Alle inzendingen over rolstoelen

Bij een groot warenhuis in het hartje van de stad, waar we samen zo vaak geweest zijn (ik duwde je rolstoel voort en probeerde mijn tranen te bedwingen), verkoopt men, zo bleek mij, een soort wit geverfde "vlinderkastjes" die kunnen dienen als fotolijstje. Het portret of de foto bevindt zich dan...

...en gedupeerden die hier passeren, vaak in rolstoelen, met wandelstokken en rollators, al of niet in het gezelschap van dierbaren. En aan de wand ziet men de ontroerende, schamele "kunstwerken": de schilderijtjes en tekeningen die de bewoners, mogelijk op de dagbesteding, vervaardigd...

Allereerst heb ik de synoniemen en betekenissen opgezocht van respect. Dat zijn dus de feiten ervan. Vanuit mijn eigen visie, vind ik het verrekt moeilijk om eerlijk te zeggen voor wie of wat ik respect heb. Ik denk zelf dat respect niet te verdienen is. Je krijgt het of niet. Ik heb respect...

De dramatiek rondom Welzorg haalde een aantal malen het nieuws. De leverancier van hulpmiddelen voor mensen met een handicap nam het niet zo nauw met het nakomen van afspraken. Dat was in veel gevallen dermate lastig dat ook al was er een datum en tijd afgesproken, de klant vaak, tot zeer vaak voor...

Tijdens het Dordtse stoomevenement kwam ik hem tegen. Schuilend onder mijn paraplu zag ik hem met zijn begeleider staan, of beter gezegd zitten. De rolstoel met de oude man die de regen opving in zijn schoot. Druppels stroomden langs de achterkant van zijn brillenglazen en vormden een plasje in de...

We hadden besloten dat het tijd werd om weer eens een kleine week er op uit te gaan. Een hotel werd geregeld dat dicht bij de zee, de bossen, de stad, de kinderen en ook nog bij culturele versnaperingen. Het viel ons mee dat er hotels bestonden op die plekken. Het inpakken is al een feest op...

Toeval! Er zijn mensen die erin geloven. Anderen dan weer niet. Als je hun vraagt “waarom niet?” halen ze de schouders op en laten ze je zitten met je onbeantwoorde vraag. Hoe dan ook het blijft een gebeurtenis of omstandigheid die vooraf niet voorzien noch gewild is, zegt de “Van...

Dat de islam in ons vertrouwde landje zijn aanhangers heeft, mag als bekend worden verondersteld. Zeker als de met het verstrijken der jaren veranderde straatbeelden en negatieve beelden van allerlei fundamentalistische uitwassen, mede in aanmerking worden genomen. Het assimilatieproces van...

Af en toe telefoneren we met elkaar, Jef en ik. Er zit echter geen regelmaat in en ook geen dringendheid. Eerder zomaar. Tot op een dag de telefoon rinkelde met een opgewonden Jef aan de andere kant. Of ik hem eens wou begeleiden naar het stadhuis voor een bepaald persoonlijk dossier van hem...

Alphons Becker stond in de stad bekend als een gevaarte dat geen strobreed in de weg gelegd mocht worden. Zijn verschijning deed dat niet in eerste instantie vermoeden, hij had dunne benen, een licht gespierde torso en een zachtmoedig rond gezicht. Bij sociaal ontij richtte hij zich hij op om zijn...

Met mijn vriendin, die knetter is van paarden, heb ik het over paardrijden. Alles wat ik van die knollen weet is, dat het geen beesten zijn maar dieren en dat ze geen poten hebben maar benen. Dit in tegenstelling tot rioolspinnen die weer geen benen hebben maar poten. Konijnen ook trouwens. Komt...

'Ik heb goddomme een uur in de regen staan wachten op dat pokkebussie,' zegt oom Pim verontwaardigd, vanaf de andere kant van de salontafel. 'Je lijk wel gek,' zegt aangetrouwde nicht, die vervaarlijk aan haar shaggie trekt. 'Ze kenne toch belle! D'r zit toch een bel op die deur? Of niet...

Ze zijn in de vroege avond bijeengekomen voor hun wekelijkse soosavond onder het lamplicht van bolronde lampen die neerhangen aan dunne draden vanaf het plafond in het buurthuis; de cliënten van "Amarant". Hun gezichten dragen de tekenen van hun heel bijzondere mongoloïde of zwakzinnige aard en...

...voer ik mijn dienstbetoon uit; rijd ik met rolstoelen door de straten rond, sla ik mijn arm om de schouders van snikkende verlamde ouderen en psychiatrische patiënten, doe ik boodschappen voor hen die daar zelf niet meer toe in staat zijn, hopend dat debet en credit ééns met elkaar in...

...kinderen, stelltjes en vrijgezellen, mensen in rolstoelen, baby's in kinderwagens. Mijn vriendin laat zich de hand lezen en de toekomst voorspellen; een relatie zal er niet inzitten, maar voor het overige is de voorspelling toch wel raak. Een oude mevrouw naast me op het terrasje, van...

