Alle inzendingen over Vader

De avond stond nog even bol van de mensen die ons overdag niet te pakken kregen, maar dat was alleen maar een leuke afsluiting van een heel mooie zonnige Vader-/verjaardag.…

Mijn vader is een opa zoals je er nog nooit een hebt gezien. Als hij binnen komt begint mijn dochter te stralen en wil alleen nog maar streken uithalen. Kom opa ik ga je weer make-up op doen; oke zegt hij maar gebruik ook eens wat groen. De ogen zijn nu klaar nu alleen de nagels nog maar, paars of deze keer misschien rood.…

Vaders. Met hun dochters op pad. Ik denk terug aan een foto die van mijn vader en zijn vriend is gemaakt. Voorjaar 1961. Ik was nog geen twee jaar oud. Benen boven de wandelwagenrand, de vrienden glimlachend en babbelend, de kinderwagens nonchalant voor zich uit.…

Verbaasd draaide ik me om, en keek naar de plek waar hij gestaan had. Onze blikken hadden elkaar vluchtig gekruist. Hij was verdwenen voor ik het wist. Had ik het me dan verbeeld? Dat kon toch niet waar zijn! Ik versnelde mijn pas en liep de hoek om. Mijn blik zocht haastig de drukke winkelstraat af. Aan de overkant van de weg zag ik hem weer…

Had ik dat niet gedaan, dan had ik geweten wat er zich toen had afgespeeld, waarschijnlijk ook waarom mijn vader was vertrokken. Het enige dat mijn moeder de volgende dag los liet, toen ik haar vroeg waarom vader niet thuis was gekomen, was: “vergeet je vader, waar hij nu is doet er niet meer toe.…

1923 begon nat. Regengebieden jakkerden over Nederland, met windvlagen die het water in de grachten tot aan hun stenen randen opstuwden. In de salons van Den Haag uitten de bezoekers hun zorgen over de internationale politiek, het herstel van Duitsland en de Russische communisten. Koningin Wilhelmina…

Een voor een werden dan de hechtingen verwijderd uit mijn voet, en hield ik mijn vaders hand, tegen mijn tanden gedrukt. Mijn ogen dicht geknepen, tegen een realiteit die zo wreed was. Het kind dat ik was in mijn vader weerspiegeld. De vader, in mij weerspiegeld, als dochter.…

Tijdens de vakantie las ik het prachtige verhalenboek van de voetbaljournalist Hugo Borst 'Over vaders en zonen'. Het meest benieuwd was ik naar het verhaal ’De jongenskamer van Van Basten’, maar er staan veel mooiere vertellingen in dit boek.…

Welke vader zou daar niet trots op zijn, op zo'n dochter. En een vader die er altijd is, die je te eten geeft, je helpt met je huiswerk en je op handen draagt, welke dochter zou die niet aanbidden. 'Je vader was zelf zeker ook erg goed in sport' raad ik, 'Ja was' zegt ze. Ja natuurlijk was, alles gaat voorbij.…

Hij had vandaag weer veel over zijn vader nagedacht of liever: over de hele generatie van zijn vader. De ‘net ín of net ná de Tweede Wereldoorlog geboren babyboomclan’, noemde hij hen in gedachten. Haten deed hij ze niet echt, het was meer een soort tolereren van hun aanwezigheid.…

Vaders altijd gaan vaders weg verdwenen scheerspullen in het badkamerkastje ellebogen in het tafelblad geruit colbert met stukken over de stoel gaan vaders weg ze roepen je achterna op straat vloeken wat ze anders nooit doen PP - papa praat dat doen vaders die weg zijn gegaan ze zitten in orgels komen met grote handen eruit rammen…

Die avond pakte ik haar broze handen en gaf een zachte kus waarna ik, als een klein kind, in schaamteloze tranen zachtjes vroeg : "...Mama, vertel eens over mijn vader...."…

En het legde eensklaps een band, hij voelde dat ondanks alles die man zijn vader was, hij kon dat niet beredeneren, hij onderging de stem van hetzelfde bloed. Deze man zou altijd zijn vader zijn, hij zou in zijn gedachten en zijn woorden nooit anders dan zijn vader wezen, hij was altijd zijn vader geweest.…

Ze heeft tenminste een plekje om te rusten Gelukkig weet ze niet wat mijn vader nu meemaakt… Zou hij ook een plekje kunnen vinden Wat zouden zijn laatste woorden zijn…. Budel, 2-11-01.…

