Adrenaline; de Automatische Piloot
Ik fiets naar de stad, naar Charlotte, om naar de bioscoop te gaan. Het is al donker en ik staar wat voor me uit.
Eigenlijk heb ik helemaal geen zin. Het is weer zo’n opgeprikte sociale gezelligheid. En het zal vast wel leuk zijn als ik er eenmaal ben, maar toch voelt het nep.
Toch fiets ik door, ik kom lachend bij haar aan en we hebben een leuke avond. Grappige film, leuke kroeg erna, maar hoe gezellig het ook is, ik ben dood van binnen.
Alles op de automatische piloot.
Het is alsof er van die grote dikke kussens in mijn gezicht worden gedrukt, zo, dat ik nog wel kan ademhalen, maar comfortabel is het niet.
Het liefst vloog ik weg met de wind. Gewoon met mijn paspoort naar het vliegveld en ergens heen gaan. Ver weg en zonder al deze mensen. Het liefst vloog ik naar London, of Barcelona, of Parga, of Fethiye… Het liefst zou ik helemaal overnieuw beginnen.
Dood, het is hier allemaal zo doods! Zou iedereen nou voelen wat ik voel? Of zijn er mensen echt gelukkig in zo’n wereld? Het lijkt wel alsof iedereen slaapt, en ik ben de enige die probeert wakker te blijven…
Zien ze het dan niet? Er is zoveel in deze wereld! Zoveel culturen, zoveel gewoontes, zoveel mensen: zoveel emoties! Hoe kan je genoegen nemen met wat er hier is? Worden ze dan niet onrustig en vragen ze zich dan niet af hoe het daar en daar zou zijn? Ik wel!
Ik wil zo graag een nieuwe uitdaging, een echte. Ik sla het eindexamenjaar wel over, ik ga gelijk wel iets nieuws doen. En daarna kan ik nog weer iets nieuws doen.
Uitdagingen… Als ik ze krijg, werk ik er zo hard aan dat ik moet afkicken als ik een gewoonte van een uitdaging heb gemaakt. Alsof je ontzettend hard gerend hebt, en dan ineens moet stoppen, en je loopt na te hijgen en je eigenlijk nog te veel adrenaline in je bloed hebt om te stoppen.
Laat me mezelf maar verliezen in alle indrukken, dat is een minder groot offer dan hier onrustig vast geklemd te blijven zitten.
Laat me maar gaan en laat me leren hoe het is. Mezelf redden kan ik wel. Dat heb ik al eens gedaan, nog niet zo lang geleden. Dus nu sta ik uit te hijgen, terwijl de adrenaline nog door mijn bloed jaagt.
Laat me maar gaan, ik wil van de automatische piloot af.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: reizen
Adrenaline
1.638
Geef je reactie op deze inzending: