Alle inzendingen over verdriet en dankbaar

...badje met etherische, weldadige olieën. Je dankbaarheid zal ik me altijd blijven herinneren en hoeveel vaker was dit gebaar, deze geste nodig geweest! Het afscheid kwam onverwacht, plotseling. Woordeloos was je, en sprakeloos, verstomd, hulpeloos en machteloos..... Ik bekijk je foto...

...zacht potlood, maar die eerste keer bleek de laatste. En toch ben ik je eeuwig dankbaar.

...kunnen schrijven, over dat mens, maar ik laat het bij een columnpje. En dat is eigenlijk al te veel eer.

...wellicht worden al die afvallige Haagse jongetjes (en dus ook mijn zoon) dan weer trotse ADO Den Haag-supporters, gewoon zoals het hoort.

...op onze weg mij geenszins aan. Veel verdriet moet nog mijn ogen schoonwissen...

...bloedletters afketst, zoals confetti op de naakte bruid, zijn zuster in spiegelende V-vorm.

...nu een terugval, begint het nu allemaal weer van voor af aan? Verdrietig aai ik de poes en probeer toch weer op te staan.

...omdat ik met een beetje doorzettingsvermogen hopelijk er iets aan kan doen.

...reacties uit onmacht, dierbaarste Mens, Godin, wil toch mijn Liefde ontvangen!

...later: het politiebureau aan de Noordhoekring; de foto's; de portretten. Herkenden wij onze belager? De herinnering blijft.....

...1949 heb je in een hotelkamer in Viña del Mar zelfdoding gepleegd. Je werd zevenenveertig jaar.

...overleed je in een ziekenhuis in Chicago door cirrose van de lever. Je werd eenenveertig jaar.

...die alles vervlakt, maar die ook alles verzacht en verzoet en doet vergeten?

...ons als een zo groot geschenk van het leven eens en blijkbaar voor altijd gegeven was.....

...gaat immers verder" (Een verhaal met elementen uit de familiegeschiedenis)

...hield…… Beste mensen, ga naar het museum, zo lang het nog kan. Een volgende beeldenstorm is aanstaande.

...in het leven geroepen, een uitvinding van niemand minder als de Satan in eigen persoon.....

...over de kale vloer van kille stenen. Het rode spook ging naar het raam toe, met Robert en Lianne. (Wordt vervolgd)

...mensen zijn beslist griezeliger en gevaarlijker dan dankbare spoken!"

...voor een boottocht met koud buffet. Mij, de journaliste en vrijwilligster, is men dankbaar; men komt in de krant.....

...nog maar net ontsnapt aan een dwarslaesie en nu dankbaar voor zijn herstel na een langdurige revalidatie. Momenteel zette hij zijn humanitaire gevoelens die hij vroeger tot uiting had gebracht in een verpleeghuis in voor computerles aan ouderen en voor hulp aan allochtonen. Bij ons afscheid...

...klei die van de zee is en ik ben 55 jaar en de tranen schieten me in de ogen...

...blij verrast dat je er bent. Het mensje schenkt dankbaar een kopje koffie, suiker en melk ? Plichtplegend en vloeren vegend laat je jouw sporen na, soms is het dweilen met de kraan open. Keukenkasten, wastafel en de randen boven de deuren, stofnesten. Maar vooral het verhaal dat men kwijt...

...voortplanten -, waren wij placide, gehoorzaam en dankbaar om het weinige dat ons werd toebedeeld. Tegenwoordig, zo verklaart mijn vriendin, is er heisa, ruzie en veeleisendheid onder de brutale schoffies die altijd iets anders willen en die met weinig nog tevreden te stellen zijn. Mijn...

...Ze stond op en liep in de richting van de toiletten. Nadien heb ik haar nooit meer terug gezien. [Bewerking van 'Hard Drugs' (1974).]

...meer kan letten op de pijn van andere mensen. Ieder mens heeft pijn, zegt ze. Niet teveel over lullen, zegt ze. En pakt haar schoonmaaklapje weer op. Op mij let ze niet meer. Waarom zou ze ook?

...op de bank gaan zitten. Anna reageert niet. Ze slaapt. Om haar mond verschijnt een vage glimlach.

...naar een nieuwe. Het is misschien naïef te denken dat een nieuwe radio mooiere muziek zal spelen, maar hé, you can’t blame a girl for trying!

...mamma… Hun kleine stemmetjes komen me tegemoet. Warme armpjes om me heen. Stoeiend en worstelend om aandacht. Zij zijn belangrijk, zij zijn alles waard!

...om mijn liefde voor hen te laten merken. O God, ik voel me zo onbegrepen!