Alle inzendingen over Verdrietige liefhebb

Hoeveel kan een mens verdragen en wanneer wordt het teveel. Ben ik nu te gespannen omdat ik mijn waterlanders niet meer onder controle heb. Maanden is het goed gegaan en nu is het ineens weer mis. Hoe komt dat toch? Kon ik er maar een antwoord op geven, dan kon ik er meteen wat aan doen. Maar ik...

Onverwachts was het daar: al mijn verdriet, verdriet dat ik maar niet in een hokje weet te plaatsen. Het is nog niet ten einde. Dit verdriet is van de hedendaagse tijd. Waar ik elke dag mee uit te staan heb en vermoedelijk met mij nog vele anderen. Het verdriet van eenzaamheid en een doelloos...

De fotograaf moet gemerkt hebben hoe verlegen ik was. Het jeugdportret siert nog altijd mijn kamer. Ik was zes jaar oud. Met mijn nichtje Guusje was ik gaan spelen in de Jan Truijenlaan. Daar was plotseling die man in het struikgewas die dat vreemde, merkwaardige, angstaanjagende tussen zijn benen...

(voor Eleonora Hermina Gregor (1901 - 1949)) Je bent geboren op 3 februari 1901 in Gorizia. Je had Joodse ouders. Je was een operette-diva en een podium- en filmactrice. Op je zeventiende begon je in operettes in het Theâtre de la Renaissance en het Raimundtheater in Wenen. Je trouwde met...

(voor Helen Morgan (1900 - 1941)) Je bent geboren op 2 augustus 1900 als Helen Riggins in Danville. Je vader Frank Riggins was een boer en schoolmeester in Davis Township, nabij Attica. Je moeder was Lulu Wang. Na de scheiding van je ouders kreeg je de achternaam Morgan. Je moeder trouwde en...

Achter de hoge flat aan de Sweelincklaan strekt zich een feeëriek park uit waar herten ronddartelen en uitrusten en waar in dit voorjaar verliefde stelletjes genieten van de zon, het water, van het groen en van hun liefde. Daar, op een bankje, zaten wij, twee vrienden, naast elkaar en mijn tranen...

Op die foto uit 1956 zie je mijn ouders; mijn breedgeschouderde, forse vader, nog jong, die met een liefdevolle, zorgzame blik zijn vrouw en kinderen beschouwt; mijn moeder, elegant in de zomerjurk, met de hulpeloze, zo kwetsbare baby op schoot, mijn zo dierbare zus, met stakerige beentjes, zo...

“Oma…” “Ja, lieverd.” “Vertel nog eens van die keer dat je opa voor het eerst zag. Ik vind dat altijd zo’n mooi verhaal.” We zitten samen aan de eetkamertafel, Janne en ik. Janne had beloofd te helpen met het adresseren van de enveloppen. Ze ziet dat het schrijven me zwaar valt;...

Na zwarte Piet, De Gouden Eeuw, de Negerzoen, Michiel de Ruyter, en de Moorkop, is nu de beurt aan de kunst. In het programma "Buitenhof" wordt de nieuwste aanwinst van het van Gogh Museum besproken. Het gaat hier om een onlangs door het museum voor 6 miljoen euro aangekochte pasteltekening...

De Opstapbus is voor komen rijden en ze hobbelde aanvankelijk door de straten die geen schoonheidsprijs verdienen. Later voerde onze chauffeur ons met ferme hand over de snelweg naar onze bestemming, het dorp Zundert. Het landschap buiten weerspiegelde een desolate winter. In het...

...academische opleiding nodig heeft. Ik werd afgewezen en teleurgesteld keerde ik huiswaarts "Als u door een uiting als liefhebbend mens uzelf niet tot een geliefd mens maakt, is uw liefde onmacht, een ongeluk" (Erich Fromm)

...de avondhemel bomen, meren, lelies en rododendrons met haar donkere mantel toedekt als een liefhebbende vader zijn kinderen.....

...het park komen bezoeken en tal van trotse en liefhebbende ouders wijzen hun kinderen op de wilde dieren. De wandelpaden liggen feeëriek uitgestrekt te midden van het landschap en ik volg ze tenslotte tot de uitgang. De dag neigt ten einde en de bus zal de panorama's van mijn jeugd...

...liefhebben is ten diepste de Liefde liefhebben, want (zegt de apostel Johannes): God ís liefde. Verzet tegen ordening of verzet tegen het liefdegebod: het gaat in wezen om hetzelfde. Het betekent kiezen voor wat tegen het scheppingsproces ingaat, kiezen voor chaos, verdeeldheid,...

