Alle inzendingen over rolstoelen

Als het feest is op het Wagnerplein, in de nabijheid van het grote, monsterlijke winkelcentrum dat kaal en massief oprijst met haar betreurenswaardige, mislukte vormgeving, staan de kramen opgesteld waarin de lieflijke, schattige babykleding te koop is en de parfums en de leren riemen en -tassen....

Uit de serie 'Gered en andere columns over het leven met een dwarslaesie'. 6 - Dwarsklaas Onrustig werd ik wakker want ik droomde net dat Sinterklaas van het dak viel. Zijn schimmel kwam, zoals paarden dat doen, op zijn benen terecht. Met de goedheiligman ging het helaas anders. Hij liep...

In deze lente, die ons uitbundig, overdadig, overrompelend aandoet, tevens de lente van het zevenentachtigste levensjaar van mevrouw M., heb ik haar een kortdurende vlucht geboden, een geringe uitweg uit de smerige vergaarbak van ellende, uit de wachtkamer van de dood, die het verpleeghuis vormt en...

Ik naderde het danteske groepje vóór het kraampje waarin Indonesische lekkernijen werden verkocht. "Hoe gaat het?" vroeg mevrouw. "Het gaat wel", antwoordde ik. "Niet altijd zeggen dat het goed gaat", merkte de heer in de rolstoel op. "Het gaat niet goed en het gaat niet slecht", was...

Met een touringcar vol familie en kennissen was Marieke vanochtend vroeg uit Den Helder vertrokken. Die bus kostte nog een lieve duit, maar geld speelt nu even geen rol, dacht ze, dit moéten ze zien. Haar vader en moeder en broer waren er bij, de collega's van de supermarkt. Haar oma... Voor...

...polonaise dansen in het brede pad dat tussen de rolstoelen is ontstaan. Ik voel me opgelaten en zit erbij met een verkrampt gezicht van verdriet en van ontroering om het lot van mijn protegé en kan me niet dwingen tot de glimlach en het jolijt die kennelijk van mij verlangd worden. Mijn ernst,...

Bij de "Hema" zocht ik het kinderspeelgoed uit voor de kleine jongen die zijn derde verjaardag zou vieren; een houten, kleurige puzzel in de vorm van een slang waarvan hij cijfers en letters zou kunnen aflezen en een klein xylofoontje. De winkel van de "Hema" is er sinds de nog recente...

We krijgen betaald parkeren. Voor personeel wel te verstaan, elke bezoeker betaalt al een leuke eigen bijdrage om zijn auto kwijt te kunnen. Dat is gewoon vinden we. Als je met de bus of de taxi komt moet je ook betalen. En bakstenen kosten geld. Ons terrein is laatst met zo'n dertig plaatsen...

Meteen al de eerste keer dat de vrijwilligster de kamer in het Zorgcentrum betrad, viel haar blik op een gitzwarte hond van stof met glanzende kop en licht geopende, vilten, roze bek. Mevrouw verkommerde en vereenzaamde tussen de muren van haar kamertje, in het luchtledige van haar eenzaamheid,...

Vóór het paviljoen dat de zwakzinnigen, alsmede mijn broer, huisvest en waar zorgzame verplegers over hem waken, houden een kromme berkenboom en armzalige takken die een zwakke bloei tonen in het hoopvolle vooruitzicht van de lente, nauwelijks het leven.... Een patiënt in een rolstoel,...

...polonaise dansen in het brede pad dat tussen de rolstoelen is ontstaan. Ik voel me opgelaten en zit erbij met een verkrampt gezicht van verdriet en van ontroering om het lot van mijn protegé en kan me niet dwingen tot de glimlach en het jolijt die kennelijk van me verlangd worden. Mijn ernst,...

Emiel Wauters is een keurige student letteren aan de Universiteit van Gent, waar zo op het eerste gezicht niets mis mee is, maar wacht maar wanneer je hem beter leert kennen, dan piep je wel anders. Nu laat Emiel zich niet zomaar kennen en houdt hij de mensen het liefste op een verre afstand. Die...

Een vaste groep Tilburgers verzamelt zich dagelijks vóór de Kapel. Bij de man in de rolstoel, een van hen, heeft de suikerziekte zijn verwoestende werk gedaan; de verbonden stomp van zijn rechterbeen hangt desolaat neer in zijn invalidenwagen. Voor zijn goede hart heeft hij emplooi gevonden;...

Ach, ik moest in hun dorp een boodschapje doen en bedacht om dan ook even bij Freerk en Ria aan te gaan. Meestal gezellig. Hoef niet te bellen, want Freerk is meestal thuis. Hij is slecht ter been en ziet slecht. Hij is zo iemand die niet vaak stil valt als je bij hem bent, want hij verstaat de...

Een diversiteit van heerlijke Hollandse kazen was uitgestald op de marktkraam. Het viel me niet mee daaruit een keuze te maken maar een vriendelijke verkoper getooid met baard en sik bood me welwillend een klein stukje aan. Enkele salades en crackers werden voor de liefhebbers aangeboden op deze...

