Alle inzendingen over thuis

...Natuurlijk heeft hij gelijk. Wij zijn overal thuis en kunnen ieder moment schuilen als het moet en niemand van ons heeft ooit gehoord van zoiets als woningnood.’ ‘Maar weet je beste schildpad, ik begrijp die mens niet echt. Hij denkt dat hij zover van de natuur is geëvolueerd dat hij er...

...de jongste dochter jarig is, blijven we vanzelf thuis want wat is er nou belangrijker in dit geval? Precies, verschoond te blijven van dat *€&#(€&# virus, zeker als je de eerste twee prikken ook al gehad hebt, toch? Dan nemen we geen aanstoot aan Baudet, want die is niet wijs, die moeten ze...

Het was goed toeven bij Café-Restaurant "De Nieuwe Koninklijke Harmonie" aan de Stationsstraat terwijl buiten de regen zijn regime uitoefende en binnen het Rijk van de Schoonheid (door de befaamde Tachtigers zozeer bezongen) heerste. We waren vertrokken vanaf de Nassaustraat en de bus had ons...

...de weegschaal door dan moet je duidelijk datgene doen wat ik ook doe, vermijd de gevaarlijke acties en zoals ze in elke spot roepen: blijf thuis! Want als je erover nadenkt is het niet zo moeilijk, de keuze tussen nu dwars liggen en ziek worden, c.q. doodgaan of: je inhouden en...

...in de vrachtauto had staan kieperen. Zou hij thuis aan zijn vrouw vertellen wat hem was overkomen? Niet dat er wat mij betreft enige reden tot schaamte was voor de vuilnisman. De naar buiten gesnelde en uitgebreid kijkende buurtbewoners mogen zich wel eens achter de oren krabben. Toen de...

...in die contreien was eens mijn laatste thuis, daar wachtte eens de allerliefste nog op mij in een kamer vol oud hout, kunst en glaswerk. Daar volvoerde ik eens mijn zwerftochten met Haar, dcor het Leijpark, door de grauwe straten.... "Vom Heimat, Garten, Haus und Baum ist nichts...

...brede raam dat wervelende vlekken wierp op de wanden van mijn kamer. En zo werd dan ook mijn flatje mijn thuis; mijn thuis en mijn schuilplaats te midden van een roerige, verwarde en vaak kwaadaardige wereld.

...ook zonder dat is het prettig toeven, voel je je thuis in je huis. Waar die grens precies ligt, dat is voor iedereen anders. De één ergert zich kapot als er een stapel ligt, de ander heeft een hogere drempel en wordt pas zenuwachtig als de stapel dreigt om te vallen. Het gaat er om om jouw...

...schamen. Nou, dat moet dan maar. Ik blijf lekker thuis achter de geraniums zitten. Dat komt overigens ook wel goed uit, want ik zit niet zo goed in de slappe was en als ik wel op vakantie zou willen, dan zou het wel allemaal op een koopje moeten. Een volledig en luxueus ingerichte camper of een...

...verder te lezen. Hoe is dat mogelijk? Als de thuisnaaktloper nu was gezien in Staphorst. Maar Amersfoort is toch een doorsnee plaats zou je denken. We hechten zo aan Privacy in ons Nederlandje. En aan Tolerantie en Vrijheid. Of is dat Nederland verdampt? Niet te snel oordelen, denk ik....

...van mijn genen. Ik sluit mijn ogen en inhaleer nog eens flink. We zijn thuis.

...voor, winterbanden evenmin, dus ik blijf thuis. Vanuit de keuken kijk ik hem na, zachtjes snort ie over een stukje voetpad, probeert het fietspad maar besluit op het voetpad te blijven rijden, waarom dat hoor ik later! Als ik naar de woonkamer loop, zie ik hem aan de overkant rijden,...

Als ik het St.Annaplein passeer met de bus, weet ik dat daar achter de gevels van de huizen, achter de welhaast geblindeerde, in het zonlicht blikkerende ramen zich nog steeds de kamer bevindt; mijn eerste kamer, sinds jaar en dag door iemand anders bewoond, wellicht door een jonge student, die...

Al had de mandenvlechter nog zo'n pijn in zijn rug en nek, hij bleef geregeld even staan om met zijn stok in de grond te wroeten. Dan bukte hij zich ook om tussen de kluitjes te voelen. Een heleboel glimwormen kropen heen en weer voor de voeten van de mandenvlechter. Bij het schijnsel van hun...

...of ze wel blij kon zijn met mij. Mijn thuis zou het "familiefort" worden in de Gerard de Bondtstraat, waar mijn vader en moeder, oma, tantes en ooms om mij heen stonden en mij verwenden: ze noemden mij "het kindje". Zo begon mijn leven in het oude huis, dat sinds vier decennia...

...eens op een met bloemen en ballonnen versierde huisdeur. De bus reed er razendsnel aan voorbij. De tranen welden naar mijn ogen. De warmte van een werkelijk thuis zou mij nooit meer omgeven. Ik zou slechts af en toe nog een blik kunnen werpen op het goede ouderlijke huis in die oude straat, dat...