Geachte heer Bush, beste George, Omdat u de PR van Israël verzorgt en niet zeurt over die 113 VN-resoluties die we in de afgelopen 60 jaar aan onze laars hebben gelapt, houden wij de Amerikaanse wapenindustrie in het zadel. Nu zijn er de laatste tijd wat klachten over uw clusterbommen. Van...

De RABO-bank is met een topidee gekomen. Een verplichte verzekering voor de daling van een huis. Daar ben je als trotse bezitter van een hypotheek erg blij mee. Dat je mag opdraaien voor het gegok en mismanagement van de heren bankcriminelen. Geweldig toch dat zo’n Rabobank elk risico voor...

Het is eind april dus het gaat weer lintjes regenen. Wie krijgen een lintje? Aan een politicus die een lintje had gekregen vroeg Wim Kan: ‘wat deed u voor dat lintje?’ Het antwoord was: ‘niets meneer, maar zeer lang achtereen.’ Marten Luther King had ooit een droom. De schrijver van dit...

De etalage van het kleine buurtwinkeltje in de volkswijk toont een gevarieerde doch bescheiden collectie theepotten, huishoudelijke artikelen, vazen en speelgoed. Als ik de deur open, stormt het fragiele hondje met de witgekrulde vacht en het bruine kopje naar voren, keffend met een agressiviteit...

Vanuit haar ziekenhuisbed kijkt ze naar een prikbord vol kleurrijke kaarten. Hyacinten in de vensterbank. Ze vraagt me wat het met me doet, haar weer zo te zien. 'Ik word er stil van' breng ik met moeite uit. Denk aan al die keren bij Van Dik Hout, dat ik me schor schreeuwde. 'Stil in mij'...

Als kind kreeg ik het zware boekwerk 'Graaf Sándor, Stalmeester van de Duivel'. Ik heb het nooit willen wegdoen, omdat die graaf zo lekker maf deed en nog kan ik om hem lachen. De Hongaarse graaf Moritz Sándor de Slawnitza, geboren in 1805, was getrouwd met prinses Leontine van Metternich. Hun...

Het is weer zover. Zo´n kleine 50.000 mensen gaan op pad. Een vrijwillige martelgang van 4 dagen in het vooruitzicht. Je moet wel het “geluk” gehad hebben om ingeloot te worden natuurlijk. Ik vind het maar een stupide onderneming om het eufemistisch uit te drukken. Maar goed ik ben dan ook...

Het was vandaag een warme zaterdag, een mooie zaterdag met veel vertier, overal in Gouda was wel iets te doen aangaande schepen en vissers, kunst en cultuur. Ik hou van Gouda, het is geen Amsterdam of Utrecht, maar het heeft toch zijn innemende charme, zijn onverwachtse, grootse kanten. Er...

Als een ongeleid projectiel schiet een scootmobiel rakelings voorlangs en hobbelt vervolgens hortend en stotend door het kleurrijke bloemperk van de Rooseveltlaan. Narcissen, krokussen en ander vrolijk bolgewas spuit onder de achterwielen vandaan als spaanders uit een hakselaar. Julius kan nog...

In een grijs verleden had mijn zusje een winkeltje in handenarbeidmaterialen. Het was een klein en knus winkeltje, waar ik vaak in te vinden was. In de avonduren gaf zij les aan huisvrouwen uit het dorp, die naast de alledaagse beslommeringen ook nog graag iets leuks wilden fabriceren. Ook werd zij...

Op het franse platteland aan de kust van Bretagne waar de natuur nog ruig is en de kust steil en de wolken grijs wonen op een klein boerderijtje broer en zus Maigret. De man is invalide, hij kwam onder een traction avant auto die hij aan de bladveren aan het opknappen was om in te trouwen maar ze...

‘Waarom ben ik hier nog?’ Deze vraag werd mij jaren geleden gesteld door een meneer die ik wekte voor de wasbeurt. Zelf vraag ik me ook wel eens af waarom sommige mensen niet opgehaald worden als het leven lijden is geworden. Deze vraag zal, denk ik, nooit worden beantwoord. Het was zeven...

Het lijkt dit jaar in maart al zomer te zijn. Een jonge vrouw, een kennis, vervoert me per auto naar de zwakzinnigeninrichting. De gebouwen, velden en bosschages liggen er stil bij, sereen. Daar is het hoofdgebouw, mij zozeer bekend uit de lange jaren dat ik hier nu al kom en dat er nog zal staan,...

De oude man komt moeizaam achter de wc-deur vandaan geschuifeld. Ik sta al een tijdje te wachten in het krappe gangetje van de wagon. Ik schatte in dat ik het vóór station Rotterdam Alexander moest kunnen redden, als die verdomde deur nu eindelijk maar eens open zou gaan. Ik ben op weg naar...

Ik ben helemaal in de klassiek. Dan weer alle pianosonates van Beethoven. Richter, fantastisch. Verder met de opera’s van Puccini, ik weet niet eens welke uitvoering ik beluister. Het Kruidvat, goed en goedkoop. De buren hebben een andere mening. Maar op de fiets ben ik vrij. De mp3 gaat helemaal...