Alle inzendingen over maatschappij

Sinds 21 Jump Street heeft hij mijn hart gestolen en ik volg hem ‘ever since’. Behalve dat hij voor mij de mooiste man ter wereld is (in 2003 is hij met zijn 40 jaar verkozen tot ‘the most sexy man alive’) vind ik hem een geweldig acteur. Hij wil zelf niet als sexsymbool gezien worden en speelt dan ook in veel van zijn rollen de meest excentrieke engerds…

Het zou een leuke dag worden. Lekker een hapje eten in een gezellig restaurant, totdat mijn heerlijk, warm, gezellig gevoel werd vervangen door somberheid. Net toen ik mijn dag erdoor wilde laten verpesten, werden ik en de oude dame met de prei gered door een engel. Het was maandag en manlief had een dagje vrij genomen. We wilden van de gelegenheid…

Ik voel me vandaag zo nutteloos. Overbodig. Weeral. Dat gevoel overweldigt me de laatste tijd wel vaker. Uiterst deprimerend. Ik vrees er voor dat het gevoel nog klopt ook, hoe zeer het me ook spijt. Heb ik vandaag iets gedaan wat enig nut had? Heb ik ooit iets nuttigs gedaan? Ik denk dat ik wel vaker de illusie gehad heb, maar daar bleef het ook…

Het is weer zover hoor en het staat met grote koppen in de krant. Er is weer zo’n vrouw die zich genaaid voelt door een man, terwijl hij met het deel van zijn lichaam dat daarvoor bedoeld is, niet eens in de buurt is geweest. Sterker nog, zíj naait hém! Sinds Lubbers schijnt het weer in de mode te zijn om massaal mannen aan te klagen die een vingertje…

Soms vraag ik me af hoe het zou zijn als ik 100 jaar geleden had geleefd. "Vroeger was alles beter." Je wordt geboren, je bent een meisje. Je wordt opgevoed, leert koken, strijken en de rest van het huishouden te doen. Je leert een man kennen, gaat trouwen, krijgt kinderen, en het hele proces herhaalt zich. Niks dating-sites, speed-dating, carierre…

Neen, het is geen schrijffout en ik zie nog steeds goed. Nou, ja goed; met bril dan. Mijn buurman van een paar huizen verderop ziet niets. ‘Stekeblind,’ zoals hij zelf placht te verwoorden. ‘Altijd al geweest.’ We zien elkaar -nou ja, ik hem en hij mij op zijn eigen wijze- ongeveer drie keer per dag bij het uitlaten van de honden. Keurig binnen het…

Het was een zonnige lentemorgen in het vredige Nederhof, in de noordwesthoek van de federale republiek Neuropa. Tijd voor Kroontjesdag, die uiting van nationale identiteit die de welvarende Nederhovers steeds weer voor een jaartje koest hield. Om haar vijfjarig ambtsjubileum luister bij te zetten toog Koningin Gerania dit keer naar het zuidelijke Zugten…

Goed veertig jaar. Zou ik de grens, die de ‘helft’ van mijn aardse bestaan markeert, al overschreden hebben? Het moment waarop de balans in tegengestelde richting over begint te hellen. Waar het aftellen niet te stoppen valt, steeds sneller lijkt te gaan. Of ben ik die grens al lengtes voorbij, en zit ik aan drievierde? Wie zal het zeggen?…

In de discussie over de integratie wordt door optimisten vaak verwezen naar het succes van vroegere immigranten. Deze vergelijking gaat volledig mank. Niet alleen om de steeds aangehaalde culturele, maar vooral ook om praktische en geografische redenen. In tegenstelling tot hun voorgangers staan de huidige immigranten via de moderne media en telecommunicatiemiddelen…

In deze tijd van economische recessie is er steeds meer kritiek op de salarissen van diverse bobo's in de publieke sector. Onlangs nog kwam zelfs ook onze immer bescheiden en zorgvuldige voormalig pemier Kok onder vuur te liggen vanwege zijn vroegere uitspraken over exhibitionistische zelfverrijking. Zo zie je maar weer, niet alleen stille armoede…

