Verhalen

Het was die dag druk in het restaurant van Ter Meulen. Waarschijnlijk door het weer. Niet te koud, niet te warm, kortom; ideaal winkelweer. Ik haalde aan de balie een kop koffie en een kroket. Naast mij zat een oudere heer. Zodra mijn achterwerk op de triplex stoel rustte, sprak hij me aan. 'Weet...

En daar sta je dan, met je armen over elkaar heen. Je kijkt me fel aan. Strak ook. Je ogen blijven me aanstaren. Een andere richting lijkt onmogelijk, niet gepast. Langzaam kom je dichterbij. Totdat je voor me staat. Je blijft me fel aan kijken. Strak. Onverwoestbaar. Je beweegt je zelf niet. Je bli...

Vandaag krijgt hij geen toetje. Helemaal geen extraatje trouwens. Komt allemaal door die aardige mevrouw van het kledingwinkeltje om de hoek. "Kom laat ik eens binnenlopen", dacht ik. "Ik heb niks nodig, ik kijk alleen even". Volgens mij klinkt het gedecideerd genoeg. Logisch dat ze dat n...

Samen keken we in de spiegel. Hoe lang stonden we daar arm in arm in de badkamer? Hooguit een minuut schat ik. Maar binnen die zestig seconden had ze haar statement wel gemaakt: “Kijk nou eens naar jezelf en zeg me wat je ziet!” En inderdaad, ik zag het niet. “Je hebt nog wel iets onder ogen ...

13-Juni-2006. De bel gaat een paar keer. Ik verwacht niemand, want ik ben alleen thuis met mijn zus. Als ik de deur heb geopend zie ik een vriendelijke man met een gigantische bos bloemen in de hand. "Wow", denk ik, "is dat voor mij?". "Een bloemetje", zegt de man alleen en overhandigt mij ...

Vorig jaar zag ik hem voor het eerst, dit nectarzuigende insect, helicopterend rond de Rode Spoorbloem. D.w.z., een electrisch voortbewogen medemens, met wie ik min of meer bevriend was geraakt, had hem (of haar) messcherp gevangen in digitale megapixels. Terwijl ik vol ongeloof, een processierups i...

“Maar een man mag niet huilen, ook al heeft hij verdriet,” zong een Nederlandse smartlappenzanger in de jaren-70. Tot groot leedwezen van mijn buren breng ik dit fraaie lied zo nu en dan voor dag en dauw luidkeels ten gehore. Onder de douche. De hele straat wakker, en iedereen op tijd bij de baa...

Nazomer, verleden jaar. Logboek zonder einde. Vandaag even geen sex-stories. Het zand heeft een vieze kleur, evenals het water. De vale gloed van de ondergaande zon kan er weinig aan veranderen. Alles is even afstotelijk hier. De lelijkheid zit diep geworteld. Zij parasiteert. Het is doodti...

Iemand vroeg me eens of ik niet een roman wilde schrijven, een roman over de beklemming, de eenzaamheid, de waanzin. Een autobiografie waarin ik de verveling in kaart zou brengen, de lusteloosheid in hoofdstukken zou opsplitsen, God in alinea’s zou delen, en zou uitweiden tot in detail over de gen...

De hitte is verzengend. En ik krijg de lenzen van mijn veldkijker maar niet scherp gesteld. Een grote vlakte strekt zich voor me uit met plekken dor gras en zand en verderop een opgedroogde rivierbedding. Onder mijn voeten splijt de grond uiteen. De aarde is hier één grote mozaïek. Voorbij de ...

Het koningskind doet met zijn schelle stem de duizend hoeren van Gomorra uit hun waterige graf herrijzen. De lichamen lopen door de branding, het zand als een bezinksel van paars en looi onder hun melaatse voeten. Het beeld is grofkorrelig zwart-wit, strak uitgesneden, de gezichten van de doodzie...

Ik loop naar de bushalte. Het is zonnig en ik voel me opgewekt maar rustig, zeg maar 'mellow'. Het is net of de hele aarde me in haar greep heeft. Maar meer als een zacht kussen. Op zulke momenten kan niks mij van dat gevoel afbrengen en kan ik me zelfs vermaken met andermans irritatie. Als ik de...

Als kind was ik niet moeders mooiste. Ik droomde er vaak van dat ik een heel mooie prinses was, waar elke jongen verliefd op zou zijn. Maar met hazetanden, onverzorgd haar en slobbertruien, was ik niet het mooiste meisje van de klas, en zeker geen beeldschone prinses! Ook toen ik een paar jaar lat...

Hij klapte het tuinstoeltje open en plantte het in het vochtige gras van de zeedijk. Hiervandaan had je een schitterend uitzicht over het wad. Aan zijn voeten, een meter of tien lager, lag een vuilgrijs strand dat zelden door badgasten werd betreden. Lange repen halfvergaan zeewier, plastic flessen,...

