Alle inzendingen over tehuis alzheimer verhuizing

...een hoekje stond. Oma had niet veel op met het tehuis of het verplegend personeel. En de andere patiënten maakten haar boos en bang. Ze wilde nog altijd weg. Om het even hoe. Met eten en drinken hield ze alvast op, voor het geval alle andere snelle ontsnappingsmethoden zouden falen. Met een...

...staat toch vreemd te kijken als je midden in je verhuizing een mevrouw aan de deur krijgt die je vraagt om te tekenen voor ontvangst van een pakketje en het pakketje blijkt uit Nepal te komen. Ik ken niemand in Nepal. Vorig jaar heb ik dan wel iets benefieterigs gedaan voor een weeshuis in...

...stijfsel en behangerslijm zal me altijd aan onze verhuizing herinneren. Mama had op ooghoogte in ons slaapkamertje een bonte strook met kleurige afbeeldingen doen aanbrengen en aan de hand daarvan zongen we kinderliedjes voor het slapengaan) De blaadjes van onze boom ritselden zachtjes onder...

Bovenop de hoge, rotsachtige bergtop stond een stevige hut. Het dak werd gesierd door een mooie vlag: een rode doek met twee gele en twee zwarte driehoeken erop. Zelfbewust toonde de vlag zijn kleuren in het felle zonlicht. Daarbij keek hij nadenkend naar de nog hogere sneeuwtoppen, die zijn...

Toen ik het kobaltblauwe straatnaambordje met daarop de witte letters "Wattstraat" weer zag, wist ik: hier heb ik eens geleefd, gedroomd en gestudeerd in het krakkemikkige pand; de etage in de nabijheid van het kerkhof en van het gebouw met de benaming "Mater Dei" waar mijn jeugdvriendin zich...

Hoewel ik een groot supporter en aanhanger van weernietman Piet Paulusma ben - posters met zijn imposante gestalte hangen kamerbreed in mijn douchecel - kijk ik ook graag naar de Belgische weervrouw. Al was het maar vanwege die geweldige taal. Die Belgische weervrouw begint al meteen anders dan bij...

Ze verklaarde uit Zuid-Amerika afkomstig te zijn (asblond haar, enigszins vervallen en van mijn leeftijd) en naar haar zeggen had de verhuisdrift haar in zijn greep (zoals wel meer voorkomt; men verwacht dat het grote geluk om een straathoek op de loer ligt en dat men het kan kopen als een pak...

...begin van dementie lijkt maar dat de vrees voor Alzheimer nog steeds ongegrond is. Een uitgebreide medische test in het ziekenhuis door een internist een kleine tien jaar geleden bevestigde dat toen afdoende. “Twee paar schoenen heb ik aangedaan”. . . Inderdaad, tot slot wil ik u deze...

...er altijd wat achteraan. Bij haar ook: ‘Tja, pa, je moet je pak koffie ook niet op het aanrecht zetten als daar al een tehuis voor ongedierte staat….. Je zet je open pak melk toch ook niet in de hondenmand?………’

...niet echt erg hard ging. Zo ging de verhuizing bij mij weer naar de achtergrond. Maar laatst vertelde zij met haar oudste zoon erbij: ze waren wezen kijken naar een woning in Roosendaal. Maar de familie heeft de woning afgewezen. Ik luister en bespreek het wel en wee over...

...het 200 jaar oude Bronbeek. Bronbeek is een tehuis voor ex-militairen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (de Knil-militairen), die in Indonesië tegen de japanners gevochten hadden. Het landgoed ligt in Velp, maar iedereen zegt natuurlijk in Arnhem. Toen ik de krant las met de...

Diep onder de grond daagt klamme duisternis uit, wordt doorboord door brede lichtstralen, die begaanbare paadjes tonen en verderop nieuwe werkplekjes. Zware pikhouwelen geven moed om driftig te hakken in het harde zwart. Ruwe schoppen schuiven knerpend door verslagen steenkool, werpen de grove...

...flat ontlopen. Vandaag is het de dag van de verhuizing. Tevens de dag dat ík eens een briljant idee heb! Kwestie van even naar de supermarkt lopen en… ‘Mevrouw Stieltjes?’ hoor ik een van de verhuizers zeggen. Aan hun gewauwel te horen zijn het er twee, ik hoor de ander zeggen:...

...me lange tijd onduidelijk. Maar ook toen de "Alzheimer" haar overviel, deed deze onheilspellende ziekte, die ongetwijfeld tot haar ondergang zou leiden, in mijn ogen geen afbreuk aan de mens die ze altijd voor me geweest was: de mevrouw die naast me had gewandeld gedurende de lange jaren...

Wat mij betreft hoeft de nogal elitair overkomende Thierry Baudet met zijn destructieve stellingnames, met zijn reukzakje, met zijn piano en met de rechtsrabiate Mr. Hiddema niet te verhuizen naar Den Haag. Liever niet zelfs!