Weer was het raak. De Grote Kale was amper begraven en nu lag de Vrolijke Vette Haan te baden in het bloed. Omgelegd door een fijnbesneden haantje dat onder in het hok, dicht bij het fundament woonde. ‘Eigen schuld’, zeiden de Correcte Haantjes en Hennetjes die boven in het hok woonden, ‘hij kraaide veel teveel onderuit de buik. Bovendien zat hij steeds…

Menig Huis der Provincie is feitelijk een geldpakhuis waar Commissaris Dagobert de scepter zwaait, zo blijkt uit de onthulling van de bijverdiensten van een aantal Commissarissen der Koningin. Om verdere openbaarmaking te voorkomen, doen deze provinciale duitenduikers nota bene een beroep op het Europese Verdrag van de Rechten van de Mens. Alsof het…

De veronderstelling dat de Nederlandse samenleving verhardt, is een open deur die ik het liefst zou willen sluiten, want zo vanzelfsprekend is het helemaal niet. Ik zie althans in mijn omgeving tal van initiatieven ontstaan die juist de samenhang tussen verschillende bevolkingsgroepen, jong en oud, autochtoon en allochtoon, arm en rijk, proberen te…

Verbolgen was ik. Net nog niet beschaamd. Wat moest doorgaan voor een infovergadering ter uitbreiding van onze woonwijk, draaide gewoonweg uit op een verbale veroordeling van elke sociale huurder. Met in de eerste plaats, een vingerwijzing naar ons. Sociale huurders van het eerste uur. Eenentwintig jaar woon ik al op deze wijk. Reeds lang voor…

Waar oh Waar is Hans Gruijters gebleven? Volgens een hardnekkige mythe is D’66 de vrucht van “het politicologisch laboratorium” op de Oudezijds Voorburgwal, het Instituut van de Wetenschap van de Politiek(IWP). En dan met name het intensieve contact tussen de kroegtijger en -debater Hans Gruijters en de ingetogen erudiete Hans Daudt. Gruijters was…

Als iets goed is, waarom het niet gewoon zo laten. Aanvaard de beperkingen of leer ermee leven! Geef zachte stimulansen naar mogelijke aanpassingen op langere termijn, dat valt nog te pruimen. Maar loop niet zoals enkelen, om de haverklap te schreeuwen dat dit item ‘zus’, en weer een ander ‘zo’ zou moeten zijn. Dat kwaliteit de norm moet wezen. Aan…

Het was in het voorjaar precies een jaar geleden dat ik er niet meer tegenop kon. Mijn partner had het wel gezien met mij. Vrienden hoefde ik niet meer onder ogen te komen, om van familie maar niet te spreken; die bleef ik uit de weg. Niet reageren op telefoontjes dus, noch op de deurbel. Stekker uit het stopcontact. Reden van dit alles was mijn hopeloze…

Het liet me niet los in de auto op weg terug. Mijmerend kwam de associatie met het roodborstje van die ochtend in me op. Dat tere wezentje tegen het raam. Kwetsbaar. Het vogeltje vloog weg. En de vrouw? Zou zij nog uitvliegen of was ze voor eeuwig vleuggellam. Haar schoenen ook figuurlijk te groot. Ik besloot haar te vereeuwigen in een gedicht. Haar…

Het moest nog leven, anders had het wel op zijn rug gelegen, maar ik zag het nauwelijks ademen. Van de weeromstuit hield ik zelf de adem ook in. Ging dit wel goed? Wat subtiele trillinkjes in het kleine lijfje gaven me hoop. "Sufkopje, je weet toch dat roodborstjes tíkken tegen het raam", fluisterde ik binnensmonds. Onderwijl verwonderde ik me erover…

De voordeurbel rinkelt. Ik doe open. Pal voor mij toont een rijzige neger met een brede glimlach zijn parelwitte tanden. In gebrekkig Frans legt hij uit dat hij student is. Of ik geen tekening wil kopen, bedelt hij met zangerige stem. Angst slaat om in paniek en halverwege zijn uitleg sla ik de deur dicht met een onbeleefde ‘non'. Mijn hart bonst…

