Alle inzendingen over reizen

Vaarwel reiziger in het zand u bent oud en grijs nu. Ooit ging u weg, waarvandaan u kwam nu sterft u de reizende dood in het Land van de Reizende Zon. Hier waren wij nooit geweest, stom is , dat wij het menen te kennen. we waren nooit eerder in Japan. Hier streed hij, de Samurai. Hij is ste...

29-3 We hebben net de bushwalk naar Kelly's Basin gemaakt. Vroeger (1897-1920) liep hier een treinrails van het spooksstadje Linda naar de zee.Om de schatten van de aarde over zee te vervoeren. Van die rails was weinig meer te zien. Alles was overgroeid door een oogverblindend groen regenwoudgewas...

24-3 Eindelijk in Tasmanië. Na zes uur kotsen op de Devilcat. Nu weet ik waar die helse boot zijn naam vandaan heeft. Ik wist niet dat je je zo ellendig kan voelen. Zes uur lang de noodles binnen proberen te houden is niet fijn. Heb een amerikaans meisje dat me complimenteerde met mijn mooie gezic...

Samengepakt in twee rechtover elkaar staande duetzitjes worden de reizigers door de verzengende hitte gespoord. Er hangt een broeierige lauwte in de wagon waardoor de tocht beslist niet zonder bezwaren zal verlopen. En toch lijken de passagiers windstille levens beschoren. De trein zwiept pijlsnel d...

[...] De avondschemering zet in boven de machtige Yangtze, platte schepen met heldere petroleumlampen verlicht, varen rustig voorbij. De temperatuur daalt onmiddellijk naar het vriespunt. Wandelend langs de berm kijk ik naar het spiegelgladde meer van Yinshan park. Vanmiddag ontdekte ik enkele res...

Wij lagen met de "Noorderzon" in de haven van Ceuta, mijn vriend Frans en ik. Er stond al dagen en nachten een harde westenwind, waardoor we niet wegkwamen. We moesten naar Portugal en hadden al eens een poging ondernomen om uit te varen, maar met windkracht zeven tot acht op de kop was het niet t...

Zij vloekte langdurig in het Farsi en ik verstond “smerige hond” in een litanie van woorden, die bekend maar verder onvertaalbaar klonken. Gelukkig bleek zij ook Engels te verstaan, want toen ik zachtjes “dirty dog” zei, verontschuldigde zij zich onmiddellijk met “I’m so sorry, I didn’...

Ik fiets naar de stad, naar Charlotte, om naar de bioscoop te gaan. Het is al donker en ik staar wat voor me uit. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin. Het is weer zo’n opgeprikte sociale gezelligheid. En het zal vast wel leuk zijn als ik er eenmaal ben, maar toch voelt het nep. Toch fiets ik doo...

Eigenlijk hield Sietse Piekstra niet van treinreizen. Treinen waren ongezellig. In films over vroegere tijden zag men wel eens treinen, die nog gezelliger en knusser waren ingericht dan menige woonkamer, maar dat was er nu niet meer bij. De regering en de NS riepen wel om het hardst dat de mensen ...

bij het overlijden van de Nederlandse schrijver met mondiale bekendheid Jan de Hartog (1914-2002) een samenvatting van een van zijn meest gelezen boeken: Hollands Glorie uit 1940. Hollands Glorie is de grote, klassieke roman van Jan de Hartog en het levensverhaal van Jan Wandelaar, een man ...

De trein dendert langzaam door het grijze landschap dat door een laaghangende sluier van mist in tweeën wordt verdeeld. Zittend tegen de opengeschoven laaddeur van de trein kijk ik uit op de benevelde jungle. Naarmate het daglicht het overneemt van de lange nacht die ik doorgebracht heb in de trein...

New York is Manhattan en Manhattan is onmogelijk. The Bronx, Queens, Brooklyn en de rest van de buitenwijken zijn mogelijk, en tellen dus niet mee. Manhattan is onbegaanbaar. Je zou met de auto, over bruggen en door tunnels, het eiland kunnen bereiken, maar dat is een zinloze expeditie. Er zijn ...

De Toerist, die late namiddag, was verdwaald. Uit een donker bergbos, waar de hoge sparrenbomen zich tot een sombere kathedraal schenen te bouwen, terwijl de rode, ondergaande zon door het zwarte gewemel der lagere twijgen scheen als met altaarkaarsgeschemer in een ver verwijderde kapel, was de Toer...