Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Campus Batavus - 1

De statige poort bevond zich in een uithoek van de campus. Hooggelegen boven marmeren trappen bood zij toegang tot het domein der Muzen. Daar bevond zich de Helicon, de heilige berg van dichters, waar men dagelijks verzen declameerde en gezangen in dactylische hexameters scandeerde.

De heuvels van de Helicon zelf waren onttrokken aan het zicht van de buitenwereld. In het midden lagen de meest in het oog springende heiligdommen: de tempel van Pallas en Apollo. En achter de heuvels, hoog verheven boven de corinthische zuilen, wachtten de toppen van de Olympus, verheven hoogten die slechts te bereiken waren door fysieke, maar meer nog door mentale inspanning. "Per Angusta ad Augusta" stond er op het fries van de tempel van Pallas: door inspanning bereikt men de top.

Alvorens binnen te treden moest elk van de jonge novices de poortwachter passeren, een vervaarlijk uitziend patronage met lange brede armen en handen. Dat was Ursul, de claviger, een kruising tussen Atlas, titanenzoon die gedoemd was de aarde op zijn schouders te torsen en Heracles de gewelddenaar. Ursul was niet zomaar een sleuteldrager, nee, als hoeder van tempels had hij een belangrijke taak. Hij waakte over het hele complex en hield hield toezicht op het komen en gaan van novices en oudgedienden.

Vandaag stonden de novices op het rooster, jonge zielen, nog omwetend en onbedorven. Zij zouden voor het eerst kennismaken met het domein. Gehuld in een enorme groene mantel die het midden hield tussen een cape en een stofjas trad hij op stevige schoenen naar voren en riep de jongelingen bijeen. In zijn linkerhand hield hij een blocnote waarop hij de avond tevoren vijftig namen had genoteerd.

Ze hadden zich nog niet voor de poort verzameld of hij begon met luide stem één voor één de namen af te roepen. Elke keer als een naam over het schoolplein schalde werd die door de muren weerkaatst. Muren waarachter zich zalen bevonden, zalen van stilte en zalen van tucht. Naar iedere echo keken de novices in het rond. Wie is Aventina, hoe ziet zij eruit, ah, een beetje rondborstig, en wie is Milanion, aha, die kleine met die Joodse trekken en die daar, dat is Carolus Helveticus, ook niet al te groot en die lange is dus Cernus Externus en die met die vlechten is dus Virginia. Even onthouden.

Telkens als de drager van de naam een bedeesd "ja" liet horen zette hij een vinkje. Inmiddels had zich achter de drempel van de poort een rijzige gestalte geposteerd. Hij droeg een donkergrijs colbert dat z'n postuur wat forser deed uitkomen. Geamuseerd en met een sardonische grijns liet hij zijn blik glijden over de rand van zijn leesbril, alles nauwlettend in de gaten houdend zonder zijn aandacht te laten verslappen.

... ...episode uit het feuilleton
van eersteklasnoviet Milanion...

...wordt vervolgd... ...

Schrijver: Maxim, 14 januari 2025


Geplaatst in de categorie: school

1.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 102

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)