Verhalen

Elke dag stak de veerboot de brede rivier over. Het vaartuig zag nu de ene oever, daarna de andere. "Bij mijn werk zie ik nooit wat anders dan het water en die twee heuvelruggen, waartussen ik heen en weer ga. Kon ik maar meer afwisseling beleven." De kleine boemeltrein hoorde het geklaag aan....

Wachten op de haven die mijn veiligheid garandeert. Ondertussen dobberend op de oceaan van gevoelens. En maar het eeuwige wachten op de opkomst van de zon zodat de duisternis verdwijnt. Ik, de kapitein van mijn schip vol gevoelens die wacht op het licht dat mij de weg zal wijzen. Ik aanschouw he...

Vorig jaar trad Wijnand Duyvendak af als lid van de Tweede Kamer. Achterhaald door zijn verleden als milieuactivist. Minister Cramer van VROM verantwoordde zich kort daarna voor het parlement over een handtekening die ze jaren geleden had gezet. Je kon zien dat ze het ervoer als een hinderlijke onde...

Een oude bekende sprak me onlangs op straat aan over een niet al te fris onderwerp: haar genitale wratten die maar niet wilden genezen. Nog diezelfde nacht manifesteerde zich mij een droom. Er staat een verwrongen monsterachtig figuur voor m’n neus. Een bloemkool met een zwarte kop zonder pot...

(voor Jean-Paul Franssens) De in Bacchus-achtige overdaad zwelgende Neptunus moet zich behoorlijk vergist hebben in zijn dromerige territorium, vol wulpse schoonheden, goddelijk-strak in het vlees, dartelend in het immense vertroetelbassin, tuurde hij als een halfgare wijsgeer met een versleten,...

Er werd een schapenboer gevraagd wat nou het leuke was aan het houden van schapen. ‘Ach man, je snapt het niet, ieder voorjaar al die tientallen lammetjes – zo’n prachtig gezicht.’ ‘ Maar na een paar weken worden ze afgevoerd voor de shoarma en kebab.’ ‘Ja dat klopt, want ik moet...

(voor Leo Vroman) In deze keurige, ietwat vervallen laan heeft de grote dichter aan de warme moederborst gelegen, de heilige moedermelk tot zich genomen, het zoete vocht van zijn inspiratie. Zouden alle dichters daarom later zo'n diepgeworteld verlangen naar borstentroost hebben? Hier liep hi...

(voor Jan-Jacob Slauerhoff, bij de tentoonstelling 'Dichter op zee', Scheepvaartmuseum, Amsterdam) Nauwelijks versleten lag hij daar als een dromende poes onbeweeglijk op een dak, oranje van de abrikozen, afgesloten van de woelige wereld, niet om aan te raken, laat staan aan te passen, trouwen...

Zie toch hoe versteend je bent, geen sfinx wint het van jou, de gespannen spieren kennen niet het antwoord waar iedere man op wacht, achter de oogverblindende camoeflageharen de glanzende klitoris ergens tussen de elastische schaamtelippen, niet op je voorhoofd, gemakzuchtigen, perverse geilaards! R...

Arthur heeft dan ook nooit de smaak van echte liefde gekend, hij was een te gevangen ziel, gevangen in een onherstelbaar, beschadigd web. Zijn lot was al bepaald, dat geldt voor iedereen die fundamenteel ontwricht is. Bij tijden waren er misschien oplevingen, maar dat waren slechts schijnvertoni...

Het is zo'n veertig graden Celsius, wanneer Erik in Olympus arriveert. Zijn broek is vuil van het stof en enkele wijnvlekken. Hij veegt met zijn linkerhand het zweet van zijn voorhoofd. In de verte bespeurt hij een kampeergelegenheid, paradijselijk, hippie-achtig. Er liggen mensen op banken, met ...

Maar vergeet niet dat ik meer dan genoeg gestraft ben voor mijn onzuivere daden, dat Magere Hein al lelijke striemen maakte op mijn door sperma kleverig geworden onderlichaam. De schaarse beelden die ik van jou heb opgevangen en ingezogen als een heilzaam elixer, waren zeker al teveel om mij gierend...

De conducteur stapte uit op station Hilversum. Hij hield het perron in de gaten. Geen beweging meer bij de deuren, op de klok letten, sleutel omdraaien en op naar het volgende station. Vaste prik. De conducteur stapte half naar binnen, met één been op de treeplank. Hij keek langs de trein, even aa...

En die zak patat had ook nog het lef om mij despotisch in het gareel te houden. Met recht kan ik stellen dat ik slachtoffer ben van een nazi-regime. 'Vrouwen', zei hij, 'zien er allemaal hetzelfde uit.' 'Wat een droogkloot!', dacht ik toen, maar ik wist op dat moment nog niet dat er voor mij...

Over de nadagen van Oscar Wilde ( 1854 - 1900 ) in en rond Hôtel d' Alsace. Hoeveel prachtige beelden spookten niet door zijn erudiete hoofd, hoeveel ongeschreven wijsheden, poëtische kwinkslagen... De nadagen van een verbannen koning met een kroon van seringen en een scepter van glanzend ivoo...

