Alle inzendingen over Als de wind en de regen even meevallen trekken we er even op uit naar de winkels

Als de wind en de regen even meevallen trekken we er even op uit naar de winkels, ff uitwaaien en een frisse neus halen, prima plan toch? We komen voorbij talloze zaken, maar doen eerst de dingen die echt moeten, dus Appie eerst en zo, je kent dat wel.…

Natuurlijk is dat goed en ook Els komt even langs, wat zeg je? Tegelijk nee joh natuurlijk niet, alles komt hier apart sinds we ons aan de regels moeten houden toch? Als ook vriendin weg is, de boel weer even heeft open gestaan, omdat dat moet vanwege dat virus, komt P langs, ook hij is na een half uur weg.…

Doe nog maar even niet, zei ik hardop. Ik keek eens even naar mezelf liggend in de kist, 'k lag er best netjes bij al zeg ik het zelf. Maar die kist hè, die paste me niet echt, lag een beetje hard, ondanks de satijnen onderkant en het ditto kussentje. Ik wilde het kussen stompend opduwen, weet je wel, zoals je ook doet als je in bed ligt.…

Vijf minuten “Even tot hier” en ik was al genezen. Goedkope “humor” over alles en nog wat. Smakeloze voorzetten gevolgd door gemakkelijk te voorspellen inkoppen. Vermaak zonder enige diepgang met als ultieme drijfveer om te scoren in het open doel der plebejers.…

Hij woelt door mijn haar: ‘zullen wij om te beginnen de wenkbrauwen even ruimen?’ Wij?? Ik zie toch echt maar één kapper. En ruimen?? Het lijkt wel of ik een met vogelgriep besmette kip ben! 'Ja’, reageer ik kregelig. ‘En neem meteen de haren op mijn rug even mee. Leg er meteen maar een scheiding in’. Wat moet je anders..?…

Ik - heb - gewoon - NIKS - om- aan - te - trekken!…

Voor het eerst zei ik, na een opening toen iemand over een kankerpatiënt in de familie wilde beginnen: NEE, ik heb er nu meer dan genoeg over gehoord. Het bleef eventjes stil, men ging voor 100% akkoord en over tot de orde van de dag.…

De eerste winkel is los, kan gebeuren maar er zitten meer van die zaken in de buurt en dus, trekken we naar winkel nummer twee.…

Maar ja, het zal teveel moeite kosten, emmers water uit de naastliggende sloot te halen en zo je tuin nat te maken, denk ik dan...het is heerlijk weer, er zal vast regen vallen maar tot die tijd, even pas op de plaats met het teveel gebruiken van het zo kostbare vocht!…

Na al maanden aangehoord te hebben: oh ik heb zo’n last van m’n rug toch maar de trip gemaakt naar de matrassen winkel, die ene die beter in bed is dus....we kopen daar in feite altijd onze spullen voor de slaapkamer en dus is de winkel bekend terrein als het ware.…

Toegegeven: als begin is de kop al verwarrend rommelig, maar ik weet geen betere te verzinnen, aangezien mijn inzending even zo verwarrend en als “van de hak op de tak springend” zal kunnen overkomen. Desondanks zal ik trachten er een enigszins logische lijn in te brengen.…

“We krijgen morgen regen”, zei die dan. En dan kwám er regen. Of niet. Maar dat deed er allemaal niet toe. Ik vond het prachtig dat mijn vader door naar de lucht te kijken wist wat voor weer het zou worden. Hij kon ook zeggen: “Weet je nog in ’72 met die storm? Het was 13 november. En de antenne kwam van het dak.”…

Zal er even over na moeten denken...zal niet meevallen elke dag weer mijn gedachtekronkels aan de openbaarheid te moeten prijsgeven. En zal ik een ander daar niet mee vervelen? Gossie wat een dilemma's...allemaal! Ja, ja, ik ben er weer vrienden en vijanden, ik was even met iets anders bezig!…

‘Ach, ik had trek in koffie’ zeg ik en begin met het inpakken van de boodschappen. Als we naar de auto lopen staat mijn koffie nog bij de automaat. Na twee uur rondlopen moet ik ineens heel nodig naar de wc. Snel naar huis denk ik, maar daar steekt mijn vrouw een stokje voor. ‘Kan ik nog even bloemen kopen?’…

Personeel liep er niet en ik struinde nog even de winkel door: niets van mijn gading en met een 'goedemorgen' verliet ik de zaak!…

