De kleine acties die je dag- of week opfleuren
Oh ja, ze zijn er best, de kleine lieve attente acties die plaats vinden en je een glimlach geven, jazeker wel! Een vriendin is jarig en zegt: ga jij om het te vieren even gebak halen en laat weten wat je kwijt was, zo vieren we het op afstand en ik maak het geld naar je over, dat doen we en we proosten met gebak, glimlach….
Elke week bel ik een paar oudere mensen die echt alleen zitten, gewoon omdat het prettig is, voor beide kanten dat zeg ik erbij! De dame van 82 lentes is gedurende de pandemie niet buiten geweest en tja, ik kan er langs gaan ook maar ben op mijn hoede, want ze is niet gevaccineerd, domweg omdat het vanwege haar gezondheid niet aan te raden is. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we daar een risico lopen, want ze houdt zich prachtig aan de regels! Kinderen brengen boodschappen, nadat ze getest zijn en voorzien mamma van de nodige spullen, dus dat is geen probleem! Gelukkig heeft de lieverd een aantal hobby’s en vermaakt zich prima, voor de vitamines gaat ze naar haar balkon, zodra de zon zich laat zien, dus ook al mooi. Toch?
Als ik haar bel en vraag of ze tijd heeft een dekentje voor me te maken vraagt ze: wanneer kom je en we spreken af…vrijdag op de koffie…en zo ga ik de hort op, word met open armen (bijna dan) ontvangen en we zitten gezellig te kletsen natuurlijk! Dan blijkt ook al dat ze het door mij gevraagde dekentje al af heeft ook, hoe lief is dat! Vraagje van haar: zou je voor mij, als je boodschappen doet, wol mee willen nemen en jazeker, dat doe ik… Als ik in de winkel bij de kassa sta, zegt een jongere dame: oh u gaat heerlijk breien, waarop ik in de lach schiet en zeg: nou nee hoor, dat lukt me allang niet meer, maar er is een dame op leeftijd die me vroeg, inclusief een briefje, wat wol mee te nemen en dat doe ik dus…
Wat ontzettend lief zegt ze en ik antwoord: wel het is de gewoonste zaak van de wereld want zíj kan breien en ík niet, maar zíj kan de wol niet halen en ík wel, zo helpen we elkaar! Dan zegt mijn breister, zeg maar wat je kwijt was, dan pak ik even geld, waarop ik zeg: maar wat kostte die deken dan? Ze blikt me verbaasd aan en zegt, nou niks… En ik zeg, precies, niks dus, anders krijg je het niet. Het is de normaalste zaak van de wereld en hoeft niet allemaal van slechts één kant te komen, dus dat waren twee dagen met een forse glimlach en dan gaat de telefoon: schoonzoon belt en vraagt: ma, ben je thuis vanmiddag, want dan kom ik langs voor de belasting die ingevuld moet worden. Ik lach en zeg: ook al had ik iets gehad dan zorg ik thuis te zijn, ben veel te blij dat je er tijd voor vrijmaakt… Wederom een glimlach en ik zet maar even het nieuws niet aan, want dat zou ervoor zorgen dat mensen nooit meer lachen en dat laatste is nou juist iets wat we niet moeten verleren hoor! Glimlach….
... Als lachen vergaat zijn we de sigaar ...
Schrijver: An Terlouw, 3 april 2022
casema.nlGeplaatst in de categorie: vrouwen
Lachen
108
Geef je reactie op deze inzending:
Dit simpele Frans zinnetje heb ik nog van mijn jeugd onthouden en is van toepassing op jouw verhaal, An. Een mooiere wisselwerking is niet denkbaar!