Campus Batavus II

Met sonore stem liet Ursul de namen weerklinken, een bariton als in een aria van Claudio Monteverdi. Hoog resonerende vocalen galmden tussen de muren der campus.
Vijftig namen, dertig met een mannelijke, twintig met een vrouwelijke uitgang...
Geen der novices ontbrak.

Na het laatste slotakkoord zette hij een vijftigste vinkje en sloeg als een dirigent zijn blocnote dicht en stak de balpen in zijn borstzak. Vergenoegd keek hij in het rond, als had hij net Schuberts Onvoltooide voltooid, en zei toen: "Prima, nou, dan zijn we er volgens mij allemaal. Dan wil ik graag het woord geven aan meneer Iuvencus." Hij draaide zich half naar achteren en maakte een gebaar in de richting van de poort.

Op hetzelfde moment daalde een rijzige figuur met statige tred de trappen af en ging voor de groep staan. Alle nieuwkomers stonden wat onwennig door elkaar, gespannen uitkijkend naar wat er gezegd zou worden. Na zich te hebben voorgesteld zei hij: "Van harte welkom allemaal op jullie eerste dag hier op de Campus Batavus. Ik ben bijzonder verheugd over de aanwas van jonge vrouwen dit jaar. En ik ben gelukkig niet de enige, heb ik begrepen!"

Hierbij keek hij wat schalks en raadselachtig naar enkele langharige novices, maar liet verder niets blijken. Hij had binnenpret, dat was duidelijk te zien. "Zij zullen ons domein niet alleen verrijken, maar ook versterken, mag ik hopen. Als ik mij niet vergis zijn het er nota bene twintig! Nog even en jullie hebben de mannen ingehaald! Laat dat bij dezen gezegd zijn, heren. Enfin, vanaf vandaag zullen jullie samen met hen deel uitmaken van de Orde der Gymnasiasten.
Ik ben blij dat jullie er allemaal zijn, dat geeft mij de gelegenheid om gelijk van te steken en..."

Hier verhief hij zijn stem en wederom galmden de klanken over het plein...regels en richtlijnen resoneerden tussen de muren.
Af en toe gesticulerend stak hij vermanend z'n rechterarm en wijsvinger omhoog...

De bedoeling kon niemand zijn ontgaan. Iuvencus mocht dit domein al ruim twintig jaar tot het zijne rekenen. Met wetten en regels viel niet te spotten. Door jarenlange ervaring als classicus en rector van het gymnasium waren deze regels voor hem een vanzelfsprekendheid geworden en zijn handelen een tweede natuur. Aan het eind van zijn tirade wees hij hen nog eenmaal op zaken waar ze zich elke dag aan dienden te houden: geboden, verboden en... heel belangrijk...de plichten jegens de goden.

Aldoor keek hij hen doordringend aan en meende in hun ogen enige onzekerheid te bespeuren. Ha, zo is het wel genoeg, dacht hij. Ietwat verbouwereerd keken ze elkaar aan. Hij keek op zijn horloge en zei met een stem die opeens veel milder klonk dan daarnet: "Aanstonds zullen wij samen de gewijde ruimte betreden - voor het eerst van jullie leven!
Een gedenkwaardig moment!"

... Het vervolg van de wederwaardigheden van Milanion e.a. tijdens hun inwijding op de Campus Batavus.

...wordt vervolgd... ...

Reünie Inwijding

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 5 stemmen 230