Verhalen over familie

Tante Louise was nooit erg gezien geweest bij de familie Hertsenberg, maar haar overlijdens-annonce deed de deur dicht. Onder haar naam stond ‘Zo, jullie hebben je zin’ en ‘Geen bloemen of ander vermaak’. Louise had stil geleefd, afgezonderd van de wereld. Teleurstelling was haar...

Als je ooit een boek wilt lezen, waarvan je alleen maar de titel en de misschien ook nog de naam van de schrijver moet onthouden: Spycatcher van Peter Wright. Succes verzekerd, er zal geen woord van blijven hangen. Tegen mijn voornemen in om voorlopig geen non-fictie zoals documentaires,...

Zoals elk volk zijn taal, zijn cultuur, zijn “duister” verleden heeft, zo ook heeft elke individu zijn gewoontes, zijn gebruiken, zijn dagdagelijkse rituelen. En die kunnen nogal wat uit elkaar liggen in eigen midden, in het verenigingsleven, in feite overal. Als je er even wilt blijven bij...

Drie weken later liep onze vader plotseling weg, zonder te zeggen waarom. We wisten niet wanneer hij terug zou komen. We hadden geen klok meer. De tijd was alleen nog maar af te lezen aan het stijgen en het dalen van de zon, en dat gebeurde alleen overdag. Er kwam een laagje stof over onze...

Lukas staat op het perron. Zijn vader heeft hem daar met de auto naar toe gebracht. Vanaf hier mag hij helemaal alleen verder reizen. Lukas is bijna tien jaar. Het is de eerste keer dat hij zonder zijn ouders met de trein naar oma reist. Oma Pleister woont in een klein stadje. Maar niet in een...

In een grijs verleden had mijn zusje een winkeltje in handenarbeidmaterialen. Het was een klein en knus winkeltje, waar ik vaak in te vinden was. In de avonduren gaf zij les aan huisvrouwen uit het dorp, die naast de alledaagse beslommeringen ook nog graag iets leuks wilden fabriceren. Ook werd zij...

Met de handen samen en de ogen stijf dicht baden we, zowel voor als na elke maaltijd, het Onze Vader, het Wees Gegroet, met als nabede: 'Lieve moeder Maria, zegen Ome Wim en onze kindjes, Amen'. We hadden heel veel ooms en tantes, maar voor deze oom werd bij ons zesmaal daags gebeden. Hij was...

Mijn leven was al niet verlopen zoals ik het graag had gewild. Maar met al mijn problemen was ik nog niet zo diep gezakt, als waar ik nu was. Ik was een drugsverslaafde die verslavingsklinieken in- en uitging. Ondertussen alles verloren: huis en haard, wat het allemaal echt niet waard...

Het is tot op heden nog niet gebeurd, dat ik aanleiding zag om op een eerdere inzending terug te komen. Sterker nog, ik zal er nog even aanvullend op willen doorborduren. Zeker ook omdat ik door de redactie van nederlands.nl weer werd verblijd met een schitterende afbeelding onder mijn stuk. Dat...

Wanneer ik stel, dat de manier van vrijetijdsbesteding van de verschillende generaties ten opzichte van elkaar net zo variabel is als de beleving van gezelligheid, dan is dit niet meer dan het intrappen van een open deur. Ook ónze jeugd heeft nog steeds de toekomst naar wij mogen hopen. Onze...

Lieve Fiebie, Eindelijk zie ik kans jou een brief te schrijven. Je weet waarschijnlijk inmiddels dat ik jou als baby heb afgestaan aan een Nederlands echtpaar. Als je het niet wist, dan hoop ik dat je deze brief niet verscheurt, maar eerst doorleest. Beslis daarna of je mij ooit wilt...

Mijn andere opa was een lange man met een geruite pet op, rode bolle wangetjes, een knots van een snor waarachter een zware bas vandaan kwam. Als hij niets zei liep hij te neuriën. Hij had altijd een overall aan met de ‘duumstok’ opzij in een smal zakje van zijn broek en in zijn mond altijd...

Vroeger heb ik een tijd twee opa’s gehad. Op zich niets bijzonders natuurlijk. In mijn geval echter was de een hééél erg prottestants en de andere even erg katteliek. Rooms katteliek wel te verstaan, maar toen wist ik nog niet dat er verschillende soorten kattelieken waren. Ik ben dus...

“Weet je, ik krijg het echt op mijn zenuwen van je zoetsappige, moraliserende snertverhaaltjes man!” Even voelde ik me uit het veld geslagen. Een rilling ging over mijn ruggengraat en eindigde in mijn kruin. Ik wist dat ik wat van kleur verschoot. Schaamte en schuldbesef… “Het is toch...

Mijn tante is een ijverig mens. Een echte regulateur. Ze kan niet zien dat het bij een ander niet zo is, zoals bij haar en doet er dan alles aan om daar verandering in aan te brengen. Eigenlijk was ik ook een regulateur vroeger, wat ik afgeleerd heb door de omstandigheden waarin ik geleefd...