Even later komt er een geruststellend bericht: “dames en heren, er is per ongeluk een alarm afgegaan, U kunt gewoon in de winkel blijven”. Zes meter verder en dat loeigeval gaat opnieuw af!…

'Lekker even', verzucht ze. 'En een peukje zeker', zeg ik opgewekt. Ik zie het personeel van deze winkel op mooie dagen wel vaker bij de magazijningang achter de winkel staan roken. Meestal nemen ze haastige trekken, inhaleren diep en kijken onrustig om zich heen.…

Voor mij in de winkel koopt een vrouw een oranje hoofddeksel. Een vreemdsoortige hoed met een grote veer er op. Ik vind het een potsierlijk ding. Zij zal het sierlijk vinden anders kocht ze het niet. In ieder geval schaamt ze zich er niet voor. Pontificaal loopt ze met het gedrocht in haar hand de winkel uit. Neus in de wind, trotse blik.…

Ik ben wel snel klaar dus op naar de volgende winkel een paar straten verderop. Ik probeer me tussen allerlei mensen te wurmen die als in slow motion door de smalle straat trekken. Voor de ingang van de winkel vindt een vrouw dat ze haar kind in de kinderwagen aandacht moet geven. Ze heeft niet in de gaten dat er andere klanten naar binnen willen.…

Zullen we nog even…en we gaan even luchten, de buien zijn elders gevallen blijkbaar en het zonnetje lokt vriendelijk genoeg om even een frisse neus te halen, gelijk maar even naar de winkel die op de kleintjes let ( alhoewel in dit geval dus even niet) en we struinen door de zaak, mijn oog valt, ( niet letterlijk hoor ) op twee knapen die links - en…

Het oogt wel heel stoer; misschien even snel een boodschapje doen bij de plaatselijke Coop. De winkel is vlakbij. Ach met de wind in de rug is dat best te doen en vermoedelijk woont hij er niet te ver vandaan. Terwijl ik een poosje later naar het zuiden loop, voel ik de wind al enigszins in de rug.…

De zon komt heel af en toe door, maar dat is alleen om even poolshoogte te nemen van de omstandigheden. De wind gilt en gromt langs alles heen.Maar niemand ziet het, niemand merkt het op. Het is nutteloos. Iedereen is eigenwijs en niemand kijkt naar boven.…

Een vriendin is jarig en zegt: ga jij om het te vieren even gebak halen en laat weten wat je kwijt was, zo vieren we het op afstand en ik maak het geld naar je over, dat doen we en we proosten met gebak, glimlach…. Elke week bel ik een paar oudere mensen die echt alleen zitten, gewoon omdat het prettig is, voor beide kanten dat zeg ik erbij!…

Vlekjes zonlicht knipogen door het dikke bladerdek, glinsteringen spelen in een heldere waterplas. Tranen verdampen, een glimlach tekent zich op haar verhard gelaat. Geluidloosheid van stil boomgeruis doet haar wegzinken naar een verloren bodemloos moment waarin een waterdruppel open spat en sterft... en het licht van de lente met het kleurenspectrum…

Door een auto-ongeval was Johan deze week niet in staat een column te schrijven...…

Te weten dat ze met een half uurtje op school moet zijn voor een rapport bespreking van 1 van de kids, besluit ze terug te komen van het scenario : even snel wat droogs aantrekken en meteen weer weg naar: ik ga toch maar even de douche in voor ik wat droogs aan trek! Dan: ik ben thuis, tot later!…

‘Nee, je hebt gelijk het flatteert niet, het valt je net te krap op de rug, trek maar uit’ zegt Marga. De intimiteit van de twee vrouwen treft me. Ik winkel en pas liever alleen. Iets in de toon van de vrouwen raakt. Deze vrouwen kennen elkaar door en door. Ik voel me door de wand heen, even verbonden met hen.…

Op weg naar appie, een knap windje ook nog maar in elk geval geen regen komen we bij het winkelcentrum en rijden appie in.…

En over de drup wilde ik het toch even hebben want: de druppels die we tentoonspreiden als we praten, niezen, hoesten etc. die druppels worden met een mooi woord Aerosols genoemd. Als er een pakje in de winkel zou liggen met deze opdruk zou ik echt willen weten wat of er in zat, een mooi woord toch!…

En hoewel we alleen koffie nodig hebben, gaan we toch bijna de hele winkel door, tja nogal wiedes want het staat een heel eind weg. Achter me hoor ik 'Goedemorgen' en ik reageer natuurlijk, draai me op en zie een dame die normaliter aan de kassa zit maar al een hele tijd gemist werd in de winkel.…