Alle inzendingen over vervolging

We hadden een staatssecretaris en hij heette Ko. Hij was een populaire gedeputeerde in de provincie Gelderland en woonde in Nijmegen. Of nee, hij woonde in Zwolle, maar als hij naar zijn werk ging, declareerde hij gewoon de woon-werk afstand van Nijmegen naar Arnhem, want op papier woonde hij in...

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik word af en toe doodziek van het te onpas gebruiken van stopwoorden of stopwoordjes. Eén van die veel te veel gehoorde stopwoorden is al geruime tijd het woord "gewoon". Let er gewoon maar eens op. Want het is gewoon ongewoon hoe vaak gewoon gewoon...

Ik houd van de natuur, verlies mijzelve vaak in beemd en bos, ik wandel mij van God los. Want hier, in dit schone ondermaanse, taalt dier noch gewas naar het agio van de mens. Het is eten of gegeten worden, groeien op afvallig blad, epifyterend op de bast, onderaards in duizend kleuren en vormen...

Op de snelweg naast mijn huis komt het verkeer sinds jaar en dag aanstormen. In de nacht lichten de koplampen op, de auto's passeren en vervolgen hun weg. Is ons leven hiermee niet vergelijkbaar; een kort moment van licht tussen oceanen van eeuwige duisternis? Nu heb ik nog niet eens gesproken...

Weet u, ik ben best wel een lawaaiig mens, ik heb Zappa gezien in de Jaap Eeden hal en in Ahoy. Rammstein, Uriah Heep, Cradle of Filth, zet 'm op, u doet mij daar plezier mee. En dan fiets ik, zomaar op een maandagmiddag laat, richting mijn jongste broer, via Medemblikstraat naar Azaleaplein....

Dromen, zijn, als ze worden ontleed een vreemd fenomeen van dingen die een mens overdag meemaakt, soms ook 's avonds...maar wanneer ik vanmorgen wakker wordt en meteen zeg: ik weet waarom ik zo wankel loop, dat komt door de gaatjes die in de scheef gelegde stenen zitten....manlief me vreemd bekijkt...

Nee, niet ik hoor alhoewel de eerlijkheid me gebied te zeggen dat ook ik wel eens een verkeersregel overtreed! Tuurlijk wel, stiekem door rood licht rijden is er zo eentje, je voelt je meteen een stuk jonger als je zoiets uithaalt, echt waar! Maar de acties die men tegenwoordig uithaalt op de weg,...

Met mooi weer rondzwerven en sfeer proeven in een onbekende stad. Aan elk genoegen komt een eind. De tijd is op, dat betekent terugkeren naar het station voor het vervolg van de reis. Gewend te vertrouwen op mijn inwendig kompas, laat ik het stratenplan nog in de zak. Maar dit keer wordt het...

Het is een volkomen zot idee, want ik heb geen enkele concrete aanwijzing die hem rechtvaardigt. Maar van me afzetten kan ik de gedachte niet: ik ga dit jaar dood. En om alles nog absurder te maken heb ik nog verwachtingen over de doodsoorzaak en de datum ook. Mijn verwachting is ik dat op 31...

In de achterbuurt waar mijn vriendin nu een armzalig verdiepinkje gehuurd heeft duiden desolate en vervallen voordeuren van gezinnen die nu eenmaal moeten doormaken wat hun leed met zich meebrengt.... Ik doorkruis de Berkdijksestraat die de somberheid demonstreert die veel mensen in deze tijd...

Lilith, jouw verhalen, die van 2014 tot 2018 op de site verschenen werden door de lezers verslonden. Jouw teksten met de tekeningen van de jouw bekende tekenares beschenen als een krachtig werkende vulkaan de gehele site. In die gloed leken de teksten van overige inzenders wel te...

Eigenlijk is dit het vervolg van mijn vorig verhaal op deze site, en hoe! Ik heb eergisteren mijn middelste dochter ontmoet, na 9 jaar! Samen met mijn oudste dochter en haar man ben ik afgereisd naar mijn jongste dochter en haar man en 2 kleinkinderen. Het was een MEGA ontmoeting! Een beetje...

...kan je je afvragen of een mogelijk afzien van vervolging of vrijspraak altijd in het belang van de verdachte en de samenleving is. Denk aan het gevaar van een potentiële moordenaar die door een handigheidje van zijn advocaat geen tbs krijgt opgelegd. Knoops, die in het verleden vaak opkwam...

Al vaak signaleerde ik hem her en der in de stad en ook vandaag kwam hij aanlopen bij de bushalte en weer kwamen we aan de praat. Hij bood me een doorkijkje op zijn wanordelijk gegroepeerde gele ondergebit, en, figuurlijk gesproken, krakkemikkige verstand waarmee hij meteen al het toch wel...

Mijn brieven, die over mijn wel en wee verhaalden in vervolg op onze jarenlange diepe vriendschap en op de uiterst kameraadschappelijke conversatie die we welhaast dag aan dag hadden gevoerd in je armetierige huisje, verdwenen tenslotte in een nooit eindigende stroom naar de verre bestemming die je...

