Alle inzendingen van Jan

We zien het Nederlands dameselftal zwalken op het Europese voetbaltoernooi. Ze doen hun best, maar dat doen de anderen ook en hun best is beter. Ondertussen lees ik een boek met de titel ‘de Afghaanse leeuwinnen’. Die doen ook hun best en u heeft waarschijnlijk nooit van ze gehoord, net als i...

Diplomaten moeten soms in het openbaar onderhandelen en dan zeggen ze de gekste dingen. Begin jaren zestig dreigde Nederland in oorlog te raken. Weinig Nederlanders weten het. We hadden de Karel Doorman, ons enige vliegkampschip, samen met een groot deel van onze vloot paraat. Het leger was op zijn ...

Chris van der Heijden is vernoemd naar een man die hij in zijn laatste boek meteen aan het begin ontmoet. Bijzonder is, dat Chris de man niet kent, ene Christofoor. Die man weet heel veel over zijn vader en vooral over een tijd dat Chris zijn vader niet kende: het leven van zijn vader in de Tweede W...

Olaf had zijn jack gepakt en was weggelopen, zonder dat iemand hem tegenhield. Het gebeurde nadat zijn vader had gezegd “Doe nou gewoon een keer even normaal”. Daarbij had hij met zijn hand tegen het aanrecht geslagen, niet hard, meer om te benadrukken dat hij het meende. Doelloos loo...

De geur van metaal en olie hangt in de kamer. Een open kast, dozen met uniformen, een foto in een lijstje. Vier mannen op een stoffige vlakte, wapens in de hand, opgestroopte mouwen. Hij staat links, zijn arm om de schouder van een ander die een week later geen gezicht meer had. Zijn handen liggen p...

’s Ochtends, even na achten, staat de man bij het raam. De tijd dat de hond van de buren gewoonlijk langskomt. Hij loopt dan het grindpad op, snuffelt bij de struiken, plast tegen de regenpijp, kijkt een paar seconden naar het raam, en verdwijnt weer. Maar nu verschijnt hij niet. De man blijft e...

De gang ruikt naar linoleum, bleekwater en iets flauws dat doet denken aan lauwe bloemkool. Verderop piept een kar. Een vrouw met een badge duwt hem traag vooruit, zonder op te kijken. De zoon stopt bij kamer 18. Hij ademt diep in, klopt en en duwt de deur open. ‘Hoi pa.’ Zijn vader zit r...

‘Natuurlijk zijn de tijden veranderd, maar jurkjes en korte broeken in alle kleuren, teenslippers. Ik weet niet, hoor. Dat trek je aan als je naar een barbecue gaat.’ Ze maakt haar ogen los van de anderen en kijkt hem aan. Hij knikt. Draait zijn lepeltje traag in de koffie. Het maakt een k...

Al de hele ochtend is de lucht dreigend. De enige reden dat het nog droog is, is de stevige wind. Ze zitten tegenover elkaar aan de keukentafel. Hij heeft haring gehaald bij de visboer. Drie stuks, geen uitjes, geen zuur. Zoals iedere vrijdag. Hij eet uit de hand. Mond open, hoofd in de nek. Twee ...

Ze slenteren gearmd over de boulevard, links het meer. Hij ademt zwaar maar zegt niets. Er staan bankjes in de schaduw, allemaal bezet. De zon hangt hoog, wit en scherp uitgesneden tegen de trillende lucht. Het water eronder is als gerimpeld melkglas. Een boot trekt een platte, glinsterende streep. ...

Zaterdag besluiten de PvdA en GroenLinks te fuseren tot een nieuwe partij. Boem. Klaar. Er komt één lijst bij de volgende verkiezingen eind dit jaar. Alleen in een paar gemeenten, zoals Groningen, blijven er twee partijen uitkomen bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2026 die er na komen. In he...

Hij hangt zijn jas aan de kapstok. Op het aanrecht staat zijn glas van gisteren. De kraan druppelt. Hij draait hem strak dicht. De slaapkamerdeur staat op een kier. Ze ligt op haar zij, gezicht naar de muur. In de badkamer kleedt hij zich uit. Zijn voet blijft haken in zijn sok. Hij zet een paar...

Ze zet de koffie neer. Daarna de stukken boterkoek op een servet. Buiten bewegen de dennen. ‘Suiker?’ Hij schudt zijn hoofd. Zijn hand trilt. De klok tikt. ‘Misschien straks een wandeling,’ zegt ze. ‘Misschien.’ Een koekoek roept. Ze strijkt over haar bovenbenen. ‘Ik zag ...

Als ze binnenkomt, staat haar moeder gebogen over een van de kartonnen dozen. ‘Hoi mam.’ Haar stem klinkt hol in de halflege kamer. Haar moeder kijkt schuin over haar schouder. ‘Daar ben je. Kon je niet eerder weg van je werk?’ ‘Het is nog voor twaalven, mam. Zoveel...

Hij parkeert op de oprit naast zijn vaders huis. Als ze uitgestapt zijn, zegt de vader, steunend op de rand van het portier: 'Heerlijk. Thuis.' De zoon kijkt naar hem. Hij ziet een breekbare man, de huid strak over zijn schedel, gelig. De net gekregen uitslag van de ziekenhuisonderzoeken ...

