Veelbelovend

sommige catastrofale situaties vragen om duidelijkheid, komen in een fractie van een seconde tot uitbarsting:
je slaat met je hand door een vensterruitje en dan ligt alles vol bloed en roodbesmeurde glasscherven;
je valt uit een raam en breekt hier en daar wat botten, schaaft hier en daar wat vel.
Hechtingen, gips, pleisters en jodium kalmeren en genezen de wonden.

Maar een depressie is geen plotselinge ramp. Die lijkt eerder op kanker: aanvankelijk is de tumorwoekering zelfs voor een oplettend oog niet zichtbaar, en op een goede dag pats-boem! heeft zich een enorm, dodelijk zevenponds gezwel genesteld in je hersenen of je maag of je schouderblad, en probeert dat ding, dat door je eigen lichaam is voortgebracht, je zowaar om zeep te helpen.
Een depressie heeft daar veel van weg: langzaam, met de jaren, stapelen zich in je hart en je geest de gegevens op, ontwikkelt zich binnen je systeem een computerprogramma voor algehele negativiteit, dat ervoor zorgt dat je het leven steeds ondraaglijker gaat vinden.
Maar je merkt niet eens dat het op komt zetten, je denkt dat het wel normaal zal zijn, dat het wel iets te maken zal hebben met ouder worden, met 8 worden, of 12 worden, of 15 worden, en op een goeie dag dringt het tot je door dat je hele leven gewoon afschuwelijk is, niet de moeite waard, een verschikking en een zwarte smet op het witte vlak van het menselijk bestaan.

Op een goede ochtend word je wakker, bang dat je blijft leven....

veelbelovend

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 17 stemmen 1.486