Alle inzendingen over nevels

...ervan. De werkelijke weerwolven achter de nevelschermen van de gang van zaken in de samenlevingen op onze majestueuze planeet Aarde zijn zo gewetenloos in hun machtsspelletjes, zo berekenend achter hun ondoorgrondelijke façade die als een onneembaar bolwerk wordt bewaakt door de...

Die nevelige zondagochtend waren ze langs het ziekenhuis gereden en daar hadden ze hem al gedemonteerd... uit elkaar gehaald en zijn vitale delen bij anderen ondergebracht. Wat een vermomming... een uitmuntende camouflage. Maar zo waren we hem wel kwijt natuurlijk.

In de vroege herfstmorgen gaat de weide geheel schuil onder dichte, schone nevel. Die witte wereld streelt mijn ogen, vraagt mij om langer hier te toeven, Die grondwolk met vocht drenkt de hele vlakte vol gewassen onder zich.

Aan de oever lonkt een boomstronk, grillig. De nevel breekt, als in een sprookje. Zonnestralen besprenkelen licht als feeënstof over het water. Ik ga zitten, gewoon om te kijken. Het is de lente, zij parelt hier, nu. Vlak voor mij daar ligt zij, zo maar voor het grijpen. Even denk ik het helemaal...

...miljoenen lichtjaren diep. Traag begonnen de nevels daarop als reusachtige wielen rond te draaien, en in de spaken van die wielen gloeiden de eerste sterren op. Steeds meer sterren werden geboren, rij na rij, golf na golf, totdat er flonkerende netwerken waren ontstaan, lappendekens van...

Terwijl nevel de zon verleidt, de vorst met de voeten vrijt en de wind bladeren, ooit groen als gras, als ieder jaar ontheemd over de grond verspreidt en de nacht, veel donkerder nog dan gisteren, opnieuw een dag in glijdt, verstrijken de jaren. Maar ach, wat maakt het uit? Ik heb een hart warm...

Een lichtblauw riviertje stroomde tussen twee hoge, bosrijke heuvelruggen door. In dit mooie heuveldal met weiden vol bloemen en mals gras woonde een tevreden en vrolijk kaboutervolk. Die kleine mannetjes en vrouwtjes bebouwden vol blije werklust hun akkers. De dwergkoeien, die ze hielden, waren...

Plotseling sprong hij op van zijn bureaustoel. Dat hij dáár niet eerder aan had gedacht! Hij liep naar de hal, pakte zijn autosleutels, stond even in gepeins verzonken en stormde toen weer de trap op naar zijn studeerkamer. Uit een bergkast griste hij een regisseursstoeltje dat hij ooit van een...

Aan de horizon breekt de nevel als in een sprookje. Zonne-stralen besprenkelen licht als feeënstof over golvend water. Het verhaal van de dag vertelt zichzelf, van die wonden van een oude boomstronk die zich angstvallig vastgrijpt in moederaarde. Van de magie van pasgeboren ochtendlicht en van die...

Ik zit in de trein, 's ochtends vroeg op weg van hot naar her en het is nog donker. Langzaam breekt de nacht naar de dag in gebroken wit en verschijnt de zon, verveeld doch professioneel, in het oosten. De trein davert door het landschap, de conducteur knipt en controleert, heeft geen oog voor...

En toch werd het weer licht, kwam de dageraad zonnebrandend uit de nevel tevoorschijn. Witte wieven stegen op uit het park, doorkliefden elegant de veelarmige plataan, rodekoolzwammetjes stonden daar zomaar, spontaan, in een grasveld te staan. Strakblauw had de ochtend de hemel gemist, maar tegen...

(vertaald als “De Nevelen Van Avalon”) van Marion Zimmer Bradley (1930-1999) (boekbespreking) Voortreffelijk boek over de vrouwen rondom Koning Arthur. Het begint met zijn moeder Igraine; een innemend hoofdpersoontje waar je even lekker voor gaat zitten. Dan volgen hoofdstuk 2 en 3 en de...

Tanka: Koolmezen springen in het winterbos rondom varens, nog steeds groen; schuilen hier misschien sporen, die gezond voeden kunnen? Prozatekst: Het is druilerig weer. Fijne druppeltjes tikken op bladeren en takken, geven het bos een enigszins nevelig aanzien. Zo hier en daar...

Onder de warme hemel van augustus, jouw favoriete seizoen, graasden nog de rood- en zwartbonte koeien op de weiden van Moerenburg, maar spoedig zou de nevelige mist van september hun contouren vervagen. Jouw ogen zouden ze niet meer aanschouwen. Je hield van het weelderige landschap, doorkruist...

...sterrenstelsels, supernova’s, allerlei nevels o.a. de krab-, kalebas-, draaikolk- en de onvolprezen tarantulanevel. Overweldigende foto’s, fascinerend gewoon. Niet te doorgronden, wat met mijn atechnische brein voor de hand ligt, en ik probeer het dan maar niet eens. Maar het heeft...