...zegt dat de uiterste en meest intense vorm van liefhebben het loslaten is. In liefde loslaten van diegene die je zo intens liefhebt zal meer pijn veroorzaken dan dat je ooit weer zult ervaren, je zult al je vertrouwen, liefde en kracht in die man of vrouw, zijn of haar handen leggen, om je los...

Je kon je lichaam niet liefhebben. Je kon niet houden van je zachte haar, van je witte, rechte tanden, van je nog mooie en florissante gezicht. Je vertrouwde je lichaam niet toe aan het lichaam van je geliefde of aan het warme, donzige, koesterende bed, maar aan de harde koude stenen toen je je had...

...tussen haar en een bepaalde therapeut. Laat me concluderen met Alfred de Musset (La coup et les lèvres) "Liefhebben, dat is het belangrijkste, wat doet het ertoe wie de uitverkorene is?"

De treurige klanken van de radio weerspiegelen mijn gevoel. Even blijf ik luisteren, maar al snel besluit ik dat het tijd is voor wat vrolijkers. Maar welke zender ik ook probeer, overal klinken dezelfde droevige melodieën. Pijn en verdriet, dood en verderf. Tijdens ieder nummer blijf ik hopen dat...

Half elf in de ochtend is het, en ik, Lydia, zit al in een kroeg. Knap vroeg dus. De lady-bartender is dik, oud. Ze veegt hier en daar met een spuuglapje, op mij let ze niet. Waarom zou ze ook? Waarom gelet op mij, op mij en mijn verdriet? Eerst mijn werk afgebeld, zo slim ben ik wel. Kan...

Haar ogen dwalen af. Op straat fietst een meisje voorbij. Anna zit op de bank bij het raam. Op haar schoot ligt de Volkskrant. Drie dagen oud, ongelezen. De klok aan de muur slaat zes keer. Uit gewoonte loopt Anna naar de keuken. Honger heeft ze niet. Een paar overgebleven eieren slaat ze los in de...

Een ontmoeting op 12 maart 1972 Een mistige avond in Utrecht. Hoog Catharijne was nog in aanbouw. Lopend van de kroeg naar huis. In het tunneltje onder het spoor zag ik haar staan. Kastanjebruin haar en blauwe ogen. Met een kort bontstof jasje, een grijze strak zittende spijkerbroek en...

En daar sta ik dan weer pap.. Alleen, schichtig om me heen kijkend of iemand me ziet. De wind ruist door de bomen en geeft een leeg gevoel. M’n gevoel word kouder en dat uit zich in kippenvel. Hoi pappa… Zachtjes begin ik te mompelen. Ik wil contact, ik wil praten. Streng probeer ik de...

Ik geloof niet meer in de liefde tussen een man en een vrouw, ik heb er teveel ellende van ondervonden en ik weet hoezeer beide seksen gekweld worden door onverwerkte trauma's en communicatief onvermogen. Liefde voor één iemand nekt iedereen op den duur en de liefde uitsmeren over diverse...

ik ben gepakt, ingepakt..... klaar om naar mijn vakantieadres te gaan. 1500 km in mijn eentje, ik zie er niet tegenop. Wel tegen het verlaten van mijn stekkie..... wat is er toch veel gebeurd in de tijd tussen de vorige vakantie en nu....... Overeind gekrabbeld na het overlijden van mijn...

Met elke stap verwijder ik me verder tot alleen haar geur nog bij me is. Nu ook die vervlogen is loop ik alleen met mijn gedachten door de smalle straten van de stad. Zal ik haar ooit nog zien, aanraken, omhelzen? Haar beminnen? Of is ze verloren als een droom bij het ontwaken? Lief. Het spel is...

Rouw is de erfenis van houden van.

Wat is dood? Het woord ‘dood’ roept bij de meeste mensen een gevoel van angst en verdriet op. Veel mensen hebben in hun naaste omgeving immers wel iemand verloren. Liever denken we niet aan de dood en stoppen het weg. Toch behoort de dood net als de geboorte bij het leven. Er is een begin en...

De dood; Voor iedereen anders. Te vroeg,te laat,verwacht, onverwacht,verlossend,gewenst. Maar onvermijdelijk, mensen in verdriet achterlatend.

Leven op de ruïnes van jouw existentie doe jij inmiddels al 25 jaar. Om preciezer te zijn; de 27ste van maand 9 is de dag dat jij werd gedwongen een ander leven te leiden daar jouw huidig, weliswaar niet door de tand des tijds, maar wel was aangetast. Door pure pech zweefde jij ruimteloos tussen...

Trix is al weer bijna zeven jaar dood, maar vergeten doe ik haar nooit. Ze was in haar gedrag meer een hond dan een kat, leek het wel. Als we met haar onderweg waren konden we haar rustig uit de auto zetten. Als we weggingen riepen we en dan kwam ze meestal meteen. Toch heb ik haar ooit met een...