Hartenkreten over emoties

Zij loopt met hoog opgetrokken schouders, die, figuurlijk gesproken, de last van haar leven niet meer kunnen dragen, maar voert twee grappige honden aan de lijn. Thuisgekomen ploft zij neer voor het wervelende scherm waarop beelschone acteurs en actrices welhaast onafgebroken over elkaar heen...

Ineens kom ik er achter. Of het ineens is weet ik eigenlijk niet. Mijn leven staat in het teken van mensen begrijpen. Ik begrijp dat mijn ouders meer tijd moesten stoppen in mijn broer. Hij was immers hulpbehoevend. Ik begrijp dat ik niet populair was bij de meisjes, ik ben nu eenmaal graag...

Soms zijn het rare dagen, de ene dag gaat voorbij met een lach, de andere met een traan. Vandaag is het weemoed wat ik voel, een niet direct te omschrijven gevoel van verdriet en gelatenheid. Ik probeer uit te vinden waar het vandaan komt. Ik vermoed dat het komt van de gedachte dat ik iets...

Het was met gevoelens van heftige, tomeloze melancholie en heimwee dat ik mij bevond onder voortijlende en drachtige wolkenluchten in alle mogelijke eenzaamheid op het terrein van de zwakzinnigeninrichting, in afwachting van mijn taxi. De redeloze, razende tijd had alles als in een stormachtige...

Op die zondagavonden bezocht ik haar en sloeg ik haar gade in de vele gedaanten en stemmingen die schenen voort te vloeien uit haar geestesziekte; soms was ze ontdaan en opstandig naar aanleiding van het beleid in het psychiatrisch ziekenhuis, dan weer was ze verzonken in neerslachtigheid; ook zag...

Dwalende gedachten over mijzelf. Waar moet het heen met mij zonder jou? Als zou ik vertrekken met een vliegtuig. Hoog boven de wolken uitkijkend naar niets. Zo voel ik mij. Eindbestemming nul. Ladderzat en stomme dingen zeggend tegen een vreemd persoon. Kiss me and smile for me. Ik vertrek...

Van een vrouw als jij is er geen tweede. Jij met je bruine ogen, je zwarte kroeshaar, je lijf van soepel, atletisch vlees. Je onstuimige manier van vrijen en stoeien, je manier van uitrekken 's ochtends vroeg. Je eigenzinnige karakter. Je was met zo weinig tevreden en als je tevreden was, dan...

Eens bracht een wondermooie melodie me tot je en ik droomde in het sprookjespaleis van de verliefdheid, in de Aya Sofia van de Liefde, versierd met haar mozaïeken en arabesken, mijn prachtige droom Het bouwwerk van het paleis brokkelde steen voor steen af; een pijnlijk, verregaand...

Zij wist niet wat te doen, een moeder tot stof vergaan, zij dacht een verleden te begraven. Maar al dat haar restte was niet meer dan een keramiek vol gruis. Verstrooid zocht zij naar een plek waar zij de herinnering kon vast houden, het park, daar heeft ze haar hart uitgestort. En daar ligt...

Vandaag was het de dag, de dag waar ze zo lang op had gewacht. Nooit geweten dat het toch nog zo snel zou gaan. En nu, nu was het zo ver. Nu vond ze het dood eng. Was ze er wel klaar voor, ze voelde de koude rillingen over haar rug lopen. Ze snapte eigenlijk niet echt, waar ze nu zo bang voor...

Crisis, crisis, crisis. We worden er mee dood gegooid. De zwartkijkers beweren van alles. Ook jij kan ontslagen worden. Ook jouw toekomst is onzeker! En ik, ik zit nagelbijtend op mijn lot te wachten. Ik heb zelf niets in de hand, ik woon bij mijn ouders en kan slechts hopen dat zij niet...

Jaren geleden - en dan praat ik over het jaar februari 1991 - is door ongelukkige omstandigheden mij het recht ontzegd om mijn 3 dochters op te voeden. Om die reden kwamen zij in pleeggezinnen terecht, met daarbij het advies om de eerste jaren geen contact meer met mij te hebben. Ik moet heel...

Morgen kan zomaar alles afgelopen zijn, een linkerarm signaleert, een hart dat stopt, een scheefgezakte mond. En dan ben ik er niet meer, weggerukt van dit aardse bestaan, mijn leven naar de maan. Naar de kloten, prostaat- dan wel teelbalkanker, misschien onder een bus of tram met het idee dat...

Natuurlijk weet ik net zo als ieder ander dat er 24 uur in een etmaal zit; waar wij zo gemiddeld 17 uur van wakker zijn. De een wat korter de ander wat langer. Dat is de kloktijd, maar veel mensen kampen ook met een emotionele tijd. Dan heeft de tijd soms heel lange of korte dagen. De ene dag is...

In het rouwproces gaat meestal alle aandacht naar het verdriet, terwijl ook boosheid een rol kan spelen. Vaak wordt dit weggedrukt en minder geaccepteerd dan verdriet. Toch mag boosheid er zijn, want ook deze emotie verdient de nodige aandacht. In mijn werk als ziekenverzorgster kom ik bijna...

