Alle inzendingen over literatuur

Houston we have a problem Liefste, ik weet dat ge meer ruimte wilt, maar hoeveel planeten wilt ge concreet? Hoeveel lichtjaren moet ik van u verwijderd zijn opdat ge weer kunt zweven? Ge wilt mij niet langer met u meedragen, Ge wilt weer gewichtloos zijn. Een onbeduidende stip tussen zov...

De waardering voor het gedicht “Misbruik” van 5 juni op het tabblad "Gedichten" van de zustersite doet vermoeden dat de meeste bezoekers van die site een heel andere mening hebben over wat een goed gedicht is dan de jury van de Nationale Gedichtenwedstrijd.

IJstijd Toen ik vroeg in welke tijd je het liefst en waarom, riep je: 'ijstijd.' 'de grote of de kleine?' 'Doe maar de grote.' Of je wel wist dat zelfs de mammoetjagers hier niet kwamen, dat er geen begroeiing was op mossen, gras en poolwilg na en een bloempje dat uitbundig bloeide, ...

Impasse Zo vond de vrouw haar man, de dichter: gehurkt in het bad, het hoofd geklemd tussen de knieën, alleen met zichzelf, het oude vlees, de verschrompelde stichter van haar geluk. Zij zag hoe gebogen, hoe naakt en menselijk buiten de taal. De warmte wolkte, vrede zong uit de kraan. D...

Melden krantenkoppen reeds komkommertijd, niet voor ons, vrijetijdspoëten. Vrijdagavond 27/05 20.15 werd de driejaarlijkse Rinke Tolman poëzieprijs uitgereikt. De naamgever was een bekende veldbioloog en schrijver, o.a. van plaatjes-albums voor koffiebranderij Kanis & Gunnink. Thema ‘Vreemde Vog...

Vel over been staan bomen te lachen Vil geen vis aan de rand van de rivier, een man liep het water in, het touw van zijn krabpot was gebroken, ze vonden hem terug in drie krokodillen. Hier zijn gezichten verweerd door zon en altijd wind, die waait over veranda's met versleten banken, waar d...

Ik keek niet eens naar buiten. Ik lette helemaal niet op. Het is in mijn ooghoek gebeurd. Ik zat met jou aan tafel - we waren in gesprek - toen ik zag (in mijn ooghoek) hoe de theedoek van de overburen (die op het balkon hing te drogen) van het rekje viel. Vallende dingen zijn een zeldzaamheid, meer...

Als schrijfster ben ik liever mijn BB kwijt dan mijn BH; ik wip trouwens ook liever dan dat ik W'app, SMS beter op SM, kook het liefst mijn prut in eigen hut. Veelzeggender vind ik nietszeggender gek, bij mannelijke lezers gretig aftrek.

De waarheid neemt de bus De waardige schreeuw van de boom is niet waar. Hij gebeurde niet echt maar in een droom - die ik had terwijl ik wakker was. Dat kan dus ook al niet. Hij overkwam mij in de bus. (De krakende val die daarna kwam is nauwelijks van belang.) Omringd door dames: tassen ...

De gasvlag Ik open de vergadering. Het is niet toegestaan te spreken want ik ben moe Tot op mijn botten en luister niet. Ik ken een fort waarboven de wind stilzit, de gracht gevuld met blaren en oude snoeken die nog denken. Het is niet meer de vraag of wij dat zijn of het juist is, ...

Ik ben jaren geleden een paar keer aanwezig geweest, Felix Rottenberg zat een keer naast me op de tribune, die las ook een keer wat voor. Niet belangrijk. Ik heb al met al bijna alle beroemde dichters wel gezien en gehoord, ik was wel een beetje op die oude garde uitgekeken. Op den duur weet je prec...

Litanie van Marthe Bonnard Ik lig in water, blauwgroen water niet zomaar te baden. In water ben ik omdat ik daar besta. Zie mijn meisjesheupen bloeien onder water. En zie mij uit het water, daar weeg ik als vrouw. Uit het water wieg ik niet van mij vandaan. Ik drijf mij van mij weg - een bl...

(voor Ovidius Naso, na mijn computercrash toch nog teruggevonden...) Dorstige bloedzuigers verstopten gevaarlijke glasscherven tussen de plooien van hun gloeiende, kletsnatte schaamlippen. Toch bloosde hij bij het idee om weer die ene te beminnen, haar gladde slipje van gele zijde kriebelde als d...

Kasselse Apollo We kennen niet zijn ongelooflijk hoofd waarin de appels rijpten. (Zijn tors is marmer, wit gewelfd.) Wij zien niet meer de grens die door de ogen liep, waar zon in sterren overgaat. Maar eens dan breekt zijn stilte aan. Dan wekt hij slaapsters op, tot beelden van verhevenhei...

Er worden steeds meer boeken geschreven, en er worden steeds minder boeken verkocht. Kunnen de schrijvers hun boeken dan niet beter met elkaar ruilen?

