1984 Herfstavond 4

De herfstavond kreeg plotseling een andere wending toen Bjarne Emma de ene na de andere vileine opmerking naar de gevierde Peter Halm hoorde slingeren met haar harde vrouwenstem. Er ontstond commotie in de galerie, maar Emma ging eigenwijs door met haar luidruchtige betoog. Het ene moment leek het alsof ze Peter de lucht in prees, het andere moment leek het alsof ze hem onderuit probeerde te halen. Soms werd ze ronduit grof, maar ze lachte om haar eigen lompheid. En alles met verheven stemgeluid.

Het was meer dan duidelijk dat Peter zich er aan begon te ergeren en ook de omstanders leken zich te irriteren aan het gedrag van de wispelturige diva Emma. Ze begon echt dronken te worden. Iemand bestelde een taxi om haar weg te krijgen uit de galerie. Ze begon grote onzin uit te kramen. Mensen geneerden zich voor haar. Peter had inmiddels rode oren van ergernis en Bjarne wist ook niet meer waar hij het moest zoeken.

Een aantal van haar intellectuele vrienden wist haar op een subtiele manier te bedaren en haar voorzichtig de galerie uit te werken en in de taxi die was gearriveerd te wurmen. Twee vrienden gingen aan weerszijden naast haar zitten. Aan mij werd verder niets gevraagd. De taxi reed weg in de nacht met de dronken Emma op de achterbank.

Misschien had ze het toch allemaal niet begrepen. de aanhankelijke liefde, de prachtige kunst van Peter, de rijke meneren die haar weer op de been hielden. Een amusante vrouw met een grillig karakter.

Toen de rust in de galerie voor Moderne kunst was teruggekeerd, realiseerde Bjarne zich dat zijn uitdagende hospita een alcoholprobleem had. Hij vroeg zich ook af of ze haar cocaïnegebruik nog onder controle had. Hij moest met haar gaan praten, maar ze zou nooit naar hem luisteren. Het werd van kwaad tot erger de laatste tijd. Het was haar naar haar bol gestegen. Totaal over het paard getild. Haar grillige karakter begon haar op te spelen en sleepte haar langzaam maar zeker naar de gapende afgrond. Ze kon niet omgaan met haar eigen succes.

Het gebeuren had de jeugdige Bjarne Gosse nederig gemaakt. Hij realiseerde zich dat zijn mysterieuze diva en alle voorname mensen in de galerie uiteindelijk maar gewone aardse stervelingen waren. Met goede kanten en minder verteerbare kanten.

De abstracte wezens op de doeken van kunstenaar Peter staarden hem met dierlijke ogen aan. Er bekroop Bjarne een gevoel dat hij veel troost nodig had, maar de doeken bleven kil en dierlijk met hun grillige huid van moderne textuur. Ook Peter kon Bjarne verder geen troost bieden.

Hij was druk bezig met zaken doen en dat deed hij goed. Gedachten dwaalden zomaar af naar Kees Broodakker. Bjarne had al een tijd lang niets meer van hem gehoord. Hij vroeg zich af of hij hem was vergeten. Misschien kon hij hem een paar nieuwe gedichten sturen. Hij had iets gehoord over een dichtersvereniging waar je gedichten naar toe kon sturen om van commentaar te laten voorzien.

Zonder afscheid van Peter te nemen verliet Bjarne de drukke galerie. Hij zag de grote paraplu van Emma bij de uitgang staan. Dat kwam goed uit want het regende nog steeds pijpenstelen.

dronken kunst galerie paraplu

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.9 met 11 stemmen 239