Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het laatste avondmaal

Als papyrusschilder van het plaatselijke parochieblad werd ik wel vaker op feestjes uitgenodigd. Toch was dit er eentje dat mij nog lang zou heugen.
Wat moest doorgaan voor een gezellig laatavonddiner onder vrienden, draaide uit op een regelrecht braspartijtje. Ik was daar getuige van.

Het was vrij aanzitten aan die ene grote tafel in het midden van de zaal, en daar begonnen de problemen. Jezus gaf die avond een afscheidsfeestje. Hij had van zijn vader het bericht ontvangen dat die hem heel binnenkort kwam halen voor een verre reis. Natuurlijk wou iedereen heel dicht bij hem zitten, want vertellen kon Jezus als de beste. Zijn verhalen leken zo ongeloofwaardig, dat ze haast waar moesten zijn. En dan had je zijn goocheltrucs nog niet gezien. Ja, Jezus kon het publiek naar zijn hand zetten en was enorm populair.

Ik merkte hoe de twaalf genodigden bijna vochten om toch maar in zijn buurt te zetelen. Geroep en getier vulden de ruimte, een gekibbel van jewelste. Petrus wou niet naast Judas plaatsnemen! Die was nijdig dat Jezus de beste stoel kreeg. Marcus was dan weer jaloers. Jaloers omdat hij een boontje had voor Magdalena, de enige vrouw in het gezelschap. Die zag hem echter niet staan. Zij had het zwaar te pakken voor het feestvarken die avond en liet dit ongeremd blijken.

Na heel wat tumult namen ze eindelijk plaats en kon ik aan de momentopname beginnen. Ik zag terloops dat er Pita op het menu stond. Daar Jezus net aan het doorgeefluik van de keuken zat, werd de schotel met broodjes aan hem gegeven. Eén voor één gaf hij ze door met de woorden; ‘haast U, want ze zijn warm!’

Dorst werd er evenmin geleden. De fles rode wijn ging duchtig rond. Jezus had die gekozen, en bleek in mijn ogen een echte kenner. De Grand Cru Petrus van het jaar nul was echt een topwijn. Heel zeldzaam en verwonderlijk dat er hier zo kwistig werd mee omgesprongen. Ze dronken zich het lazarus en ik had alle moeite van de wereld om hun profiel vast te leggen. Toen Jezus even later recht stond en met een handgebaar de anderen het zwijgen oplegde, wist ik dat het nu of nooit zou zijn. Hij keek zijn vrienden één voor één aan, en begon aan een toespraak.

Aan elk van hen wist hij wel iets te zeggen. Hij had het over bouwplannen, ergens op een rots. Ook het woord verraad hoorde ik vallen maar was te geconcentreerd bezig om het hele verhaal te volgen. Al vlug begon hij op te scheppen. Over die keer toen hij over water liep, welk een formidabele visser hij wel was. Van het feest waar hij water in wijn veranderde! Dat vond hij nog steeds één van zijn strafste stoten. De plaatselijke brouwers liggen er nog altijd wakker van.

Na zowat de tiende ‘toast’ was hij uitgepraat. De helft van het gezelschap lag uitgeteld, ze hadden die verhalen dan ook al zo vaak gehoord. De waard bracht de rekening die Judas graag vereffende. Hij had die dag een ‘meevallertje’ gekend en wou dit niet aan alleen oppoten. Hij tastte diep in zijn buidel en de fooi was ruim.

Voor ze er erg in hadden, kraaide een haan al voor de tweede keer. Ze besloten met zijn allen te verkassen naar een afterparty op de Tempelberg. Die club daar stond bekend voor zijn martini’s met olijven.

Terwijl ze één voor één Jezus achterna strompelden voor een laatste halte die nacht, ogenschouwde ik het tafereel dat nu nog als een ruwe schets lag te wachten om te worden vereeuwigd. Het zal ongetwijfeld een mooi plaatsje in het parochieblad krijgen met als opschrift; ‘Het laatste avondmaal’.
Voldaan schaarde ik mijn spulletjes bijeen. Toen ik wat later huiswaarts trok, kraaide de haan voor een derde keer. ‘Rotbeest', kafferde ik, 'ze moesten die dieren op hok zetten.’
Er hing onweer in de lucht, en ik spoedde mij naar huis.

Schrijver: danny cant., 14 maart 2006


Geplaatst in de categorie: humor

2.1 met 8 stemmen 1.612



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)