Wondertje

Op één van die mooie ochtenden van het voorjaar gebeurde het. Het was vroeg, de vogels zongen en eenmaal buiten op het erf repte ik me met mijn aktetas naar de auto. Niks geen weer, niks geen zin om aan het werk te gaan. Maar ja, de kost moest verdiend worden en ik had een afspraak bij een klant. Om 9.00 uur, ik moest opschieten want je weet het nooit met die files.

Vlak voordat ik het autoportier wil openen, valt mijn oog op een kleine verenbal onder de buxusheg. Bij nader inzien blijkt dit een jonge merel, nauwelijks vliegvlug, pas uit het nest. Mooi, denk ik en ik wil instappen. Maar ik hoor tegelijkertijd de alarmkreet van vader merel die enkele meters boven het jong zit. Dan zie ik op het grindpad van de buren een dikke kat loeren. Ik moet op tijd zijn, denk ik, een gejaagde blik op mijn horloge werpend. De afspraak moet worden nagekomen. Maar de gedachte aan het levenloze hoopje veren dat ik bij thuiskomst zal aantreffen geeft de doorslag.

Mijn tas zet ik zuchtend neer. Ik zal iets moeten uitleggen straks en ik zondig tegen de regels van de natuurlijke selectie. Het duurt even voordat ik de jonge merel in de hoek van schuur en tuinmuur heb gedreven. Het diertje lijkt niet te kunnen vliegen. Of is het al eens te pakken genomen door de kat en daardoor versuft? Pa merel, gitzwart verenpak, geeloranje snavel, kijkt met zijn flonkerende ogen vanaf het tuinmuurtje geboeid toe. Zijn alarmkreten heeft hij gestaakt. Dan heb ik het jong eindelijk in mijn handen. Het kopje komt er net tussenuit. Kraaloogjes, kloppend hartje, zachte veertjes. Een hoopje leven en een levend hoopje. Pa vliegt al schetterend van de tuinmuur naar een vogelkers waardoorheen een hulststruik woekert. Daar blijft hij zitten, af en toe roepend. Eerst verjaag ik de kat, daarna volg ik pa en klauter de vogelkers in. Het valt mij op dat pa blijft zitten als ik het jong zo hoog mogelijk tussen de hulst vlak naast zijn vader zet.

Nadat ik aldus heb gehandeld, wil ik weer snel instappen. En dan gebeurt het! Een halve meter van mijn schouder af vliegt pa merel op het tuinmuurtje. Hij kijkt me recht in de ogen en fluit een paar volle strofen. Een paar seconden maar en weg is hij, op zoek naar wormen voor zijn jong.

Natuurlijk kom ik te laat voor mijn afspraak. En ja, de klant is not amused. En natuurlijk zal Midas Dekkers het niet met me eens zijn als ik denk dat die merel me heeft willen bedanken op zijn manier.

Merel Jonge Vader Jonge Vader

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.4 met 18 stemmen 855