Daar ligt weer dezelfde junk/zwerver in m'n voortuin te slapen als ik 's avonds thuiskom. Ik hoor een zacht gesnurk als ik de post uit m'n brievenbusbox haal. Politie bellen? flitst er even door m'n gedachten... Nee ik bel weer de politie niet. Laat hem lekker slapen. Hij ligt ook eigenlijk meer bij de buren in de voortuin dan bij mij. Hij…

Om een bewering te doen, is vrijzinnige moed vereist. Beweringen kunnen vermomd worden in een verhalend jasje. Ze kunnen ook, in een mededeling of aforisme, kort en bondig worden gesteld. Beweringen kunnen gedaan worden, omringd door een stootkussen van nuancering. Dit komt de kracht van de bewering niet ten goede, maar doet concessies aan het…

Er was eens . . . Heel erg lang geleden . . . Ja, zelfs zo lang geleden dat ik geen jaartal kan noemen . . . Een vrouwtje dat Mellie heette. Zij was getrouwd met een man die Barbar heette. Mellie was mager, vinnig en hield niet zo van koken. Dat vond Barbar niet zo leuk. Maar toch hield hij van haar. Zij leefden in een klein dorpje…

Ik werk bij de thuiszorg en ga op mijn fiets naar de cliënten. Of het nou regent, hagelt of sneeuwt, het kan me niets schelen ik kleed me er gewoon op. De adressen van de cliënten waar ik wekelijks naar toe ga, ontvang ik vrijdags na de wekelijkse planning op donderdag. Ik heb daar weinig invloed op. Momenteel ben ik overal in mijn stad inzetbaar omdat…

Hee, wat denkt Ú wel? Ah joh, laat toch… alle engelen zijn geitenneukers. Ach kijk daar, ik zag je al van verre, de vriend met de grote vleugels, …voor meer draagkracht… Ha, ha. Dat had jíj op het laatst in overvloed, niet? Ach, het was me wat…wat een vertoning. Vooral erna. Vertoning? Rot op zeg! Flauwekul was het, op een serieus…

Het is weer ‘die tijd van het jaar’. Diepduistere nachten, ijskoud, die niet eens breken in het grijze van de in elkaar overgaande dagen welke nu echt wel in sneltreinvaart op het einde van dit jaar afstevenen. Het is bijna het moment waar de ‘feestdagen’ elkaar niet kunnen bijbenen, waar er gelachen en gevierd wordt. Een drankje hier, hapje daar,…

Morgen ben ik vrij. Het einde van het jaar nadert en jawel, vandaag kwam mijn leidinggevende op hoge hakken en hoge poten naar mij toe. “Peek, denk je er aan dat je nog 14 vakantiedagen hebt staan? Die moeten wel allemaal voor het eind van het jaar op. Neem jij morgen maar mooi vrij!” In haar toon leek het erop dat ze mij zojuist een pittige straf…

Bij mooi weer zijn wij getuige van het volgende tafereel. Een oude man slaat met een stok op de rand van zijn balkon en roept: ˜Vooruit, wegwezen, verdomme!" De stok steekt als een dubbelloops geweer boven het balkon uit. De duiven vliegen op en strijken stoïcijns anderhalve meter hoger neer. De laatste duif wordt in zijn eigen taal aangesproken.…

Ik ben wakker. Moeizaam ga ik op de rand van mijn bed zitten. Ik grijp naar mijn kunstgebit, sta op, spoel het onder de kraan en voorzie mezelf van tanden. Er wordt gebeld. “Ik ben van de bank. U moet vandaag op,” zegt een vriendelijke mijnheer. Ik knik. De rollator doet hij achterin en hij wil me een arm geven. Ik duw zijn helpende…

De Wereld gaat aan vlijt ten onder. Het is een oud gezegde. De zogenoemde Nieuwe Mens die alle niet-efficiënte elementen uit zijn leven weert en zich uitsluitend richt op Arbeid en Productiviteit, ziet een belangrijk element over het hoofd, namelijk dat van de Noodzakelijke improductiviteit of inactiviteit. Noodzakelijke improductiviteit (Ni) bestaat…