Autobiografieen

In de bibliotheek kun je van alles vinden van alles wat ik was er met coby die grote mevrouw we lazen wat en fietsten er naar toe vroeger werkte ik ook in de bieb en nu las ik de donald duck ik ben bij ggz friesland en heb een voucher voor coby schrijf ik dit verhaaltje uit het land der lette...

36. Ruud komt uit een liefdevol gezin. Zijn moeder is Indisch en familie is belangrijk voor haar. Iedere zondag wordt er uitgebreid gekookt en komen er ooms en tantes over de vloer die allemaal blijven eten. Soms blijven er tantes logeren. Zoals tante Maart. Tante Maart komt uit Den Haag. Ze is ...

Foto 1: Ik sta in de deuropening van de bijkeuken. Een sjaal zit over mijn linkeroog gedrapeerd, terwijl ik een bivakmuts draag. Mijn rechteroog is bijziend, dus dat verbaast me. Achter me staat een grote geiser/waterboiler, al lijkt het ook op een illegale jeneverstokerij. Onder een riempje hou ik...

Een veelgehoorde kreet: vroeger was alles beter, een tikje achterhaald want TOEN wist je niet beter, nam genoegen met datgene wat voorhanden was, immers: er was geen keus? Ouders met een volkstuin, wat betekende dat: seizoensgroenten bijvoorbeeld een aantal keren in de week voorgeschoteld werden...

35. Ik was een jaar of achttien toen ik verkering kreeg met Ruud. Dat was geen bewuste actie. Het overkwam me. Ik had hem ontmoet op een sportdag. Hij had mij bovenaan zijn lijstje van mooie meisjes staan. Ik vond hem leuk. Hij had mooie bruine ogen, mooie zwarte krullen en hij was lief voor me. ...

En zo kan het voorkomen dat eega doordat ie niet lekker is, iets vergeet; dat overkomt natuurlijk iedereen wel eens maar dit was super-vervelend. Ik vraag hem vanuit de kamer: waarom ligt jouw ziekenhuiskaart op tafel, een grommend geluid komt me tegemoet. Ver******* ik had een afspraak in het ziek...

Voor 't eerst in mijn bestaan heb ik vandaag met iets gegooid, niks gebroken maar de onmacht dat mijn handen niet meer doen wat ik graag wil dat ze doen, die onmacht brak me vandaag. Niks bijzonders misschien voor mensen die nu hun wenkbrauwen optrekken, maar voor mij, dat gigantische gevoel van on...

Zesendertig uur na Kelly zit ik op mijn top van ziektegradatie. Nu nog vijf dagen lang een hel door, daar waar een tikkende klok tergend langzaam loopt. Elke dag leek een jaar, elk uur een week, elke minuut een dag en elke seconde een uur. Non-stop speelt er een liedje door mijn kop, soms huilende s...

Best een grappige aanhef, op 't verkeerde been in de storm, want hoe kun je nou in 's hemelsnaam op een verkeerd been staan: en dan al helemaal in de storm. Met het verkeerde been uit bed stappen: ook al een leuke want je ligt geheid op je snufferd. Maar toch: kan het gebeuren dat ik op mijn foute...

Foto 1: Mijn oma van moederszijde houdt mij op de juiste wijze vast, terwijl ik een waarschijnlijk wit doopjurkje draag en mijn oudste broertje over mijn wang aait, terwijl ik een vinger in mijn mond steek. De gordijnen zijn dicht. Het zal in Bedum al vroeg donker geworden zijn. Foto 2: Mi...

Bij je leven zit geen beschrijving, bijsluiter of op zijn minst een papiertje hoe je het beste om kunt gaan met moeilijke, zeer moeilijke maar zeer zeker ook mooie, zeer mooie en prachtige dingen. Nou weet ik wel dat er eigenlijk zelden over mooie dingen gepraat wordt, ook weet ik dat de ellende...

Gewoon 1 februari, een normale maandag voor de meeste mensen en ik maak weer rariteiten mee...twee weken geleden begon ik een afspraak te maken voor mijn eega bij de oogarts, op drie keer rollen van ons huis af, daar staat het ziekenhuis. Twee weken terug werd me verteld dat ik over twee weken t...

34. Er is mij als kind thuis niet geleerd dat ik grenzen heb en die mag, zelfs moet bewaken. Ik groeide op in een sfeer van onverschilligheid en nonchalance. Er heerste een vrije moraal waar geen respect was voor mijn grenzen. Er was geen positieve aandacht voor mij en er werd nergens over gespr...

Uit alle macht probeerde ik te begrijpen wat me gezegd werd, uit alle macht trachtte ik, wijs te worden uit de woorden....moest de hulp inroepen van zijn zoon, die hem misschien beter begreep. Uit alle macht, en dat was veel, maar we kwamen eruit. Ik was gewoon even bij hem binnen gelopen: zag z...

Soms twijfelt een mens aan zichzelf soms terecht en vaak niet want wat gebeurt er wanneer je een afspraak in het ziekenhuis moet maken? Men vraagt standaard je geboortedatum. Begrijpelijk. Als ze dat in beeld hebben, vragen ze je adres, je telefoonnummer, je postcode, allemaal nummertjes. Nou be...