In de ‘Goddelijke komedie’ ziet Dante vanuit de vijfde kring van de hel de stad Dis, die de benedenhel vormt (de onderste vier kringen van de hel). ACHTSTE ZANG 65 Opeens snerpt mij een jammerkreet in de oren en ’k tuur vooruit, mijn ogen wijdgeopend. “Mijn zoon, nu komt”, dus sp...

Woest was ik en dat ben ik echt niet gauw. Het leek of ik in een soapserie terecht was gekomen. En ik had helaas niet de rol van kwade genius. Kan een mens zomaar iemand uitschelden, woorden verdraaien en vervolgens in één adem zoete broodjes bakken? Het maakte me misselijk en ik voelde mijn ...

Aan niets kun je merken, dat het hoofdbestanddeel van mijn pruttelend kookpotje tot een paar dagen terug nog meer dan waarschijnlijk vrolijk rondhuppelde in walmende riolen en aanverwante sloten. Integendeel! Het ruikt almaar heerlijker en mijn kokhalzen neemt af en meet zich een afwachthouding aan....

Voordeel, de wind die er staat vind ik fijn. Dit is in ons polderlandje wel eens anders. Ik heb geen rijwind, ik rij dan ook hooguit 12, 13 kilometer per uur. Zoals je onder het wandelen ook geen wandelwind hebt. Als ik ga staan springt mijn teller op 15 kilometer per uur. Mooi, dat schiet op. E...

Jij zag mij, en ik zag jou. Even dat oogcontact. Toen wist ik het…met jou zou ik oud willen worden. Je keek mij aan, je blik was intens. Waarom zag je mij niet over het hoofd? Waarom moesten wij elkaar ontmoeten? Jouw armen hadden vanmorgen nog je vriendin omarmd. En nu lagen je armen om mij he...

Sommige mensen weten zich nog van alles te herinneren van vroeger, ik niet, ik ben gisteren al kwijt voordat het vandaag is. Maar soms komt er, zomaar vanuit het niets, weer iets bovendrijven. Dan zit ik achterop de fiets van mijn vader, op een zaterdag op weg naar de slager. Mijn vader was een bela...

Eerst denk ik dat ik in een nachtmerrie ben beland. Even later denk ik dat het gaat om de finale van het WK voetbal wat hetzelfde is als een nachtmerrie. Dus knijp ik in mijn arm om wakker te worden maar ik had net zo goed in coma kunnen blijven want nu zit ik ineens midden in de EO jongerendag. Wee...

Ojee. Opa is doodgegaan verleden week, het is even wennen mijn eerste echte sterfgeval. Niet dat hij een grote rol speelde -of speelt- in mijn korte leven. De mensen die er nu verdriet van hebben doen dat wel. Orgelmuziek en blijde liederen die mijn moeder zo graag zingt. Kist uit de kerk -zwaar...

Echt mijn uiterste best heb ik gedaan om het zo te zien, te kunnen ervaren en te beleven. In het begin leefde ik met de idee dat de aanslag op mijn leven goed was bedoeld. Dat de uitvoering van die misdadige poging helaas/gelukkig schromelijk is mislukt, stelde mij voor een dilemma: als ik iets onde...

De doos was heel even leeg, de inhoud had ik in mijn wijnrek geplaatst, de verpakking werd daarna heel rap ingenomen door mijn poezenkind. En dat is zo mooi, te weten dat ik mezelf de komende tijd klem kan drinken, maar dat mijn kleine poeske altijd de plaats zal innemen die ik misschien heel even v...

In het schemerige licht zitten we, en discussiëren over het feit dat Jutta met maar een 6 voor Nederlands geslaagd is. Daar is haar vader, leraar Nederlands in ruste, niet echt trots op. Ik zit naast haar en zie hoe hij zogenaamd streng naar haar kijkt. Wend dan mijn blik af, want ik voel mezelf ja...

Van beide studenten Ad en Timo had Timo het verreweg het beste getroffen met wonen. Hij bezat een door zijn ouders gekocht ruim appartement op de vierde verdieping van een flat, terwijl Ad het moest stellen met een sober huurkamertje. ‘Kerel, lul niet, niemand kan beweren dat ik de wind niet mee...

Als jonge kinderen tegen hun ouders in verweer gaan, blijkt hun eigenbelang(etje) onmiddellijk. Ouders staan met hun handen in het haar, omdat ze niet willen zeggen dat ze nog niet alles begrijpen. Als de kinderen de puberteit voorbij zijn en vol in het leven terechtkomen, gaan ze bepaalde zaken be...

Zoals u weet, ben ik een groot sportliefhebber. Met name supporters en voetbaltrainers zijn voor mij een onuitputtelijke bron van amusement. Was het vroeger zo, dat een sportman na zijn carrière een sigarenzaak kon beginnen, nu is dat geen optie meer wegens de ontroking van onze samenleving. De b...

Mijn dochter is ziek. Nooit geweten dat dit virus op zo’n jonge leeftijd al voor kon komen, maar het bewijs zit toch echt naast me in de kamer. Drie jaar is ze en er is officieel oranjekoorts bij haar vastgesteld. De eerste tekenen zag ik nog over het hoofd. Op een morgen kwam ze naar me toe ...