Alle inzendingen over onbereikbaarheid

Aan de overkant van het trapportaal regeert de absolute stralende jeugd en jeugdigheid van de jonge vrouw die daar woont en die zo vergaand onbereikbaar voor mij is. In de avond schemert een lichtschijnsel door de beide glazen deuren die onze woningen scheiden. Kort geleden wilde het toeval ondanks...

Ze stond met mij te wachten op de bus die weigerde te arriveren op het Transvaalplein. Diepe rimpels bezetten haar gezicht. Een kapper was kennelijk lange tijd onbereikbaar geweest. Ik had, voortstappend door de grauwe straten, de halte bereikt. Twee witte politieauto's, gewapend met zwaailichten,...

In een traag tempo ben ik opnieuw "De Heuvel" genaderd: de vermoeidheid doordrong mijn lichaam en geest. Op het terras van "The Talk" heeft men uitzicht op de beide, loodgrijze torens van de Heuvelse Kerk en op het groene, verweerde Christusbeeld, symbolisch voor het Katholicisme dat zo lang de...

‘Of Hazes net zo belangrijk was als Haitink?’, vroeg iemand mij. Ik was geen fan van Hazes, maar op een of andere manier raakte ik door deze vraag geïrriteerd. Blijkbaar moeten we niet alleen politiek correct zijn, maar ook nog eens muzikaal correct. Oorspronkelijk een nobel streven...

Jouw geliefde naam die mij tot een gebed, een toverspreuk en een magische formule was geworden en die ik jarenlang innerlijk uitsprak, is mij, nu ik je nooit meer zal zien, tot een noodlot en een vloek en vervloeking geworden. Jouw huis, mijn thuis, jouw mij zo geliefde vriendenhuis heb je mij...

Ook Tilburg, tegenwoordig vóór haar station getooid met grote, lichtgevende cijfers - de cijfers 013 van zijn kengetal - kent een labyrint van straten, mij zelfs nog gedeeltelijk onbekend, die ik met mijn vriendin moest doorkruisen om de Willem II straat en bioscoop "Cinecitta" te bereiken....

Werkelijk waar, hij zei het zelf, tijdens een zeiltocht tussen Cambodja en Thailand is hij tot de slotsom gekomen om er politiek mee te kappen. Hoe ignorant danwel arrogant moet je zijn om zulks medialand in te zwiepen, voorbijgaand aan het leed dat zwalkend Nederland heet. Zijn ambities zijn nu...

.....en daar sloeg ik die hond gade, die herdershond, die ongeduldig, gespannen en ongerust wachtte op zijn bazinnetje die verdwenen was in dat gebouw en die haar zo dolzinnig en enthousiast kwispelend begroette bij haar terugkomst..... Zo wachtte ik op jou, gedurende die zeven jaar van mijn...

Hij wil niet meer, mankeert van alles wat, zit er doorheen, is overspannen, zit in een depressie en praat over dood. Hij kan niet meer, is moe, levensmoe of gewoon moe, dat meldt de historie niet. Hij ziet er niet uit, ik bedoel, hij ziet er slecht uit, loopt met de dood in zijn schoenen, vermits...

Ze hebben de verdwaasde man die mijn broer is en die met nietsziende, verbijsterde ogen, die geenszins getuigen van intelligentie, wijsgemaakt dat zijn en mijn moeder, die hem zo trouw placht te bezoeken (in latere jaren alleen nog in de rolstoel) "dood" is en "in de hemel". Met zijn gebrekkige...

Het vertrek is vervuld van de dichte damp van vele sigaretten. Voor veel slachtoffers en gedupeerden is het een vluchtplaats geworden, een toevluchtsoord te midden van de hel van het ziekenhuis. Mijn intens dappere vriendin rookt hier een damessigaartje. De ernstige ziekte is doorgedrongen tot in...

'Jij hebt het ook niet gemakkelijk gehad he jij?' Ik keek hem zwijgend aan. Hij had mij nog nooit eerder op zo'n directe, persoonlijke wijze toegesproken. Ik schrok er gewoon van. Hij was zijn hele leven erg gesloten geweest. Namen hij of ik eens een aanloopje tot een vraag, sprong mijn moeder...

Het waren woelige jaren, ontdekkingsreizend verkende ik mijn puberteit/pubertijd (streep door wat fout is), warmzachte meisjes in fladderende jurkjes deden onbereikbaar langs de kant van de zolder. Soms werd er toch gedanst, iedereen wachtte op "Stairway to heaven", besmuikt en verwonderd dat het...

Zolang de aarde niet schudt en daarnaast de sluizen zich niet openen, dus zolang onze globe aarde is, blijft alles tussen deze oevers intact. Stenen, keien, rotsen en blokken hopen zich op, getijden continueren en rivieren blijven onafgebroken stromen naar een onbereikbare bestemming ergens in de...

Krioelende elektrische impulsen schieten door mijn opgewonden lichaam. De vrijheid van keuze wordt belemmerd door dwangmatige gedachten. Mijn denken wordt gedirigeerd door verliefdheid. Een onevenwichtige kapitein staat aan het roer van mijn schip. Ik vaar in het donker naar het mooiste licht van...

