ONZE MAN 1
Ontmoeting
Beschenen door een milde voorjaarszon, schuifelde hij wat rond bij de uitgang van de afdeling waar hij deze ochtend was opgenomen.Toen ik hem daar voor het eerst ontmoette, bij de deur die slechts opengaat voor wie de geheime code kent, vroeg hij of hij mee naar buiten mocht. Hij wilde naar huis. Naar zijn vrouw die in zijn beleving op hem zat te wachten, maar in onze werkelijkheid al jaren geleden overleden was. De man keek me aan met een vragende, bijna smekende blik die zijn onzekerheid over de vreemde situatie waarin hij verkeerde duidelijk weerspiegelde. Ik gaf hem een hand, stelde me voor en vroeg hem of hij mee wilde gaan naar de huiskamer om samen iets te drinken. Hij aarzelde even, keek nog een keer naar de deur en ging op mijn uitnodiging in. Hij had, zo zei hij, wel zin in een bakje koffie. Zwarte koffie, zonder melk en suiker, zoals hij al heel zijn leven gewend was. En samen liepen we verder, om zijn eigen plek en weg te vinden in het verpleeghuis.
Geplaatst in de categorie: ziekte