Geen señorita Nee, ik moet geen señorita in mijn armen, zo'n buitenlands mens. Hotelregistratie met een vinkje bij señorita - geen vinkje voor mij. Want ik houd niet van mensen die ik niet ken. Zo zal ik nooit naar de hoeren gaan. Een bordeel - ik heb al moeite met een café. Al die vr...

Als je niet buigt word je gebogen, o, wees maar niet bang, je wordt gebogen, het buigt je, het drukt je met kracht neer. Je wordt door iedereen verlaten, ja, door jezelf. Wees niet bang, het is snel voorbij met het gekloot. Want gekloot is het en het wordt niet beter. ''t Is voorlopig no...

Vaarwater Nauwelijks merkbaar gaat alles hier bergaf zoals de vliet die sloom het veld doorvloeit. Dit loos gekabbel maakt mij stil en stom. Als ik nog langer wacht droogt elk verlangen talmend op. Ik wil een snelle stroom, ik wil een roes die raast, een bruisend spel dat om een speler...

Ik schrijf onder de regels: het schooljaar is voorbij en kleumend met z'n achten bij elkaar een zomeravond in het park wij en jij veranderlijke ziel daar altijd bij tot hier. Het wordt een lange koele zomer zonder elkaar. Te jong voor tranen maar te stil voor onze jaren slenteren wij de dijk o...

Bij Ophelia (Millais) dit is onmiskenbaar mijn gelaat wat drijft haar onder de wilgen en maakt haar lijf tot ongewiede tuin geen man die opklimt aan haar benen maar kruid dat om haar lenden windt de knoppen van haar borsten klappen open en haar longen dicht water verdunt de herinneri...

De Chinese regering heeft Kluun gecensureerd omdat chinezen nu eenmaal meer verstand hebben van literatuur dan van communisme.

Verlangen Soms hunker ik opeens naar wat ik vergeten was doordat ik 't tegenkom op straat als hij met zijn nieuwe al oude vriendin - toevallige voorbijgangers op een zonnige winterdag of zo'n zwoele zomeravond - hand in hand mij en man passeert We groeten niet, kijken gegeneerd elk een k...

Willem heeft alle films met Al Pacino gezien, hij kan altijd nog een soort gangster en drugsdealer worden, denkt hij, voor als zijn baantje bij de plaatselijke supermarkt mislukt. 'Je gaat maar schappen vullen!', zei zijn vader, 'als je te lui bent om te leren, dan moet je maar met je armen aan d...

Voor tien cent tepel Zijn tepels prikten door de zware stof (is hij echt 60 jaar?) wijzen als met een priemende vinger links klein en rechts als een tien cent euromunt door een koel shirt zonder opdruk overigens staat bij meisjes de grootte totaal los van het formaat van de borsten ...

Het kan aan mij liggen, maar ik heb de laatste tijd het unheimische gevoel, dat er niet veel opzienbarends meer gepresteerd wordt binnen de Nederlandse literatuurwereld. Het lijken wel enge kloostersferen. Zou de inspiratie opgedroogd zijn? Gaat literatuur aan zichzelf ten onder? Zijn schrijvers voo...

Armoe Jij grauwe vrouw. Gehaat door lege magen, geweerd met blote handen, blauw van kou. Vergeefs. Jij kwam. Jij trok door alle landen, alle hutten sloop jij binnen. En bleef. Beroofde de schapraaien, doofde ovens. Kinderogen staarden. De mensen vraten aarde. Want jij had in hun buik een zw...

De Waal baadt in helder zonnelicht iets over elf op Moederdag. Een zware zwerver met doorzichtig Donald Trump kapsel huppelt van de berg af, het Valkhof uit. Op de Waalkade aangekomen vraagt hij de dienstdoende fietsagente naar de Stratemakerstoren. ‘De stadsdichter gaat daar een rondeel voordrage...

Niemandsland Jouw ramen beplakt met historie Koppen schreeuwen naar buiten vanuit dit aquarium 'benzine duurder', 'man gevonden op brug', en 'liefde niet in de AWBZ'. Op het kleine gaatje tussen de b en de e leg ik een oog op het zachte papier Zie ik je zwem jij als gekooide tijge...

Ik kon voor het eerst de stad niet meer aankijken het was avond en kou drukte schouders naar de grond een man liet op een afstand waar je niets van zeggen kon zijn handen over mijn lichaam gaan de mensen moesten naast de stoep lopen ze hadden gezichten waar de wind in was geveegd de geur van...

Terug Ze lachte en nam de koffer en liet me haar huis leeghalen. In de kamer kom ik nog soms zie ik twee meisjes spelen de een verleidt de ander tot zwijgen. Haar vader brengt me elke vrijdag een emmer soep. Hij zegt dingen waar ik wat aan heb. Als ze terug keert. Wat zal ze kw...