...maar ook kwamen overlevenden uit Duitsland weer thuis, maar van onze vader hadden we nog niets gehoord. Het werd juli 1945, prachtig warm weer was het en eten hadden we weer voldoende, hoewel sommige producten nog op de bon waren. We kregen veel eten in blik van militaire voorraden, zoals...

...leeftijd stel ik mij de vraag of het genoemde "thuis" mij ooit geschonken is.... In ons arbeidershuisje moest ik de slagen van mama's harde handen op mij neer laten komen, dag aan dag, jaar aan jaar en nu mijn ouderdom nadert resteren mij slechts de stilte in mijn flatje en het wurgende...

Is of was het zo gewoon, al die meiden die trouw in de verpleging in de wijk zaten? Is of was het zo gewoon dat zelfs de fysiotherapeut aan huis de behandelingen kwam doen? Is of was het zo vanzelfsprekend dat ook de vaste hulp in de huishouding elke week trouw kwam om de uren ons huishouden te...

...de goede, lieve en enige vriend - al jaren continenten verwijderd - die ik onmetelijk miste - nooit maar dan ook nooit terug zou komen. Ook vergeet ik nooit meer hoe ik - thuisgekomen - mijn heil zocht bij Tsjaikowski en hoe zijn "Eugen Onegin" een ver, zo ver souvenir voor mij vormde aan de...

...om zich heen om een degelijk onderkomen en thuis voor zichzelf te maken: stenen zoals, vaardigheden, ervaringen, kennis, zekerheden, overtuigingen. En voor het dak gebruikt hij een baan, een goed salaris, een auto, een partner, kinderen, desnoods vastgelegd of onderbouwd met een huwelijk....

...op school “wie hoort hier niet in het rijtje thuis’ schoot in mijn gedachten. Met een rood hoofd rekende ik haastig af en via de bosjes kwamen wij weer op eigen terrein. Onnodig te zeggen dat het lang duurde eer we weer wat bijkwamen van het lachen, onze zoon deed vrolijk mee, al begreep...

De betrekkelijk nieuwe flats aan de Wandelboslaan dragen mannennamen: "Vincent, Robert" Hun gevels verbergen chique appartementen. Ik was eens, in vroeger tijd, niet onbekend met hun (toekomstige?) bewoners toen ik nog journaliste was. Verschillende echtparen hebben de sleutel van hun nieuwe...

Ongelooflijk acteur uit 1904 die bijna honderd nog speelde. Hij verhief zich pas tot mijn orde der onsterfelijken in 1983. Hoewel bij voorbeeld eerder in beeld als vader van Charles (Jeremy Irons), Edward Ryder, in Brideshead Revisited. Hoe adembenemend uniek dit talent ervoer ik echter tijdens de...

Weinig belletjes rinkelden hier bij de nieuwe Dichter des Vaderlands, Anne Vegter. Dat moet mogen, laat ik tegenwoordig toe. Maar afsluiten is een deur te ver. Al borrelden vaag de etiketten zwaar en moeilijk op, bevestigd door perscitaten. Daarom naar Perdu, poëziepaleis aan de Amsterdamse...

Wie, zoals ik, de eer heeft om op MBO scholen les te mogen geven over democratie, ziet de scheiding in de samenleving. Dit zijn mensen die zwaardere straffen willen, terwijl ik weet dat het vooral MBO-leerlingen zijn en vooral degenen van hen die de opleiding niet afmaken, die die straffen zullen...

De tante, naar wiens gastvrije, lieflijk ingerichte woning ik veertig jaar geleden na een dolzinnige escapade, in jeugdige onbezonnenheid, vluchtte, leeft nog en haar eenvoudige huisje draagt nog steeds de sporen van haar jeugd en verleden. Zij is me vooralsnog gebleven als een oase in de woestijn...

...ik veel wat het was. Ze vertelde je nooit wat thuis. Ik dacht dat de paarden gingen vechten, want dat paard met dat ding onder zijn lijf begon als een krankzinnige te hinniken en sprong met zijn voorpoten op de rug van het andere paard. Oom Piet zei: ''Maak dat je wegkomt, Kees.'' Maar...

...weer gearriveerd in het huis dat ik mijn laatste thuis in de wereld mag noemen, waar het vooroorlogse, statige en solide meubilair op me wacht, waar de staande klok uit negentienhonderdtien de uren wegslaat en waar ZIJ is, mijn laatste moeder, mijn plaatsvervangende moeder van negentig jaar; nu ik...

Graag duik ik onder te midden van een menigte, van de massa, te midden van de goedgunstige Tilburgse bevolking die eveneens frequent lunchroom "De Katterug" bezoekt en daar in twee- of drietallen aanzit aan Russisch ei of dagschotel of wat dies meer zij. De vriendelijke obers en serveersters...