellin bij de koopjesjacht was een mevrouw op wie de benaming "vriendin" allerminst paste als de sleutel op het slot van een rijkgevulde geldkist. Zij leek aan de genoemde oms...

Omdat hij zo hield van bepaalde schilderijen gaf ik mijn oude, verlamde vader een kalender voor het volgende jaar. Deze sierde de muur van zijn ziekenkamer en spiegelde hem optimistisch een zee van tijd voor, terwijl de tijd die hij nog te leven had wellicht uitgedrukt kon worden in dagen, in uren,...

We schreven 1976. Het kabbelende, grijze water van een Zeeuws meer omringde met haar golfjes de boot met de vlaggenstok aan de achtersteven die het rood-wit-blauw droeg. We waren daar op vakantie in dat lang-vergeten jaar waarin het niet ophield met regenen en we de weiden doorkruisten en de wegen...