Jeugdherinneringen

Mijn vroegste herinneringen aan mijn schooltijd zijn de herinneringen aan de lagere school. Want toen heette het nog geen basisschool. Je had de kleuterschool en de lagere school. In mijn tijd waren dat twee aparte gebouwen.
Als je zes jaar oud was, mocht je naar de lagere school, "de grote school", zoals dat toen genoemd werd. En o, wat voelde je je dan groot!
Er waren geen groepen, maar klassen. Mijn school bestond uit 6 klassen.
Ik had een al wat oudere onderwijzeres. De klassen waren groot in die tijd, soms meer dan veertig leerlingen in een klas. We zaten in houten banken, twee aan twee. Geen gezellige tafeltjes en stoeltjes en groepjes. Je moest in de bank rechtop zitten, met je armen over elkaar. Als je iets wilde zeggen of vragen, moest je je vinger opsteken. En dan wachten tot de juf of de meester vroeg wat er was.

Ik vond het heerlijk op school en aanbad de juf. Wat ik eigenlijk wel gemeen vond, was haar beloningssysteem. Als je goed je best had gedaan en je kreeg een hoog cijfer, dan kreeg je een snoepje. Ik hoorde altijd bij de kinderen, die een snoepje kregen, maar ik vond het erg zielig voor de kinderen, die niets kregen. Er werd in die tijd nauwelijks rekening gehouden met de kinderzieltjes.

Deze juf hadden we drie jaar, in de eerste, tweede en derde klas.
Ik vond het heerlijk, als de regen tegen de hoge ramen kletterde, de grote kolenkachel in de hoek van het lokaal loeide en de juf aan het voorlezen was. Dat sfeertje kan ik nog steeds oproepen.
Thuis speelde ik "schooltje" met mijn broertje. Ik was de juf en hij was de klas. Mijn juf had een tasje, dat met een klikgeluid dicht ging en daarin een zwart boekje, waarin ze van alles over ons opschreef. Ik had ook een tasje, met zo'n heerlijk klikgeluid en een opschrijfboekje, waar ik alles, wat mijn broertje deed, in opschreef...

Deze drie schooljaren, met de invloed, die de juf op mij had, zijn bepalend geweest voor mijn beroepskeuze. Toen ik zeven jaar was, wist ik het zeker, ik wilde ook juf worden! En dat ben ik ook geworden. Toen had ik mijn eigen klas. Waar alle kinderen, niemand uitgezonderd, op hun tijd als beloning een "snoepje" kregen, in de vorm van een stempel in hun schrift.

onderwijzeres school beloningssysteem

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 4 stemmen 202