Het is er een komen en gaan van slachtoffers en gedupeerden. Slechts de loutere lijfelijke aanwezigheid, het stilzwijgende gezelschap, volstaat. Zij verwarmen zich aan elkaar, aan hun luttele bestaan als puppy's in een nest, als honden in een roedel. De damp van vele sigaretten omgeeft hen als een...

Het is een mistige, vochtige dag, kort vóór Kerstmis 2021. Onze auto zet koers naar Café-Restaurant "Peerke Donders" waar de serre ons als het ware "verwelkomt". Er is daar een "tropisch hoekje" ingericht met op de wand een afbeelding van kleurige, vrolijke papagaaien met loodgrijze kromme...

(voor Katharine Nash Rhoades (1885 - 1965)) Je bent geboren op 30 november 1885 in New York City. Jouw vader Lyman Rhoades was een bankier en jouw moeder was Elizabeth Nash (1856 - 1919). Jij was het middelste kind tussen twee broers, Lyman Nash en Stephen Nash Rhoades. Jij ging naar de Veltin...

Het station dat in het halfdonker kleurde naar de naaktheid van het leven, enkel glas en de geur van sigarettenrook zetten mij onbewust aan het denken, nee denken was het niet, er kwam een moment van besef dat ik nooit had geweten wie ik was. Plotseling doemde uit de nevel De Blauwe Engel op....

Hoe verlichtend het soms voelt van weer een stukje achter te laten..... In de broze vergeelde bladzijden van het oude versleten dagboek, vervagen de aaneengeregen letters tot nog slechts schimmig verleden. Als trosjes spelende beelden worden ze verdrongen door het nieuwe heden en verdwijnen ze...

Oceanen die zo moeilijk te bevaren zijn omdat de nevel de wereld verbergt. Tijd die stil schijnt blijven te staan. Zeemannen die legendes waarheid zien worden terwijl de angst met de golven meegroeit. De oceaan die in razernij het schip met zijn bemanning laat weten wie de baas is. Machteloos...

Zo moet het geweest zijn in die lang vervlogen tijd; de vijftiger jaren van de vorige eeuw, in mijn geest in nevelen en duisternis gehuld. In de kamer van mijn vroegste jeugd stond de tafel met daarop het bonte, wollige, gedessineerde kleed met ingewikkelde patronen en de vaas van helder,...

Aan de oever van een roerloze poel, met zijn wortelvoeten tussen het riet, stond een van ouderdom kromgegroeide treurwilg, die kraakte van lentevreugde in de speelse wind. Hij was peinzend over zijn spiegelbeeld gebogen, terwijl een warme lichte bries ritselde door zijn jonge, nieuwe,...

Het lijkt soms in juli dat de herfst al intreedt als er een nevel in de straten hangt en zelfs midden in de stad kan een landelijke sfeer heersen. Zo is daar de boerderij aan de Reitse Hoevenstraat met haar rieten dak waarnaar mijn voetstappen zich vandaag richtten(om daar te komen passeert men een...

Tijdens mijn ronde door de plaatselijke supermarkt, trof ik onderweg in een van de gangen een oudere vrouw, die ik voor de schappen met het zoete beleg zag staan. Ik zag haar niet tot een keuze komen - ze leek te twijfelen, niet te weten wat te kiezen. Het maakte dat een keuze er niet van...

‘Wie wil er nog wat over zeggen?’ Onze docent kijkt de kring rond. Het is stil. ‘Ik vind het prachtig,’zegt de blonde man naaste me en hij steekt zijn duimen omhoog. ‘Ja, werkelijk prachtig.’ Hij zegt het heel definitief als of hij van iets hogers heeft geproefd. ‘Wie nog...

Verkiezingen voorbij, Zijn we nu dan ook eindelijk van Henk Bleker af? Ja toch? Henk de eenvoudig gebleven christelijke knuffelbeer. Gemelijk bolster, waar je de blanke pit oogverblindend doorheen ziet schijnen. Slalomt ook zonder wintersport soepel door de carrièrepoortjes. Lieveling van...

Vandaag vier ik mijn feestje. Ze wordt niet thuisgebracht, mijn (on)genode gast; een kind dat ik ga verwennen totdat ze erin stikt. Niemand kan dichtbij komen op het feest van eenzaamheid. Het feest is grimmig vrolijk; de gast is bang en zwak. Ik voer haar dronken in haar angst met alles wat ik...

(voor Guy de Maupassant) Teder de lach van opium, weg van de wereld die je toch nooit opnam, als een boek van hoge kwaliteit. High van alles wat ronddraaide in zinvolle vervoering, als door de mand gevallen engelen. Maar de grond was bikkelhard en er was weinig lafenis voor hoge zielen. Zijn...

De stad sliep nog. Flarden mist speelden met de kerktoren. Het flauwe schijnsel van een lantaarnpaal bescheen de natte straat, bijna blauw was het licht. De huizen stonden troosteloos in het gelid, als ter dood veroordeelden voor het vuurpeloton, de schouders ineengedoken. Stil was het, bijna...