Mijn meter, een non in het Sint-Lioba klooster, trakteerde me op een weekje naar Frankrijk. Dat was na mijn kloostertijd. Het was een roomsgetint evenement naar het bedevaartsoord Paray-le-Monial. Midden in de nacht stopte de bus bij een wegrestaurant, waar ik ineens mijn eerste liefde zag zitte...

Zo zoetjesaan KOOK ik van het enorme aanbod qua kookboeken en kookprogramma's; je wordt er niet blij van, tenminste IK niet. Je kunt niet zappen, of er komt een KOK voorbij, je kunt geen blad inzien, of er komt ETEN voorbij, je kunt geen enkele zender op tv opzetten, of er komt wel iemand voorbij d...

Zondagmorgen, eega heeft het benauwd (COPD), hoest tot ie groen en ellendig ziet, ik bel eerst dochterlief en dan toch maar de HAP, ik hang twintig minuten in de wacht want tja, een stem zegt wel elke 15 seconden dat ik op de 1 moet drukken als ik in levensgevaar ben, maar dat is in mijn ogen niet h...

Iedere keer wanneer ik mijn ouders in Nunspeet bezocht liep ik eerst via de lange F.A. Molijnlaan, die een groot gedeelte parallel aan de spoorbaan loopt. Omdat ik gelezen had dat de schrijver Nescio die laan ook vaak bewandeld had, liep ik voor mijn gevoel steeds regelrecht de literatuur binnen. ...

Subtitel: Valse getuigenis Exodus 20; Leg over een ander geen valse getuigenis af. 'Kwalijk heb ik het haar nooit genomen/mogen nemen, maar jammer blijf ik het vinden tot het voor eeuwig donker wordt'. Precies 25 jaar geleden hield mijn leven op - niet mijn bestaan. Sindsdien worstel ...

Om bekende dan wel onbekende redenen is het plotseling lente in december 2015. De Burgemeester Brokxlaan in Tilburg met haar welhaast landelijk aandoende modder en plassen door de recente regenbuien strekt zich onbekommerd uit, geflankeerd door het oude Clarissenklooster, vandaag de dag dienend voo...

'o jeugd! o tijd van smarten! van vreugd en wilde harten!' Willem Elschot Bij een recreatiegebied, even buiten Voorthuizen, kwam er een oude man op mij af, die vroeg 'Weet jij wel waar dat kruisje voor staat?', op het zilveren kruisje rond mijn nek wijzend. Dat bleek de bekende evangelist Jo...

Onze liefde was nauwelijks zeven maanden jong, toen je me vroeg voor een vakantie aan de kust. We boekten geen reis, we reserveerden geen hotel, we stopten wat noodzakelijkheden in een rugzak, een drinkfles, een schrijfschrift, een campingservies en een kleine tent. En we gingen met het paspoort in...

Toen wij in Kollum woonden, gingen we vaak met de witte Cortina naar Stiens, waar oom Anne, tante Thea, neef Johan, die ongeveer net zo oud als ik was, de Zuid-Koreaanse neef Theodoor en het nakomertje, neefje Mark, woonden. Tante Thea is de jongste zus van mijn vader. Deze tante wilde altijd het li...

De zwarte mantel van Zorro is heel anders dan het zwarte habijt van een benedictijn. Als kind had ik een Zorro-boek met zwart-wit foto's. Op de blanco bladzijden schreef ik: Ik hou van patat, ijsjes, snoep, spekkies en drop. Juist dat was niet hoofdzakelijk in de St. Adelbertabdij aanwezig. Dat somb...

Ongelovig ben ik allang niet meer, wel qua geloof maar niet qua het feit dat er nog steeds dingen in ons huis gebeuren die vreemd zijn te noemen voor hen: de sceptici, maar wederom vindt mijn schoonmoeder het nodig acte de présence te geven. Mijn eega zet haar fotolijst gisteren in de kleine la...

In de achternaam van Peter had ik mij nooit eerder verdiept, ik noemde hem Peter, meer niet. Ik wist wel dat hij ook Ham heette, dat was zijn achternaam, maar ik noemde hem nooit Peter Ham. Hij bleek ook een zus te hebben, met borderline, die woonde in een kraakpand in Amsterdam, haar naam was Emm...

Voordat ik een benedictijnse postulant in Egmond-Binnen werd, heb ik nog geprobeerd om een ziekenverzorgende te worden. De opleiding was in een schoolgebouw in Veenendaal, terwijl mijn huurkamer in Driebergen was, in een zijstraat van de Hoofdstraat. Driebergen is een landelijk dorp met een gemoedel...

Onze gereformeerde pastorie stond aan een drukke snelweg en omdat ik van het autoverkeer niet kon slapen, verhuisde ik naar de zolderkamer, waar ik op een zwartwittvtje naar Tatort, Komansky, Der Alte en Derrick keek. Of ik keek via het dakraam in de verte naar de kleurentelevisie van de koster, die...

Een jaar of vijftien geleden toen ik mijn eerste brouwsels plaatste op de site, kon het zomaar voorkomen dat honderden mensen je stukje lazen, dat tientallen lezers je werk beoordeelden en enkelen de toen nog aanwezige "vier" aanklikten. Bij dat eerste gloeide je, bij het tweede groeide je ma...