Het kerstkaartje arriveerde op een van die stille en milde dagen vóór Kerstmis, voorboden van het jaarlijkse Feest, dat hoe dan ook, ondanks haar feeërieke, glorieuze en magische sfeer en uitstraling bezwaarlijk het immense leed, het wereldwijde onrecht, dat blijft floreren als hardnekkig, taai...

Na het plakje van de "Mokkaschnitt", mevrouws favoriete lekkernij, ligt onze conversatie stil en ik probeer haar weer vlot te trekken door het onderwerp "honden, katten en overige huisdieren" aan te snijden. Daarop volgt wel enige, maar geen uitbundige reactie. We verhalen over de trouwe...

Een merkwaardig soort "verpleeghuis" bevindt zich vlakbij de drukke Ringbaan West aan de Eijgenraamstraat; vlakbij de drukke Ringbaan waar het onverschillige verkeer zich achteloos en roekeloos aaneenrijgt en voortspoedt in grote onwetendheid over wat zich afspeelt achter de schermen aan de...

HERFSTVERHAAL FOPPE 2022 Na de lange warme zomer eindelijk koeler weer en herfst de eerste blaadjes vallen en het heeft eindelijk geregend voor de tuin. Ik heb de warme trui al aan en stevige schoenen alles is weer opgefrist en vers eten in huis en uitgerust en het weekend is nu aan de beurt. Ik...

(voor Elin Danielson-Gambogi (1861 - 1919)) Je bent geboren als Elin Kleopatra Danielson op 3 september 1861 in Noormarkku, West-Finland, wat dichtbij de stad Pori ligt, opgericht in 1558 door hertog Johannes van Finland, die in 1569 koning werd. Hier staat de Villa Mairea, gebouwd door de...

(voor Élisa Schlésinger (1810 - 1888)) Je bent geboren als Caroline-Elisa-Augustine Foucault op 23 september 1810 in Vernon, met Le Chateau des Tourelles uit 1196, opgericht door koning Filips II Augustus de Veroveraar, en het 12-de eeuwse Collégiale Notre-Dame. Op jouw 15-de ontmoette jij...

(voor Nancy Mitford (1904 - 1973)) Je bent geboren op 28 november 1904 in Londen. Jouw vader was David Freeman-Mitford, 2e Baron Redesdale (1878 - 1958), en jouw moeder was Sydney Bowles (1880 - 1963), de dochter van de journalist Thomas Gibson Bowles, die in 1868 het weekblad 'Vanity Fair'...

Vandaag vier ik mijn feestje. Ze wordt niet thuisgebracht, mijn (on)genode gast; een kind dat ik ga verwennen totdat ze erin stikt. Niemand kan dichtbij komen op het feest van eenzaamheid. Het feest is grimmig vrolijk; de gast is bang en zwak. Ik voer haar dronken in haar angst met alles wat ik...

Ooit had ik een vader een moeder en een zus, een redelijk doorsnee gezin. Hoe vanzelfsprekend was het dat mijn vader een sterke man was? Hoe vanzelfsprekend was het dat mijn moeder me verzorgde en overstelpte met liefde? Hoe vanzelfsprekend was het dat mijn grote zus alvast een weg voor me baande...

Gefotografeerd met dauwdruppels op je blanke kelken. Hang je daar in het rek tussen de overlijdenskaarten, naast hiep, hiep, hoera en gefeliciteerd. Een roos op zijn schoonste moment getroffen door de zoeker. Jaren geleden was ik op zoek naar een afbeelding van een witte roos die ik wilde ...

In de straten die zich uitstrekken aan de voet van de heuvel waarop sinds jaar en dag de Sacré Coeur haar koepels verheft, zoals een ongeduldige minnaar aan de voeten ligt van zijn toekomstige echtgenote, overvielen mij eens merkwaardige gevoelens van verdriet, vervreemding en veroudering. Alsof...

...afgezien van de fundamentele afgeslotenheid en onbereikbaarheid van het eiland van de mensenziel. Daarom zocht ik de trouwe kameraad en metgezel van mijn eenzaamheid weer op en verkoos hem boven de schijngestalten van onechte vrienden, die achter de maskerade van geveinsde belangstelling...

Dichtbij de heuvel waarop als altijd de kathedrale basiliek van de Sacré-Coeur haar koepels verheft, en wel in de straten die zich uitstrekken aan haar voet als een ongeduldige minnaar aan de voeten van zijn toekomstige echtgenote, overvielen mij eens merkwaardige gevoelens van verdriet,...

Een wit licht schemert sinds kort door het matglas van de voordeur die van de mijne gescheiden wordt door het portaal. Slechts een eenzame stoel met paarse, gecapitonneerde zitting getuigt nog van het feit dat hier eens dat mensen woonden, dat twee mensen elkaar hier eens vonden tot het schreien...

Een kennis had me getipt: "In de Z.-straat zijn drie grote hallen, vol met tweedehands artikelen. Voorwaar een buitenkansje en een gouden tip voor armoedzaaiers". Op weg naar deze bestemming kom ik door een stille straat met witte huizen en ik passeer het huis van een bekende, dat ik nu voor...