Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Over een vergeetachtige zoon en zijn hardhorende moeder 2

Middag

Rupert liep een paar uur later in het park een middagwandeling te maken, toen hij een vrouw tegenkwam van zijn leeftijd die hij dacht vaag ergens van te kennen. "Hai Rupert", zei ze tegen hem. "Hoi, hoe gaat het?" vroeg hij. "Goed hoor, met jou ook?". "Beroerd", dacht Rupert, "ik voel me beroerd". "Perfect" zei hij, "jou zien maakt mijn dag weer goed". "Was dat nodig dan?" "Ja, mijn moeder beeldt zich weer eens in dat ze me niet kent, ik belde haar vandaag zoals afgesproken maar ze deed alsof ze me niet kende". "Oh, dat is niet leuk nee, ga je vanavond mee uit eten? dat hebben we lange tijd niet meer gedaan". "Goed, waar?" vroeg Rupert. "Wat een leuke hond heb je trouwens bij je", zei ze. "Hond?" zei Rupert, en keek naar beneden: inerdaad stond er een hond bij zijn voeten te kwispelen. Om niet te laten merken dat hij als de dood was voor honden, zei hij vlug tegen de vrouw dat hij nu weg moest en noemde de naam van een restaurant en een tijdstip, daarna rende hij weg.

***

"Wal leuk jullie weer eens op de koffie te hebben" zei Ruth tegen een bejaard echtpaar tegenover haar op de bank. Haar man zat in een grijze leunstoel, te slapen zo het scheen, en de kat sliep op zijn schoot. "Hoe gaat het met jullie de laatste tijd?" vroeg de vrouw aan Ruth. "Niet slecht", antwoordde Ruth, "alleen maken we ons de laatste tijd zoveel zorgen om onze zoon, Rupert". "Wat is er dan?" wilde de vrouw weten. "Hij zou vandaag bellen, maar heeft dat nog niet gedaan", zei Ruth zenuwachtig. "Misschien is hij bij Priscilla", opperde de oude man. "Priscilla?", Ruth reageerde geschokt, "Bert, hoor je dat?". Bert antwoordde niet. "Priscilla, wie is Priscilla?" vroeg Ruth. "Zijn vriendin, neem ik aan ", zei de vrouw, "en ons buurmeisje, Herman zit altijd naar haar te loeren als ze op haar balkon ligt te zonnebaden". Herman wilde hiertegen duidelijk bezwaar maken, maar hij kreeg de kans niet omdat Ruth en zijn vrouw hem de mond snoerden. "We zagen hem vanmiddag in het park toen we de hond uitlieten, die liep naar Rupert toe, waarop hij wegrende, waarschijnlijk was hij bang dat wij hem zouden zien, hij kent dat beest zo goed, hij is ermee opgegroeid".

Schrijver: V. Timber, 17 juni 2006


Geplaatst in de categorie: familie

1.0 met 2 stemmen 745



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)