De Kollumer kaas smaakt niet meer sinds ik weet dat ik daar symbolisch verdronken ben, want wat is redding als het voor een gulden is, want dat was ik dus waard in de ogen van mijn vader, daar koop je verdomme nog geen maaltijd voor, misschien een blik erwtensoep of een rolletje drop, jawel, of een...

Onze leraren leken zelf ook op sprookjesfiguren: zo ook meneer W., drieëndertig jaar oud, getooid met de snorrenbaard, die zo mooi tekende op het schoolbord met gekleurd krijt en die ons de legendarische figuren uit de geschiedenisboeken: Marx, Lenin, Hegel, Bakoenin, Stirner, Fichte en vele...

Heerlijk, dacht ik, een nieuwe rubriek erbij met grote kans van slagen om een dichtbundel uit te geven. 'Vooruit dan!', dacht ik naïef als altijd, 'vanavond even geen biografie doorspitten, maar even lekker voor mezelf aan de slag!'. Ik had mijn stapel hommages voor de dichtbundel 'Hommages'...

Net een contract getekend voor duizend uur, theoretisch noemen ze het werkervaring opdoen; kans op arbeidsmarkt verbeteren. Twintig uur vrijwilligerswerk met een zeer wisselend rooster, kan het maar net combineren met post bezorgen. Om dan vanavond om half negen mijn woning binnen te strompelen en...

De golvingen en welvingen die zijn als scheerschuim of sneeuw van het witte dekbed bedekken mijn lichaam als de verre reis begint. Ik zal zeegezichten zien of groene lagunes of hoog oprijzende torens, omwalmd door roetwolken of het graf van Louise de Coligny en haar gebeente, voor altijd rustend...

De hartenkreet van Joanan over Jomanda roept bij mij herinneringen op aan Tiel. In haar hoogtijdagen heb ik eens een healing van haar bezocht. Niet omdat ik iets mankeerde, maar omdat het verschijnsel mij intrigeerde, uit culturele belangstelling dus. Kostte een tientje, maar dat was je in die tijd...

Gisteren was onverwachts een bijzondere dag voor mij. Ik opende mijn post op mijn computer en ineens stond daar een brief van een voor mij onbekend persoon. Nieuwsgierig zoals ik ben opende ik meteen deze brief geschreven in doc. Terwijl ik de brief begin te lezen begint mijn mond steeds...

Toen ik vanmorgen op stond, wist ik het meteen. Het was weer terug. Moeizaam stond ik op alsof er een rem op mijn bewegen was gezet. Dit kon toch niet? Dit was toch niet waar? Het lijkt wel of ik elk spiertje in mijn lichaam kon voelen. Mijn hoofd gonsde. Heel mijn wezen doet pijn en zin, zin had...

Toen ik het schitterende water van de Biesbosch zag, barstte mijn verdriet om jou uit en ik grimaste, probeerde mijn tranen te verbergen voor de anderen van het gezelschap dat samen met mij "De Zilvermeeuw" bevolkte, een lang schip dat ons kalm en majesteitelijk die middag door de wateren zou...

(aan wijlen Ted Hughes) Zeg, beste Ted, vertel me nog eens, hoe zag jij Sylvia Plath in jouw dromen destijds op deze heftige planeet? Wat gaat mij dat aan? Dat is waar, jij was ooit getrouwd met haar, maar dat zegt geen enkele suikerbiet, zo'n officiële binding werkt meestal verstikkend, ik...

Het is al een tijd geleden, een ontmoeting van iemand die ik dacht te kennen. Jou kennen zal ik dan wel nooit echt kunnen. Wat is dan een leven, een dag? Je hebt vele dingen die ik van vroeger toen je nog niet wist wat het leven was,te jong om mij te kennen. Van leeftijd verschillen maakt het...

Ik voel de stilte in mijn hart op de dag dat het licht brak. Ik had het in mijn handen, maar nooit gedacht dat het zo breekbaar was. Achter de eerste blikken wist ik dat er meer zat, maar dat is nu verdwenen. De scherven zijn gesprongen en de datum 25-11-09 staat nu in mijn arm gekrast. Diep...

Vele verhalen later, en met een natte kus van de oude zwerver op mijn bezwete voorhoofd, keer ik, enigszins ontdaan door de terugtrekkende zon, terug naar mijn woning die niet ver van het park is te vinden door de rozenstruik met gele rozen die naast de deur groeit. Ik heb de taal van de goot...

Ik streep op veertig procent, de diepte moet duidelijk zijn, in de verte het donkerblauw. Vurig de zon boven een einder die onbereikbaar is, vlammend een zee van verlangen. Aan de kant, waar ik ben gestrand, teken ik amoebe na amoebe, in ontelbaarheid vormen zij de duinen waarachter ik lig in de...

Was het hoe dan ook nodig, Jannie, jouw ongebreidelde jaloezie mateloos en zonder enige relativering op mij te richten en zonder remmingen uit te leven en bot te vieren? Je wilde de man van ons beider keuze wel degelijk bezitten en je verweet mij dat ik ditzelfde zou willen maar vergeet niet dat...