Daar zit ze. Overdag in de rolstoel. En daar ligt ze. ’s Nachts in haar bed. Soms zit ze ook overdag in haar rolstoel naast haar bed. De verpleging heeft haar daar naar toe gereden omdat ze de andere bewoners in de woonkamer onrustig maakt. Volgens de afdelingsarts gaat haar toestand...

Op een dag struinde ik rond in een buurt die nog onvermoede geheimzinnigheden voor mij verborg en belde ik aan op nummer eenenzeventig. Mevrouw zit aan haar keukentafel in een grauwe, ongezellige flat en begint, zodra ze een menselijk wezen ontwaart in de vorm van mijn persoon met het uitstorten...

Het is op zaterdagmiddag wel wat drukker in de winkelgalerij aan de Westermarkt en ook bij "Zeeman" snuffelen meerdere personen rond en zij bekijken belangstellend de collectie. Mijn vriend had gevraagd om twee boxershorts en die vis ik uit de bakken maar ik besluit maar geen zwarte T-shirts aan te...

Als ik niet meer kom, zal mevrouw Achterhuis mij dan nog missen? Zal zij met verdwaasde blik tevergeefs naar de deuropening staren waarin mijn gestalte normaliter op zaterdagavond verscheen? Zal zij nu alleen naar de Mis gaan of geholpen door een andere vrijwilligster en zich weer drie keer...

Ze hebben de verdwaasde man die mijn broer is en die met nietsziende, verbijsterde ogen, die geenszins getuigen van intelligentie, wijsgemaakt dat zijn en mijn moeder, die hem zo trouw placht te bezoeken (in latere jaren alleen nog in de rolstoel) "dood" is en "in de hemel". Met zijn gebrekkige...

Twee volwassen vrouwen, Suzan en Lida, woonden samen in één huis, deelden alles met elkaar. Vaak gingen ze bij mensen op bezoek. Op weg daarheen duwde Lida Suzan in haar rolstoel voort. Met al hun kennissen spraken ze wel eens over Suzans dromen van vroeger. En steeds meer mensen vertelden...

De zaal zit vol huilende mensen. Mijn moeder en ik op de voorste rij. Iedereen die ik ken is er. Is ze de enige die niet huilt? Zelfs Otto, die mijn vader niet kende, huilt. Mijn moeder moet de plechtigheid nu gaan leiden, ze kijkt emotieloos, ze ondergaat alles met eenzelfde rust die over haar...

...van plezier. Jaap duwde Mary rond in de rolstoelen en in de revalidatiekliniek gniffelde men over de ontluikende liefde tussen "tuinman Jaap" en "stille Mary"; het raakte hen niet. Ze zaten bij elkaar voor het raam of wandelden in de tuin. Jen merkte de verandering op bij haar...

Ik trappel en treuzel in de ring. Als een mambodanser met een steek in zijn blaas ontwijk ik de vuist van de kolos. Er schuilt een springveer in zijn schouder, beton in de biceps, een staalplaat in het middenrif. Mijn longen zwoegen. Ik verdraag nog net de opstoot tegen mijn druipende kin,...

Gisteren was het weer zo ver, iemand sprong voor de trein. Iemand die graag dood wilde. Helaas is die persoon zwaar gewond naar het ziekenhuis afgevoerd, zit de machinist nu ziek thuis met een trauma, zijn veel passagiers te laat op hun werk gekomen, heeft een team van artsen de nacht door moeten...

Tweemaal per jaar bezochten we samen de bijna bejaarde internist. Bij die gelegenheden reed ik de rolstoel met daarin het zware lichaam van mijn oude moeder zijn spreekkamer binnen. Hij bekeek een en ander doorgaans verterderd, welwillend en een beetje geamuseerd. "Het bloed is goed, maar het hart...

...het gezin gehandicapt, heeft twee verschillende rolstoelen die gemiddeld € 2000 kosten. Het kind wordt te zwaar en er zijn meer aanpassingen nodig die het gezin te wachten staan. De vader zegt: als je iets nodig hebt voor iemand met een handicap, staan er altijd meer nullen achter het...

Mevrouw heeft haar domicilie gevonden in Woonzorgcentrum "Joannes Zwijsen". Zij heeft zich in haar zware rolstoel geposteerd bij de receptie waar de zwarte indrukwekkende buste van Joannes Zwijsen, de grote Tilburgse coryfee, als uit graniet gehouwen, kennelijk met het doel de eeuwen te...

Eigenlijk was ze een vreemde voor mij, de vrouw die stervende was. Ik zat naast haar bed en door haar bewegende armen in het niets - alsof ze houvast zocht - bleef ik bij haar. Er kwam gerochel uit haar keel en ze probeerde te hoesten, maar het slijm kwam niet los. Ze had longontsteking. Soms...

Sinds ze op de cursus geleerd heeft hoe ze de poppen moet maken is er al een hele collectie uit haar handen gekomen, bestaande uit onder meer een voetballer met als onmisbaar attribuut de bal, bijna klevend aan de schoenpunt, en verder beelden van mannen en vrouwen in diverse poses, elkaar omarmend...