Vaarwel aan alle hallucinerende dwangvoorstellingen, die pijnlijke vervormingen die nog meer schade berokkenen, vaarwel en nu dan de definitieve overwinning van de vervreemding in een helende roes van vergetelheid. Deze extase blijft van hem en bij hem! Het leven van een aardse kunstenaar is waarlij...

Hoe nerveus hij ook werd van dit uiterst broze zelfbeeld, wat het inmiddels was geworden. Hij zag nog steeds een mogelijkheid om zijn schrijversrol te spelen, als een onuitputtelijke acteur, die niet van wijken weet, zelfs al staat het uitgeleefde toneel in brand en zijn alle medespelers op de vluch...

Stap voor stap, tree na tree, gaat zijn adem zwaarder. [Waarom ben ik niet met de lift gegaan, denkt hij. 28 verdiepingen zijn toch niet bedoeld om lopend te doen, so why?] Toen hij vanmorgen was opgestaan voelde hij geen pijn. Had hij geen herinneringen, geen twijfel. [Kan het waar zijn? ...

Een boerenlul uit de provincie en zonder pretenties, zonder buitensporig pauwgedrag. Wat was, wat was mijn leven eenvoudiger geweest, meer hanteerbaar. Wat had ik de jaloerse aasgieren beter kunnen afschrikken of in hun schubbenstrot bijten. Vergeef mij, God, ik ben volstrekte chaos, het totaal onve...

De bedrijvige mensen met hun aangepaste manieren en hun onderliggende benepenheid, angst voor iedere wilde vorm van passie. Hij daalde af in de sombere krochten van de dwaze onderwereld, als een heroïsche kapitein die bij het onherroepelijke zinken van zijn dierbare schip nog snel naar de buik van ...

Wat zijn ze prettig opwindend, de schaatsolympiërs. Ik leef in vele toonaarden hevig mee. Ouderwets met ook thuis eindelijk weer een winters decor. Bij Sven Kramer sprongen we juichend een gat in de rondte na zijn finish. Heerlijk primitief. De valse schaamte is voor later. Arme Stefan Groothuis,...

Van de woelige plaats Drachten loopt die mooie weg Zuid langs statige boerderijen en mooie weiden, sprekend van ruimte en vrijheid. Hoe heerlijk is het om het Zuid te volgen en de rand van het Olterterper bos te zien naderen. Wanneer deze omgeving heel stil is, kunnen er weleens onbekende, zachte s...

De wind was iets sterker geworden maar van storm was er nog geen sprake, Liesbeth genoot van dit weer en liep dan ook met ferme passen in de richting van de haar zo vertrouwd geworden zee. Hier kon ze haar gedachten ordenen en weer klaarheid brengen in haar zo drukke bestaan. Hier liepen ze al van...

Op de redactie. Julie is 23, redactrice en heeft een job met regelmatige uren. Net gedumpt, vol wraak, is ze van plan zich te wreken op haar baas, die duidelijk laat merken dat ze niets waard is, en haar ex, die haar op afschuwelijke wijze heeft laten zitten door domweg te laten weten dat hij een an...

Van eten kwam niks. Ze konden allebei geen hap door hun keel krijgen. De hond was eng, maar helemaal omlopen zou meer dan een uur kosten. ‘Wat wil je Muis?' vroeg Olifant. ‘Nee, ik vraag het aan jou' ‘Maar ik wil niks.' ‘Dat heb jij nou altijd Olifant. Jij verschuilt je achter mij. ...

(voor Christine Falkenland) Toen ik mijn armen om haar stevige atleteschouders legde, bleken haar heilige borsten de edele wijngaarden van God, want uit haar werk puurde ik haar verknochtheid aan christelijke taferelen en op een foto van haar draagt zij een kruis rond haar nek. Ze kijkt mysterieu...

( voor Lisa St Aubin de Terán ) Je bent een afgestudeerde toeschouwer, gezien de scherpzinnige waarnemingen uit je bewogen avonturen, heel liefdevol, in grote harmonie met de natuur, zorgzaam en levenslustig, een vrouw naar mijn hart en dubbelzijdig mooi, van binnen en van buiten. je bent nu inm...

( voor Lou Salomé ) Het is alweer jaren geleden dat ik jouw biografie las, maar ik kan me de schok van destijds nog goed herinneren, ik ontdekte dat er een vrouw was geweest, die mijn visie op psychologische, artistieke en erotische zaken exact deelde. Je was een uiterst vrijgevochten vrouw met ...

(voor Donna Tartt) 'Kijk dan!', zei ik, 'nu zit ik hier verdomme met een halve voortand en maak ik al helemaal geen kans meer bij Donna!'. 'Sorry hoor, meneer, maar wie grijpt er nu zomaar naar de tas van een ander en gaat er vervolgens met zijn hele snuit in verdwijen?'. 'Ik!', zei ik, ...

(voor Cesare Pavese (1908-1950)) Hij is tenslotte door zichzelf naar het hiernamaals afgereisd, waar hij langzaam naar toe gegroeid was, hij kwam de eeuwige slaap slapend tegemoet, zij het via zelfvernietigingsmiddelen. Hij had zijn intellectuele Gouden Eeuw al ruim achter zich liggen, hij had zi...