Een optocht van auto's komt mij tegemoet op de snelweg naast mijn huis. Vanuit mijn hoge uitkijkpost, vanachter mijn bureau, observeer ik hun koplichten die oplichten in de donkerte, waarna de voertuigen passeren en hun weg vervolgen. Is ons leven hiermee niet vergelijkbaar: een kort, hel...

In het restaurant is niets veranderd sinds mijn voorgaande bezoek; de zalen en vertrekken tonen zich in al hun luister en luxe. Mijn eenzaamheid wurgt me zo ongeveer; zij is als een luchtledige dat mij niet toestaat te ademen en vliegt mij aan als een gruwelijk voorhistorisch monster met klauwen...

Het valt nauwelijks te ontkennen dat Kapsalon "PureLou" gesitueerd is aan de Schouwburgring. In een ruimte die men als een zaal zou kunnen kenschetsen, staan hier de zwarte leren fauteuils voor de spiegels die een hele wand beslaan. In de tuin achter het pand ligt een grijs stenen Boeddhabeeld...

....en zo rusten mijn ogen vaak op het merkwaardige maar zo mooie en architectonisch zo geslaagde gebouw dat enkele jaren geleden verrees aan de overkant van de snelweg die mijn woning flankeert en daarnaast zie ik de onschuldige kinderen met hun skeltertjes en stepjes op een smalle geasfalteerde...

De Bechterev hield zijn nekwervels op de plaats en de breuk werd niet gezien, slechts de dronkenschap was opgemerkt en na zijn roes te hebben uitgeslapen kwam hij met de tram naar de schepen van zijn vriendinnen Francien en Marianne. Hij lag hulpeloos bij Francien op een matras op de vloer, klagend...

De bomen aan mijn venster, de aloude, trouwe boompartijen die mij al mijn hele leven vergezellen dragen nu het gewaad en de kleur van een nieuwe herfst. En een nieuwe herfst treedt aan in een leven dat geteisterd is en getormenteerd en veelbewogen. Mijn ziel die in mij rust is gesmeed en gehard in...

In de grote hal van het ziekenhuis heb ik het beeld bewonderd van een gevleugelde vrouw en man, mogelijk symboliserend het diepe dal van de kwetsbaarheid van de mens waaruit hij opgeheven kan worden door de medische wetenschap en -zorg (Ik was het ziekenhuis genaderd met mijn trage pas,...

In het helle, schelle, onbarmhartige en ijzingwekkende witte licht dat reflecteert in de spiegel van de kapsalon vallen me lijnen op in mijn verouderde gezicht die ik voorheen nog niet had waargenomen. Zijn het de sporen, de beddingen, uitgesleten door mijn tranen die als riviertjes over mijn...

Ze klom de trappen op naar mijn appartement met een gigantische bos bloemen in de hand: bloemen in bonte kleuren, in wonderlijke gedaanten waarvan ik de namen niet ken en die hier nu staan te pronken in een doorzichtige glazen vaas. Het boeket, voor mijn achtenzestigste verjaardag, leek de...

In de sfeerloze en troosteloze winkelgalerij aan de Westermarkt in Tilburg bevindt zich eveneens een bescheiden kapsalon waar men in grote spiegels zijn verouderde gezicht, gelardeerd met rimpels en vlekken, kan bekijken. (Door het wazige beeld in mijn eigen spiegel was me het craquelé van mijn...

Het schimmige gebied van het paranormale is een uitgezocht werkterrein voor bedriegers en charlatans. Maar dat is nog geen reden om vooralsnog onverklaarbare verschijnselen meteen maar als bedrog of zinsbegoocheling te bestempelen. Maar ook een “medium” dat te goeder trouw is, kan zich...

Ze vroeg me te wachten in de armoedig ingerichte kamer en ik had uitzicht op een slecht geschilderd en welhaast "demonisch" aandoend drieluik waarop een kerkinterieur was afgebeeld. Tevens stond het mij vrij mijn blikken te werpen op de oude "Yamaha"-piano tegen de wand die vermoedelijk nooit...

Ze had liefde nodig (vervolg op barometer). Het werd haar te veel. Na drie glazen rode wijn bleef ze onafgebroken praten over de oorlog in Nederlands Indië en de bezetting door het Japanse leger. Ze liet ook nog een foto zien van haar man in een wit tropenpak. Met vele andere Nederlanders was...

Eind vorig jaar en begin dit jaar, is op deze site een begin gemaakt met de publicatie van het verhaal van Liselore. Vervolgens nam de schrijfster tijd om offline verder te schrijven. Er zijn nu nieuwe delen klaar die geplaatst kunnen worden. Gezien de eerdere reacties, kan het belangrijk zijn om...

Mevrouw is gearriveerd op de Dagbehandeling Oncologie....De verpleger verzoekt haar zich uit te strekken op het bed. Het grijze haar van mevrouw is als een keizerskroon. Ze klemt haar tas, een onmisbaar attribuut van de ouderdom, tegen zich aan alsof deze haar enige bondgenoot is in duistere...