“Rossy”, zo meldden wij ons bij de receptie van de camping aan het Italiaanse “Lago di Tracimeno” na een lange vermoeiende reis. De signorita achter de balie begon een heel verhaal in het Italiaans en natuurlijk begrepen we haar niet. Wij maakten ons verstaanbaar in het engels, waarbij de...

‘s Avonds kon Mus zijn energie ook wel kwijt. Hij liep als een bezetene met een vliegenmepper achter de muggen aan, hij ging zelfs in discussie met deze beestjes. “Kom maar op, ik sla jullie allemaal plat”. Maatje 38 vond dit nog al barbaars en had een andere oplossing voor dit probleem. Zij...

De rode papieren kerstklok, die op haar kamerdeur zit geplakt, hangt scheef. Ik moet erom lachen. Is dit toeval of heeft Bonnemama dit opzettelijk gedaan? Ik klop op de deur en doe hem open. Daar zit ze, mijn grootmoeder, in haar glimmende zwarte jurk van crêpe de chene bedrukt met prachtige...

De deurbel ging en ik was echt verrast toen er een bode voor de deur stond. Een pakje voor mij en van wie…??? Het was erg licht en ik kon me echt niet bedenken wie zo iets zou doen. Ik heb een vriendin die met de kerst altijd iets geeft, maar nooit stuurt ze dat over de post. Ik zag...

‘Waarom moet Jennifer ook altijd alles bederven? Waarom moest ze zonodig Monica vertellen over het smsje van Annemarie?’, denkt Jaap terwijl hij zijn Audi A6 de oprit op draait. De sfeer in huis was na het telefoontje drastisch veranderd. Van zijn eens zo ruimdenkende, begripvolle vrouw was...

Vlak voor hij tevoorschijn floepte, was de zon over de daken van de huizen aan de overkant gekropen om de spot op het spektakel te zetten. ‘Je hoeft niet te wachten op de volgende wee,’ zei Tanja, de verloskundige, tegen mijn vrouw, ‘je perst hem er nu gewoon op je adem uit.’ Selma...

Toen ik daar zo een tijdje gezeten had, keek ik op de klok: vier uur. Dat betekende dat het langzamerhand tijd werd om afscheid te nemen. Ik kuchte een paar keer nadrukkelijk en probeerde door het voortkabbelende gesprek heen te breken. Op een luidere toon dan ik eigenlijk gewild had riep ik:...

Ik schrok op uit mijn overpeinzingen. We reden de oprijlaan van de vrijstaande eengezinswoning op waar mijn oom en tante woonden. Met piepende remmen kwam de Japanner tot stilstand. Opgetogen werden we door het hoogbejaarde echtpaar verwelkomd: ze waren oprecht blij dat we hen met een bezoek...

'Klein Ulsda', las ik op een wit bordje dat al half was weggezakt in de berm van de B-weg. De bebouwing van dit gehucht bestond uit wat boerderijen en rijtjeshuizen aan weerszijden van het smalle, al vele malen opgelapte asfaltweggetje op luttele kilometers van de Duitse grens. De ruitewisser van...

Ze woonden ver weg aan een weggetje. Verhard met steentjes. Klinkers, maar dan geen echte. Meer van die waar je huizen mee bouwt. Ja het moeten stenen van gesloopte huizen geweest zijn. Als je er op fietste hobbelde alles. Misschien was het eigenlijk een laantje. Twee auto's konden elkaar...

Tien lege dozen heb ik om te vullen en ik kijk wanhopig om mij heen, waar zal ik beginnen? Verstandig lijkt me in de keuken en daar neem ik een aantal pannen, borden, soepkommen en bekers en stop die samen met handdoeken en theedoeken in de eerste doos. In de kast in de kamer liggen liedboeken en...

Middag Rupert liep een paar uur later in het park een middagwandeling te maken, toen hij een vrouw tegenkwam van zijn leeftijd die hij dacht vaag ergens van te kennen. "Hai Rupert", zei ze tegen hem. "Hoi, hoe gaat het?" vroeg hij. "Goed hoor, met jou ook?". "Beroerd", dacht Rupert, "ik...

Het was druk in de ontvangstruimte. Verschillende grijze hoofden keken me bij binnenkomst aan. "Ken ik hem?", zag ik ze zich afvragen. Sneller dan men kon denken liep ik door. Voorbij aan de receptie, waar mijn gezicht wel direct werd herkend gevolgd door een vriendelijke groet. Met mijn nog...

Ochtend De telefoon was al drie keer overgegaan. "Waarom neemt ze nou niet op", mompelde Rupert. "Hallo?" sprak een vrouwenstem. "Ja, hallo, met je zoon", begon Rupert, "zeg heb je toevallig..." "Pardon?" interrumpeerde hem de vrouwenstem. "Ik zei..." ging Rupert verder. "Nee,...

Wat zou ik die twee toch graag eens de waarheid vertellen. Zeggen dat ik hun smoesjes niet meer pik. Dat ik niet meer inga op uitnodigingen van hun kant en dat ik ze zeker ook zelf nergens meer voor uitnodig. Wat zou ik de zusjes graag vertellen dat ze de klere kunnen krijgen en dat ze wat mij...