Autobiografieen

Wist ik veel, Johnny zei: ik kan niet fietsen hoor, een buurjongen van het volkstuinencomplex waar mijn ouders indertijd een tuintje hadden. Het was warm, we zeurden om een ijsje, dat je natuurlijk niet kreeg, je kon een rabarber stengel nemen en dat deden we nog ook. Johnny zei, ik ga even fietsen ...

Aangenaam. Jan Palsbroek is de naam. Mijn moeder was 46 en mijn vader 55 toen ik geboren werd. Ik was een nakomertje en mijn ouders hadden er niet meer op gerekend. Er waren mij al negen voor gegaan waarvan de jongste 12 was bij mijn geboorte. Dus dat was wel even schrikken voor ze. Ik ben nu ...

Concrete hulp Hans Mooi, snelsonnettendichter op www.gedichten.nl, heeft na zijn studie Spaans vrijwilligerswerk in Nicaragua gedaan om zo zijn Spaans te onderhouden. In Masaya kwam hij in contact met een schooltje voor straatkinderen. De eerste keer dat hij het schooltje bezocht, trof hij als i...

9 jaar en op een middag buitenspelend met de buur kinderen, "bordje tik" al dan niet met een bal, want dat spelletje kon je net zo goed met een stukje hout doen, maar dit maal met een balletje. Er hangen bordjes naast de voordeur die voor ons flatbewoners aangaven welke nummers er in dat portiek...

De knappe Kees Broodakker gaf Bjarne Gosse het formulier waarmee hij zijn gedicht kon inzenden. Het gedicht moest over een fruitschaal gaan. Er hing een schilderij, een stilleven van een fruitschaal in de hal van het herenhuis, tegenover de deur van het toilet. Bjarne vroeg Kees of hij het samen met...

44. Mijn leven met mijn ouders was voor mij zo normaal dat de gedachte dat het om verwaarlozing, mishandeling, misbruik ging jarenlang niet in me op kwam. Toen ik een keer in een folder iets las over misbruik door een vertrouwenspersoon dacht ik: “O gelukkig, dat is bij mij niet aan de orde”...

Terwijl de jeugdige Bjarne struikelde over zijn gedachten vond hij op de tafel in de keuken, een krantenartikel over de schilder Christiaan Buurtveen met wie zijn hospita bevriend was. De jeugdige Bjarne begon nieuwsgierig te lezen: “Ik bereid me meestal voor op een schilders sessie met een gla...

Het leek alsof Bjarne een speciaal uitverkoren figurant in zijn eigen intieme schets was geworden. Wat hij in een sobere bui had getekend kreeg plotseling vrolijke kleuren. De donkerblonde Bjarne Gosse voelde dat er iets bijzonders ging gebeuren. Voorzichtig liep hij naar de houten deur van de w...

“Dat soort idioten geven niets om de natuur, ze schieten niets vermoedende roofdieren dood omdat ze bij hun vrouw geen stijve meer kunnen krijgen”sprak Bjarne overmoedig, omdat hij wist dat achter zijn aanname geen wetenschappelijke kennis schuilging. Het was een hele onderneming geweest om z...

Een bijzondere zaterdag in de stad Utrecht waar de jeugdige Bjarne Gosse die lente van het jaar 1982 verbleef: Natuurlijk was Bjarne een klein beetje zenuwachtig toen hij op weg ging naar het diner waarvoor hij was uitgenodigd in het huis van Emma Petronella. Het statige herenhuis waar hij in de ...

“Je gedicht is zo mooi, alle woorden passen heel goed bij elkaar. De regels van dit vers creëren een sfeer van mysterie en romantiek onder de maan. Het gedicht speelt met taal en beeldtaal, waardoor het gedicht een gevoel van mysterie en innerlijke diepgang krijgt. Het couplet heeft zijn eigen un...

Toen de door de zon bruin geworden zomerblonde Bjarne nog een kleine jongen was had hij een lichte obsessie voor het leven van de oorspronkelijke bewoners van het Amerikaanse continent, de indianen. Hij had er op school over geleerd en er verschenen documentaires op de televisie die toen alleen nog ...

21. Ik ontdek dat er jongens en mannen zijn die naar me kijken. Niet alleen op school, maar ook als ik op straat loop of naar huis fiets. Vrachtwagenchauffeurs toeteren, bouwvakkers fluiten, de jongen van de fietsenstalling bloost als ik een kaartje bij hem koop. Ik was altijd degene die verl...

Zestien was ie zo'n dertig jaar geleden. De gulden regel was in ons gezin: wanneer je later bent, waarschuwen d.m.v. bijvoorbeeld een simpel telefoontje en om dat te kunnen doen, hadden de kinderen een kwartje in hun schoen, want mobieltjes, iPods, iPads en dat soort gerei, dat was er simpelweg nie...

Vijftig jaar geleden, zo vertelde ze mij was ze geen moment alleen maar zelden vrij van werkjes en klusjes. In die tijd normaal misschien maar ik hoorde tot mijn verbijstering dat zelfs de pauze " tussen de middag" moest worden benut om bijvoorbeeld het aanrecht toen nog een granieten geschrobd moes...

