Fam Modaal deel 2
‘s Avonds kon Mus zijn energie ook wel kwijt. Hij liep als een bezetene met een vliegenmepper achter de muggen aan, hij ging zelfs in discussie met deze beestjes. “Kom maar op, ik sla jullie allemaal plat”. Maatje 38 vond dit nog al barbaars en had een andere oplossing voor dit probleem. Zij ontstak een citronellakaars, dat was muggenwerend vond zij. “Hou eens even op met die troep anders zal ik jou eens even weren, ik moet daar zo van hoesten”, riep Mus tijdens zijn jacht op het ongedierte.
Zijn hoest had een andere oorzaak; hij was een kettingroker en zijn vrouwtje deed vrolijk mee. Zij moest veel dure antioxidantencremes gebruiken voor haar gevecht tegen de veroudering. ’s Morgens wanneer de hele camping nog in diepe rust verkeerde begon bij de modaaltjes een hoestconcert daar kreeg je het zelf benauwd van. Daarna kwam het hondenconcert en geleidelijk aan kwam de camping tot leven.
Vreemd genoeg trokken de modaaltjes ook aandacht van een paar kleine kinderen.
Deze waren vooral dol op de honden en kwamen dagelijks langs. Het waren twee meisjes rond vijf jaar, droegen brilletjes en dit gaf hen een wijs uiterlijk. De bijdehandjes noemde ik hen maar. Op een dag vroegen zij aan Mus waarom hij zo’n dikke buik had.
“Omdat ik een baby krijg”, antwoordde Mus. Dat kan niet vonden de bijdehandjes en zij gingen meteen naar hun vader om te vragen of dit inderdaad mogelijk was. Dat opende mogelijkheden voor hen omdat hun moeder niet nog meer kindjes wilde. Zij kwamen terug
en vertelde dat dit absoluut niet klopte wat Mus had beweerd en volgens hun vader had Mus gewoon te veel gegeten. De bijdehandjes deden het hele technische verhaal uit de doeken waarom dat niet kon. Mus wist hier kennelijk geen raad mee en gaf hun een ijsje. De volgende dag kwamen ze natuurlijk weer. Mus vroeg de bijdehandjes wanneer zij gingen vertrekken. “Nou ik denk nog niet, want onze koelkast is nog lang niet leeg”, zei een van de twee. Gelukkig sprong Gandalf tegen een van de bijdehandjes die vervolgens jammerend op de grond viel. Mus brulde weer: “G.V.D rothond! rot op! Rottweiler!” Geschrokken namen de bijdehandjes de benen en kwamen niet meer.
Het was op een maandag dat ik opstond en met nog slaperige ogen onze tent uit kwam.
Ik wilde weten wat nou de oorzaak was van die bedrijvigheid buiten.
Daar zag ik Mus; hij had gewassen en rondom hem hingen alle lappen te drogen. Hij had niet geschroomd om het perceeltje van zijn overburen die inmiddels vertrokken waren ook te gebruiken voor het drogen van zijn wasgoed. Trots stond hij te midden van zijn lappen omhoog te kijken. Waarschijnlijk hoopte hij dat de weergoden hem vandaag gunstig gezind waren ondanks het feit dat hij ze dagelijks vervloekte. Ook keek hij met een knipoog naarde erotische slipjes van maatje 38 die er op z’n voordeligst bij hingen.
De zorg van Mus wat betreft het weer was niet terecht; het zag er stralend uit, geen wolkje aan de lucht. Maar halverwege de dag gingen Willem en z’n campingmaatjes een partijtje voetbal spelen en gebruikten de grote badlakens als doel.. Ook de honden renden achter de bal aan. Totaal in paniek en met angst dat zijn schone was bevuild werd begon Mus te bulderen: “G.V.D. ga naar het speelveld, zijn jullie nu helemaal matto (=gek).” De honden werden vast gezet en de jongens dropen af, en met het wasgoed kwam het goed. De dag erna was er weer rumoer in alle vroegte. Mus liep driftig te slepen met van alles en zijn auto stond ook klaar voor de tent. Kennelijk gingen zij die dag vertrekken. Hij mopperde aan een stuk want de rest van het gezin lag nog in diepe slaap. Na diverse pogingen om zijn gezin te motiveren hem te helpen met inpakken was hij ten einde raad. Hij begon in zijn eentje de tent neer te halen, trok alle scheerlijnen los en je zag het hele zaakje in elkaar zakken. Ik hoorde een enorm protest van vrouw en kinderen die abrupt uit hun slaap gehaald werden. De boel kwam eindelijk op gang. Het is niet te beschrijven wat er allemaal tevoorschijn kwam nadat de tent weg was. Mus had alles onder controle. Ieder moest zijn eigen spullen inpakken, maar ik hield het niet voor mogelijk dat dit alles in een auto zou kunnen. Mus zei dat dit heus wel kon, hij duwde heel veel in de skibox die hij boven op zijn auto had. Hij had nog een enorme zak met hondenvoer over en dat nam ontzettend veel ruimte in beslag. Mus liep naar de camper van Belgen die ook twee hondjes hadden. Nu dacht hij eens een keer aardig te zijn door hun het hondenvoer te schenken maar kwam mopperend weer terug: ”Die stomme Belgen willen mijn hondenvoer niet”, waarop zijn zoon antwoordde: ”Nou dan eet je het toch lekker zelf op.”
Het inpakken verliep daarna vlotjes en Mus keek tevreden toe. “Als ik me maar kwaad maak dan komen ze wel in actie”, zei hij tegen ons in de overtuiging dat hem dat anders nooit gebeurde. “Barby” droeg drie laagjes kleding over elkaar omdat er geen plaats meer was voor haar uitgebreide garderobe in tegenstelling met Willem die met een bloot bovenlijf op de achterbank plaats nam te midden van zijn andere broer en zus. Maatje 38 was gekleed als een filmster en ging voorin met Fanny op schoot.
Gandolf moest in de kattenbak, maar sprong er meteen weer uit om vervolgens voor de laatste maal z’n poot op te tillen tegen onze voortent. “G.V.D.”, tierde Mus en tegen zijn gezin, “moeten er soms nog meer pissen?” en keek daarbij vooral naar het vrouwvolk.
“Ik heb geen zin om zo vaak te moeten stoppen en zet jullie er zo uit.”
Daar reden zij weg: “de familie Modaal” terug naar Nederland Almere. Wat heb ik hen gemist
hotmail.nlGeplaatst in de categorie: familie
vakantie
351
Geef je reactie op deze inzending: