Alle inzendingen over humor

Eindelijk, zacht gerinkel, een bons en duidelijke voetstappen. Ik pak mijn honkbalknuppel, slachtmes en loop zachtjes van de trap naar beneden. Twee grote kerels in mijn huis, ons huis, mijn gezin! Rot op! Wat doen die klootzakken hier. Laat ze stelen in de bajes. Dat durven ze niet, de schijtlaarzen! Dan krijgen ze een kogel tussen hun lijpe…

De komst van het bejaardentehuis ‘De Klapperwiek’ geeft een totaal nieuwe dimensie aan onze nieuwbouwwijk. De Klapper grenst aan een grote visvijver, met prachtige hardhouten steiger. Een ieder, maar vooral de bejaarde heren, maken hier dankbaar gebruik van. Snel krijgt het een grote sociale functie. Hangplaats voor de ouder wordende medemens.…

Vandaag heb ik de grote eer een edel mens te ontmoeten. Alhoewel klein van stuk, straalt hij, ja het is een hij, iets uit dat slechts weinig mensen is gegeven nl. wijsheid met de grote W. Na jaren van proberen om een vraaggesprek te hebben met deze persoonlijkheid is het uiteindelijk , door bemiddeling van de majesteit, gelukt hem hier nu te treffen…

Al tien jaar in de w.a.o., wat een ellende. Verveling slaat toe en vervlakking doet zijn intrede. Mijn vrouw en de jongens vinden dat ik wat meer uitdaging nodig heb. Plotseling, een unieke kans om hier iets aan te veranderen! Ik neem plaats in de buurtcommissie. Gewoon lid, niet te moeilijk met geld en zo. De eerste avond stond op de agenda:…

Nu hebben ze me te pakken hoor, de heren van KPN. Iedere week bellen ze me op. De ene keer over mijn vaste telefoonabonnement, de andere keer over mobiel. Iedere keer wijs ik ze weer af, maar nu hebben ze me toch echt bij mijn…eh…nou ja, je weet wel. Ik ben een echt belmens. Voor mijn werk zit ik een hele dag achter de telefoon en als ik thuis…

Om de drie maanden treffen ze elkaar bij kapper René. Niet dat Jan, Pier en Klaas afspreken, maar door de jaren heen is het bijna een ongeschreven wet geworden dat de dunne haardos van de bejaarden op tijd en stond wel een knipbeurt verdient. En zo is het al die tijd gebleven. Telkens worden de “weet-het-je-al-berichten” uitgewisseld sinds hun laatste…

In de Zak van Zuid-Beveland, een gebied ten zuiden van Goes wordt door de stichting "De Kerststal voor alle Gelovigen" op de tweede zondag van januari (de feestdag van Franciscus de Afwezige) iedereen uitgenodigd samen te komen in een prachtige boerenschuur. Het was een komen en gaan van beminde gelovigen. Op afstand konden we al waarnemen dat…

Een doodgewone dag was aangebroken in het Pijpenstelenhof. De dagelijkse zonsverduistering scheen klaterend neer op de -met hangbejaarden- gevulde zandbak, terwijl de bewoonster van nummer 10 haar wasknijpers liet drogen in een natte gootsteen. Om het uur liet ze haar neushoorns uit, die onder luid geblaf een geruisloos gemekker lieten horen. Haar…

Gister geraakte ik met een stel dolle witte wieven in sneeuwgevecht. Twentse Henny, Willy van het Reigersbosch, Lady LuffBluff van Den Haag. Zij bekogelden mij staande in mijn deuropening. Terwijl ik boterzachte sneeuwbedoelingen had. Willy had mij gemaild: ‘Jos kom je buitenspelen’. En zeg daar eens nee tegen. Compleet wit en dan nog verscholen…

In zijn jeugd droomt men over wat men later worden wil. Althans dat wordt beweerd. Ik droomde over andere dingen, over postzegels geloof ik. Ja, dat is wat anders dan brandweerman worden of piloot willen worden. Piloot was wel duidelijk. Ik was geen hoogvlieger op school. Bovendien klein van stuk. Dus aan het bestrijden van hete vuren zou ik zeker…

Mocht er iemand onder u zijn, die de betekenis van dit woord zou willen achterhalen: zij of hij zal er al snel achterkomen dat het domweg niet bestaat. Het woord ''epibreren'' bijvoorbeeld wordt in het Van Dale Groot woordenboek der Nederlandse taal nog omschreven. Het heeft tenminste, mede door Simon Carmiggelt, speelse betekenis gekregen en is…

Als ik met twee van mijn dochters het restaurant inloop, zie ik dat de meeste tafeltjes bezet zijn. Bij het raam is nog een tafeltje vrij. Terwijl wij een kop koffie bestellen, kijk ik naar buiten. Tegenover het restaurant zie ik wat winkels. Geen wereldschokkend nieuws als je bedenkt dat het een winkelstraat is. Een van de winkels is een drogisterij…

Na een zware middag boodschappen doen, zware tassen dragen, het bonnetje van de stomerij kwijtgeraakt te zijn bij het inleveren van de statiegeldbon bij de kassa, had ik ernstig behoefte aan een kopje koffie. Bij het restaurantje in het winkelcentrum zat ik in gedachten verzonken boven een geurende capuccino toen ik opschrok door een stem die zei, …

de zin van het bestaan is het bestaan van de zin als de zin niet bestond was het bestaan zin-loos aangezien velen de zinloosheid als zodanig menen te ervaren heeft zinloosheid dus zin men heeft naar de zin gezocht ook al heeft men dat niet gevonden men heeft er naar gezocht en zoeken naar iets heeft altijd zin immers het voldoet aan een behoefte…

Over wie mijn beste vriend is kan ik, Lydia, kort zijn: dat is de Inspecteur der Directe Belastingen! Steeds als ik uitgeput ben van bijvoorbeeld het schrijven van verhaaltjes voor jullie en een heerlijk rustig weekeinde tegemoet wil gaan, schrijft hij mij een liefdesbrief, gestoken in een paarse envelop. Zodat ik die vooral niet over het hoofd…

Even een bezem kopen. Een gewone straatbezem. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn, dus loop ik een winkel voor huishoudelijke artikelen binnen op zoek naar de afdeling bezems. Ergens in een hoekje, tussen de bloempotten, zie ik een paar bezems staan. Ze zijn zelfs in de reclame: van Euro 3,79 nu voor 3,76. Drie centen goedkoper. Daar kun je mee thuis…

Even een nieuw mobieltje kopen. Een nieuw abonnement. Telfort deze keer. De telefoonverkoopster heet Jantien, zie ik op haar naamkaartje. Ze groet me en vraagt hoe het gaat. ‘Hoe het met me gaat?’, vraag ik. Bedoel je dat hypothecair of relationeel gezien?’ Ze kijkt mij ietwat wazig aan: ‘Eh..nee, ik bedoel het in het algemeen’ ‘Oké’, zucht ik…

Enige en algemene mededeling .....# ##### ....# ....# # hij ging ons voor, ver voor wilde ook niet achterblijven # Karl-Eduard Dreyfsandt zu Schlamm onze Karrie weduwnaar van Charlotte de Pieckere geboren op 20 september 1920 te Vreeshoven (Nederland)…

Sinds lange tijd was ik weer eens uitgenodigd op een bruiloft. De wettelijke huwelijksvoltrekking vond plaats in een boerenschuur in een volstrekt onbelangrijk dorp, maar dat is van ondergeschikt belang. Volgens lokaal gebruik was een ieder in zijn of haar zondagse kleren. Velen hadden de beurs flink opengetrokken om maar goed voor de dag te komen…

Heeft u zich ooit afgevraagd waarom ze dat programma "Man bij hond" noemen? Dat komt door de dierenbescherming. Jazeker! Eerst wilde men het programma "Hond bijt man" noemen, maar daar ging de dierenbescherming niet mee akkoord. Nee, dat gaf een te negatief beeld van de mensenvriend hond. Nou, vanuit de programmaleiding deed men toen de suggestie…