Het was herfst in de oude stad Utrecht. Bjarne had alle ansichtkaarten van Joop van Teil in een grote enveloppe gedaan en die teruggestuurd naar Amsterdam. Hij was met zijn hospita in een galerie voor moderne kunst. Het krachtige werk van Peter Halm was een spiegel voor de ziel. Bjarne liet zijn ge...

De galerie hing vol met grote vierkanten schilderijen. Donkere wezens doemden op vanaf het doek. Soms leek het alsof Bjarne een dier kon herkennen, maar het was te abstract om er zeker van te zijn. Er waren veel mensen op de tentoonstelling afgekomen. In tegenstelling tot wat de aangeschoten Emma t...

De herfstavond kreeg plotseling een andere wending toen Bjarne Emma de ene na de andere vileine opmerking naar de gevierde Peter Halm hoorde slingeren met haar harde vrouwenstem. Er ontstond commotie in de galerie, maar Emma ging eigenwijs door met haar luidruchtige betoog. Het ene moment leek het a...

In februari 2005 werd de expositieruimte in het atelier van het Troebel Water Collectief in de winkelstraat in Amsterdam West benut voor een tentoonstelling van de schilderwerken van Bjarne Gosse, 42 jaar oud en vrijgezel. Het waren doeken met een textuur van acrylverf, doorwerkt, maar toch met een...

Hij was van de trap gevallen, heel erg dom, wilde eerst geen arts maar ziekenauto kwam weerom. Aldaar werden wat kneuzingen geconstateerd en mocht hij weer naar huis. Echter eenmaal thuis, kon hij de trap niet op, vanwege de pijn en zo besloot men, dat de bank zijn slaapplaats maar moest zijn. E...

Ze moet wennen aan haar gemeente-cabrio oftewel aan vooral het achteruit parkeren in de kelder, voor de rest maakt ze de gemeente onveilig door er simpelweg te rijden. Het is ook een tikje onduidelijk waar je nu wel en waar je nou juist niet mag rijden met dat ding. Een openbaring en ze geniet, ...

36. Ruud komt uit een liefdevol gezin. Zijn moeder is Indisch en familie is belangrijk voor haar. Iedere zondag wordt er uitgebreid gekookt en komen er ooms en tantes over de vloer die allemaal blijven eten. Soms blijven er tantes logeren. Zoals tante Maart. Tante Maart komt uit Den Haag. Ze is ...

31. Terug in Nederland uit Benidorm is het voor mij duidelijk… Iedere keer wanneer ik een nieuwe start wil maken in mijn leven breekt het af nog voordat ik er goed en wel aan ben begonnen. Mijn zware verleden achter me laten, wat ik zielsgraag wil, is onmogelijk. Ook al vlucht ik naar de andere...

“Heb je nog afscheid kunnen nemen? Nee..? Oh.. maar ben je niet bang dat je daar spijt van krijgt? Het blijft natuurlijk toch je vader.. Toch wel lief van je zus dat ze je even op de hoogte stelde.. Heb je nog contact met je zus? Nee? O. Je moeder, leeft die nog? Ook zwaar lijkt me.. voor je moede...

Op veel kaarten en in liedjes tegenwoordig ten gehore gebracht staat: afscheid nemen bestaat niet, nou ik verzeker je, dat bestaat gewoon wel en dat het ook nog eens verrekte pijn doet, ook dat kan ik je verzekeren. Op jonge leeftijd afscheid nemen van een dierbare deed toen pijn, maar niet zoveel p...

Doordat ik mijn streven om alcoholvrij te worden op deze fantastische schrijfsite openbaar heb gemaakt, heb ik bij mezelf wel een extra stok achter de deur geplaatst en dat is maar goed ook, want ik ken de gewiekste slapjanusstrucjes van de altijd weer opdoemende alcoholduiveltjes in mijn gistende h...

Vroeger werd er in veel kringen vaak meesmuilend en neerkijkend over de mensen van de Blauwe Knoop gedaan, de organisatie van de geheelonthouders. Dat waren in veel ogen saaie braverikken en trouwe geloofsfanatici. Ik keek daar ook zo tegen aan, maar de laatste tijd begint mijn respect voor die klei...

De Belgische dichter Jotie T'Hooft schreef in zijn prozawerk, dat kinderlijke snoepverslaving later tot drugsverslaving kan leiden. Als kind snoepte ik behoorlijk veel, wat ik meestal bij de Jamin kocht, winegums en Engelse drop, trekdrop en van die wielvormdrop, zuurtjes en salmiak, spekjes en van...

Vanuit Kollum verhuisde ons domineesgezin naar Coevorden. In Kollum werden we door de gastvrije, grote slagersfamilie Zeldenrust uitgezwaaid. Enkele dochters van heit en mem Zeldenrust hadden nog op ons gepast. Auke was mijn vriend geweest. Johanna de vriendin van mijn jongste broer Gustaaf. Het afs...

Even voor Alkmaar, als je vanaf Amsterdam komt, zag ik de rode toppen van de daken van de Sint-Adelbertabdij in Egmond-Binnen, waar ik nogal wat voetstappen heb gezet en gelukkig uitgewist. In gedachten kon mijn geest zo naar de witte wasbak in de hoek van mijn vroegere cel gaan of naar de waterput ...