Deze woorden waren niets minder dan het doodvonnis voor mijn vader. De twaalf maanden die de dokters verhoopten, heeft hij niet kunnen halen. Hij vocht dan ook een strijd die nooit te winnen viel, daarvoor was de tegenstander te machtig.…

Hij wilde dankbaar zijn dat hij haar vader had mogen zijn. Ondanks zijn verdriet leunde hij met enige tevredenheid achterover. Hij was de vader geweest van deze prachtige vrouw.…

Maar ik hoor tegelijkertijd de alarmkreet van vader merel die enkele meters boven het jong zit. Dan zie ik op het grindpad van de buren een dikke kat loeren. Ik moet op tijd zijn, denk ik, een gejaagde blik op mijn horloge werpend. De afspraak moet worden nagekomen.…

Vaders leren met vallen en opstaan. Moeders ook, natuurlijk. Maar moeder is aan het werk en doet nu niet mee in dit verhaal. Vader heeft geleerd dat het weggeven van een lepel gevuld met eten in deze leeftijdsfase een slecht plan is.…

Toen hij dichtbij was trok zijn vaders hand hem voorzichtig tot bij zijn vaders mond. ‘Een goede verteller ben je, schrijver word je…,’ fluisterde hij Joost toe. Toen nauwelijks hoorbaar ‘... ons verhaal gaat verder.’ Geluk las hij in zijn vaders ogen. Geluk zag hij op zijn vaders gezicht. En zo zou hij zich zijn vader voor altijd herinneren.…

Een meisje van dertien voelt haarfijn de ambities van haar vader aan. Ze weet donders goed dat ze haar vader een plezier doet met haar uitzonderlijke zeiltalent. Ze weet ook heel goed dat als ze hierin opvalt en zelfs de ultieme uitdaging durft aan te gaan, haar vader buitengewoon trots op haar zal zijn.…

Gewoon doen, dwaze vader. En morgen ben je een verfriste, knappe man.…

Ik vertel langs m’n neus weg dat m’n vader als Nederlander in het Duitse leger is gesneuveld bij Stalingrad. M’n gesprekspartner, gefascineerd door die geschiedenis, leeft met mij mee; dat voelt goed, het is een prima gespreksthema.…

Op een bepaald ogenblik dacht ik, goh, dit had mijn vader kunnen zijn. Alhoewel, mijn vader was een warme bakker. Echter, de vergelijking werd nog groter toen het thema "doping" ter sprake kwam.…

En, hoewel mijn vader met mij altijd Nederlands sprak, communiceerde hij wel in het Drents. Dus kreeg ik ook nooit ‘nee’ te horen. ‘Gaan we naar het ponypark?’ ‘Ja, ao,’ zei hij dan langzaam, ‘dat, eh, misschien, we moeten daar nog even, eh, over nadenken.’ Nou, dan wist ik het wel.…

De vader zei met de verschrikkelijkste woorden tegen zijn zoontje dat hij overal van af moest blijven en niet moest zeuren. Met woorden die ik zeker niet zal schrijven. Ik kijk achterom naar zijn zoontje die er totaal niet op reageerde. Ik zou als klein meisje allang in tranen zijn geweest. Thuis vertelde ik het verhaal.…

Moeder tegen mij: ''Kees, heb je niet om Bolletje gevraagd, je weet toch dat vader alleen dat wil.'' ''Heb ik vergeten, mam.'' Gelukkig nam vader het niet zwaar op en at gezellig van de andere beschuiten.…

Mijn overleden vader heet Hans, zijn broer uit Australië die vorig jaar is overleden, heet Nico. Mijn lichaam gloeit van mijn kruin tot aan mijn voeten: ik voel de verbinding. De boot staat voor mijn vriend, het kind van schippers die de eerste jaren van zijn leven op een boot heeft gewoond.…

- mijn vader het weer niet meer bijhoudt. Hij is dood. Mijn vader hield van het weer. Ik heb dat van hem geërfd. Dus toen de verwachtingen van deze week niet uitkwamen (“Records mensen, records!”) was ik zwaar teleurgesteld. Mijn vader had al lang geweten dat het allemaal wel zou meevallen. Of niet. Maar dat doet er allemaal niet toe.…

'Zonder mijn eigen vader... was ik ál die andere vaderfiguren nooit tegengekomen.'…

Mijn vader was ook een groot kerstliefhebber. De grote papieren kerstklokken die ieder jaar weer in het midden van de kamer moesten hangen, ondanks het geklaag van mijn moeder. Die ondingen moesten nu toch maar eens weg. Maar mijn vader hield van traditie.…