In deze turbulente wereld valt het niet mee een lijn te ontdekken in de ontwikkeling van mens, dier en natuur. Behalve dan dat er meer mensen verschijnen en dat er minder natuur te bewonderen valt. Gelukkig heb ik nog een voor- en achtertuin. Ik heb wat kippen en een konijn. Eigenlijk heb ik er de pest aan de tuin te onderhouden, maar dat terzijde…

Heb ik het wel eens gehad over die, uit haar voegen gegroeide marskramer, de HEMA? En dan met name over hoe ik over dat worstvervuilende band en garenconcern denk? Bij deze slik ik al mijn kritiek en ergernissen in. Want ik was bij de IKEA!! Voor het eerst van mijn leven bezocht ik deze vierletterige belediging van onze nobele cultuur!! IKEA…

Er zijn heden ten dage een hoop dingen waar een mens zich druk over kan maken. Ik noem een leider van Amerika, of desnoods die van Nederland. Moord en doodslag is aan de orde van de dag en bosjes mensen ter wereld sterven aan honger, oorlog, of een combinatie daarvan. Maar je druk maken om dit soort ‘grote’ dingen is helemaal niet leuk. Het komt neer…

Mijn vriendin is gestuiterd van winkelen. Ik dus niet, maar als je verliefd bent zet je jezelf, God weet waarom, over je ergste nachtmerries heen. Waar ik wel altijd voor zorg is dat het een verhaal wordt van ‘eens maar nooit meer.’ Vandaag staat een overlevingstocht bij de Bijenkorf op het programma. Vriendin vermaakt zich daar uitstekend met het…

Net wil ik een hap nemen als mijn telefoon begint te krijsen. Door de schrikreactie valt het stukje pannenkoek van mijn vork. Met wat resten suiker erop dwarrelt het naar beneden waarna het met een klein plonsje in mijn glas bier belandt. Geeft niet. Het is zo’n magnetronpannenkoek uit de supermarkt. Zo’n kant en klaargeval waar je na het consumeren…

Weet u, ik heb zo langzamerhand mijn buik vol van een bepaalde schrijver op deze site. U vraagt zich af wie ik op de korrel heb ? Het is een nieuwkomer, net een half jaar aanwezig met het belachelijke pseudoniem Fred, volgens mij heet ie gewoon Frits Mulder. In het begin vermeldde hij nog zijn email-adres, maar ja, succes maakt afstandelijk. En wat…

wat ik word, ik hou het kort; mijn ster zal stijgen, onaantastbaar aan de top ik zie uit over jullie allen genietend van al die sterren die mij zijn voorgegaan in het vallen U ziet het al...ik probeer het hoogste te bereiken. Het stimuleert mij enorm te weten, dat u mij na mijn sterven niet bent vergeten. Het is nog niet zover! Het…

Goedmiddag, u wilt gekortwiekt worden? Gaat u zitten en neemt uzelf een kopje slootwater Het kan nog duren, even wat langer dan kort Ik zal dat varkentje wel wassen, verneem ik wat later vanuit mijn oorhoek Komt u maar mee, spreekt de jonge dame mij vriendelijk toe Soppen doet ze, mijn weeldige ietswat te lange haarbos, intense geuren…

Het was een drukkend warme, zwoele zaterdagmiddag. Freek van de bovenste verdieping, tweehoog in het flatgebouw, zat met zijn vrouw Annie onder een kleine parasol op het al even kleine balkon. Alles was bescheiden van afmeting. Het huis was één van de massaal in 1939 gebouwde huizen in die wijk van Rotterdam. Deze uitbreidingen waren bedoeld als woonruimte…

Den Haag Centraal Station. Daar moet ik naar toe. Met m’n rot humeur. Het gezeur in m’n kop. Snapt u wat van de wereld? Ik alleen in een sneltrein met ’n lekker bakkie koffie, twee toffe gecultiveerde vrouwen tegenover me. Met wel iets plats, zal ik maar zeggen. Vooral onbereikbaar toch. En dan eindbestemming Schwartzwalder Kirschtorte, altijd donkere…