...verplegers gedurende de jaren in het tehuis en hij kon het niet en zo hechtte hij zich noodgedwongen aan zijn schamele bezit, aan de dierbare plakboeken, aan de kast, aan het bed, aan het plaatsje, aan zijn plek onder de zon; zaken die hem waarschijnlijk niet zullen verlaten zoals al...

...soort uitspraken kan je de mensen die met echte alzheimerpatienten te maken hadden wel degelijk kwetsen. Of zou ik nu spijkers op laag water zoeken? Ik denk dat ik in één van mijn twijfelbuien ben beland en ga er nog maar eens een nachtje over slapen. Morgen weer een nieuwe dag met fouten,...

Isidoor kijkt door het vensterraam naar buiten. Hij zwijgt, omdat alles al gezegd is. En er niemand meer is die luistert. De winterzon is een lentezon geworden. Haar stralen belichten de bruine vlekjes van zijn uitgemergelde hand. De schommelstoel waarin hij zit, wiebelt alleen als iemand hem een...

Mijn broer en ik zijn op bezoek bij onze moeder in het verpleeghuis. We hebben net een ommetje gemaakt, stappen gedrieën haar kamer binnen. Achter mij gaat de badkamerdeur open, snel spring ik opzij. Verbaasd kijken we wie erachter vandaan komt. Een man in een rolstoel heeft zojuist gebruik...

Ik weet dat het voortkomt, een vroege vorm van Alzheimer, ik vermoed dat ik eraan voldoe of hoe anders verklaar ik die immense leegte in mijn bewustzijn? Voor Korsakov heb ik lang niet genoeg gedronken. Ik slik immers mijn vitamine B-pilletjes. Borderline of autisme of allebeide, wat moet ik ermee!...

Met gespreide armen loop ik op haar af, lachend komt ze dichterbij. Na onze omhelzing wandelen we naar haar kamer, de enige plek in het verpleeghuis waar ik haar kan ontmoeten. ‘Nee, we kunnen hier niet zomaar naar binnen’ zegt ze streng, als we voor haar kamerdeur staan. ‘Kijk’ ik wijs...

...en gruwelijke ziekte die men de naam "Alzheimer" heeft toebedeeld. Hoe kort is het geleden dat wij samen de Brabantse natuur doorkruisten en verkenden! De lieflijkheid van de schuldeloze jeugdjaren van mijn vriendin heeft haar gezicht behouden, maar dit vormt haar enige en laatste...

Het kostte me als Groninger zo'n twintig jaar om me na mijn verhuizing Fries te voelen onder de Friezen. Kun je nagaan hoe lang het duurt voordat een Marokkaan, Turk, Pool, bosjesman of Chinees zich hier thuis begint te voelen.

...ik overspannen en uitgeput. Twee jaar voor mijn verhuizing overleed mijn geliefde. Ik was nog niet aan rouwen toegekomen. Direct na de aanvang van het jaar 2022 kwam ik volop in de rouw, werd depressief en doorleefde een moeilijk jaar waarin ik veel steun heb mogen ervaren van mooie verschillende...

John de mol blijft inkopen! Nu laat hij Gerard Ekdom - wie kent hem niet? - verhuizen van NPO Radio2 naar Talpa. Kan de publieke omroep dit verlies aan? Krijgt John niet te veel macht in medialand met coryfeeën als Gijp, Derksen en Ekdom?

...voort op een eenzame landweg, ergens bij het tehuis. De eenzaamheid, de verwaarlozing, het heimwee omgeven hem met een eeuwige aura van treurnis. Hij moest wennen aan telkens nieuwe verplegers, die elkaar opvolgden in een nooit eindigende reeks en hij kon het niet en de vreemden waren nooit...

...lagen bestaat, geeft een beschermend tehuis aan vier kuikens. De kleine veelvraten doen zich tegoed aan een veelzijdige maaltijd, bestaande uit kikkers, kevers, muizen en wormen, wie weet wat nog meer. Al smullend pikken ze elkaar venijnig. De jongen klappen hun vleugels steeds open...

...ik trieste zaken tegen, dementie op tien-hoog, Alzheimer met a-4'tjes herinnerend aan een handicap, oorlogsdochter die vanaf het balkon de thuiszorg monstert. De lieve dame die drie uur attentie verwacht, maar een sms'je zegt mij een half uur minder toe, hoe ga je daar als (mede)mens...

...vermengde tranen dat hij was weggelopen uit het tehuis. Bjarne besloot hem naar zijn oudere zus te brengen. Trudy was hem dankbaar. Ze had zich zorgen gemaakt over Fjodor die al twee dagen was vermist. Ze zou wel met hem gaan praten, want hij was te jong voor een kraakpand en te eigenwijs voor...

...te vloeken. Is dat alles ? En dan komt de thuishulp niet opdagen. Ziekte, vakantie, de reden is onbelangrijk, het stof slaat ongenadig neer. Kruimels op het tafelkleed, kruimels rond alzheimerpaps, kruimels in de keuken en gerag in de hoeken van de leefruimten. Een maand lang kijkt er...