De verwarring begint eigenlijk al bij het woord democratie. De macht aan het volk. Wie beweert dat het volk in Nederland aan de macht is, liegt. We kunnen, zo schreef Willem Drees al in 1975, aan de individuele kiezer nooit het gevoel geven dat hij veel invloed heeft. De enkeling die meer te zeggen ...

Op de avond als de eerste verkiezingsnederlagen en -overwinningen bekend worden, moeten lijsttrekkers voor zaaltjes gaan staan en hun aanhang een hart onder de riem steken of samen juichen. Vervolgens lopen ze bewust in de armen van journalisten die maar één vraag hebben: wat betekent deze uitslag...

Afgelopen zaterdag was ik bij een demonstratie. Geen idee waarom, maar goed, ik was er wel. En ik dacht ook, het is wel goed om te laten zien dat er mensen zijn die deze regering niet zien zitten. Dit verandert niets, maar misschien is het wel goed dat mensen kunnen zien dat er mensen zijn die solid...

Ik liep zomaar wat. Ik heb van die ochtenden dat ik niet weet waar ik naartoe moet, dus dan loop ik maar. Niet dat ik ergens naar op zoek was, of zo. Dat zeggen mensen dan altijd: je loopt niet zomaar, je zoekt iets. Ze trekken er dan vaak een intellectueel gezicht bij. Het is zó’n flauwekul. Ik ...

De keukendeur zwaait open. Wild. Hij staat in de deuropening, buiten adem. Zijn jas hangt half van zijn schouder, zijn haar nat van zweet. Zijn ogen schieten langs de tafel, de dampende schalen, de drie borden, haar handen die een bord omklemmen. Hij komt naar haar toe, pakt haar onderarmen vast. ...

Het is lekker wandelweer. Veel blauw tussen witte wolkenformaties, zon en wat wind. Ik ben in het park met mijn hond. Bij de sloot staat een zilvermeeuw. In het gras voor hem spartelt iets. Een vis, denk ik. Dan zie ik iets van een vacht. Misschien een muis. Vind ik erger dan een vis. Maar dan t...

Donderdagavond. Zelfde jas, zelfde route. Langs het lege bushokje, de donkere ruiten van het reisbureau, de kapper die al jaren dicht is. Hij duwt de deur open, stapt naar binnen, veegt zijn schoenen droog aan de mat. ‘Ha Ruud,’ zegt de barkeeper. Ruud knikt. ‘Een vaasje.’ ...

Ze zit op een plastic tuinstoel. Het gras is gemaaid, maar niet kort. Achter haar een heg, rommelig van vorm. De zon schijnt op haar witte bovenarmen. ‘Hier,’ zegt hij, en geeft haar een vergeeld mapje. Ze opent het langzaam. Eén foto trekt haar aandacht. Vier mensen op een rood geruit kleed ...

De nieuwe Duitse regering begint met het sluiten van grenzen. Zo’n 1500 Afghanen die in Pakistan vast zitten, mogen Duitsland niet meer in. Een harde lijn. Er zijn te veel buitenlanders in het land. Het draagvlak zou er niet meer zijn. Dit is dus de regering van CDU/CSU en SPD. Dit is niet de r...

Lang, lang geleden was ik tegen de Amerikaanse invasie in Afghanistan. Ik voorspelde dat het slecht zou aflopen. Partijgenoten beweerden echter dat het heel belangrijk was dat ook Nederland er troepen heen zou sturen. ‘Denk aan de positie van de vrouwen!’ werd me voor de voeten geworpen. Het was...

Deze week hoorde ik een verhaal van een stel dat een huis had gekocht. Ze zaten nog midden in de inrichting toen het noodlot toesloeg. Deze week werd de vloer gelegd. De gordijnen kwamen een dag erna. Er was een bank besteld, dat soort dingen was allemaal geregeld en de dag van de verhuizing kwam...

Het zand voelt warm aan mijn voeten als ik naar de zee ren. Mama roept dat ik uit moet kijken. De golven spatten tegen mijn zwembroek. Ik gil. Het water is kouder dan ik dacht. Papa tilt me op en draait me rond. Ik word duizelig en lach. Als ik nu de zee ruik, voel ik nog zijn handen, als echo's i...

Dat de mens op de maan is geweest en chimpansees niet, komt niet doordat wij zo slim zijn en zij zo dom, maar omdat wij kunnen samenwerken. Hoe dat werkt, weten we dankzij Michael Tomasello die allerlei testjes deed met mensapen en peuters. Hij kwam op het kleine verschil dat alles verandert en dat ...

Lang geleden werkte ik in de automatisering. Dit was niet goed voor mij. Als ik een nieuwe taal leerde, vond ik het best leuk, maar meestal was het werk weinig meer dan het oplossen van puzzels. Het was te eenvoudig. Ik verveelde me. Ik was op mijn werk dood, schreef ik in mijn dagboek. Maar wat ...

Hij komt thuis, later dan normaal. In de gang legt hij zijn tas neer. Zijn jas hangt hij aan de kapstok erboven. Hij loopt de huiskamer in. Hij voelt het meteen. Er is iets anders, maar hij kan het niet plaatsen. Opeens weet hij het: de kraan. Drup, drup, drup. Hij loopt er snel heen en draait h...