2005 februari

In februari 2005 werd de expositieruimte in het atelier van het Troebel Water Collectief in de winkelstraat in Amsterdam West benut voor een tentoonstelling van de schilderwerken van Bjarne Gosse, 42 jaar oud en vrijgezel.
Het waren doeken met een textuur van acrylverf, doorwerkt, maar toch met een frisse uitstraling.
Vissershuizen uit Portugal in het formaat veertig bij vijftig centimeter, een oude Franse kerk, een kasteel uit de nacht, en een dorp bij maanlicht, een Spaans kasteel, het huisje van de sneeuwman, het kunstenaarsdorp en een zicht over de avondstad bij druilerige regen, en een drietal totemschilderijen. De tentoonstelling werd goed bezocht en Bjarne verkocht er drie werken, en er werden drie werken verhuurd voor een klein bedrag per maand.

Het mooiste was dat dichter Manuela Louisse helemaal vanuit Frankrijk naar Amsterdam was gekomen om de tentoonstelling te bezoeken. Ze hoefde zich geen zorgen te maken over geld, ze betaalde Bjarne voor zijn Herfsttotem het dubbele van de vraagprijs. Dit moest het zou in de serre van haar riante villa komen te hangen! Bjarne begon haar steeds meer te bewonderen. Haar woorden waren heilig, haar daden waren als zilverwerk. Ze had een gave, ze kwam op voor arme kunstenaars. Bjarne kreeg een gevoel van opwinding toen ze hem het geld contant overhandigde. Hij wilde haar wel meer geven voor al dat geld, maar ze was tevreden met haar kunstwerk voor in de serre van haar riante villa in het zonnige Frankrijk.

“Iedere dag een gedicht schrijven, dan word je vanzelf rijk”, had ze hem toevertrouwd voordat ze hem onverwacht op de mond zoende en dat nog een keer herhaalde. Bjarne was overbluft, maar hij hield zich kranig staande, lyrische vrouwen hadden dat soort fraaie streken. In het zuiden bloeide de rozerode magnolia eerder in het jaar. Ze was soeverein, volledig zelfstandig in haar taak de wereld met haar taal te verrijken. Manuela Louisse!

Ook de oude bekende Alex Huppelrat was op de tentoonstelling verschenen. Hij wilde graag de pastelkleurige Lentetotem voor drie maanden huren en daarna omwisselen met de ingetogen Wintertotem. Hij had niet veel geld, omdat hij nog altijd studeerde. Hij droeg een hippe bril met een metalen montuur en kwam een beetje verlegen over.

Paulus Kwalbont kwam met een kleine delegatie van voorname mensen uit de wereld van de sociologie om het werk van de kunstenaar te beoordelen. Na een langdurig overleg werd “het huisje van de sneeuwman” aangeschaft om te dienen als decoratie in de vergaderzaal van de vereniging van intellectuele denkers.

De tentoonstelling duurde drie dagen. Het was de eerste van een serie succesvolle tentoonstellingen van de leden van het Troebel Water Collectief.

Bjarne was blij met de voorspoed die hem ten deel was gevallen. Van het geld kon hij nieuwe doeken kopen en verder gaan met hetgeen hij zo graag deed: schilderen.

expostie schilderwerken bewondering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 137