Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Neerlands dagboek

13-Juni-2006.

De bel gaat een paar keer. Ik verwacht niemand, want ik ben alleen thuis met mijn zus. Als ik de deur heb geopend zie ik een vriendelijke man met een gigantische bos bloemen in de hand. "Wow", denk ik, "is dat voor mij?". "Een bloemetje", zegt de man alleen en overhandigt mij de bos die verleidelijke geuren uitstoot. Een bloemetje noemt ie dat, maar goed, ik ben te nieuwsgierig om me daar druk over te maken. Nu eerst kijken voor wie die bos bestemd is en van welke minnares ik ze heb gekregen.
'Voor Dr. R.A.Th. Gortzak' staat er op het kaartje, teleurgesteld draai ik me om. Mijn vader is 25 jaar tandarts. Mijn zus komt aangelopen en neemt de bos bloemen van me over.
Weer niets, maar mijn tijd komt nog wel.

13-Juni-2006

Ik zit achter mijn leerboek taalkunde. Ik ga het hele boek samenvatten, wat geen gemakkelijke opgave is. Dat ligt niet aan mijn intelligentie of schrijfvermogen, maar aan het niveau van het leerboek. Op de eerste pagina gaat het al fout: "de rechtse microfoon..." pardon? Is die microfoon stemgerechtigd, is ie lid van een (rechtse) politieke partij? En dat schrijft een taalkunde boek, terwijl ze niet eens een normale Nederlandse zin kunnen formuleren.
Bij alle andere tegenstrijdige opmerkingen uit dit Oranje-gezinde taalkunde boek zal ik niet stilstaan aangezien de schrijvers het onnodig ingewikkeld maken door "om didactische redenen" niet de volgorde aan te houden die ze eerder hebben genoemd van de woordsoorten, maar deze gezellig lukraak door elkaar heen te behandelen zodat de argeloze lezer niet weet waar hij aan toe is, laat staan dat een tweede-taalverwerver van het Nederlands hier zonder hulp uit kan komen.
En dan klagen ze dat de kwaliteit van het onderwijs zo slecht is......

13-juni-2006

Ik heb mijn taalkunde boek weggelegd. Ik ga een gedicht schrijven, dat is ontspannener dan fouten uit taalkunde-boekjes halen die je moet kennen voor je tentamen taalkunde. Afijn, een gedicht schrijven is een delicate zaak, een schrijver begint nooit hals-over-kop aan een gedicht als hij niet wil dat het een mislukking gaat worden. Nee, je neemt de tijd, drinkt tussen de regels door een halve theepot leeg en begint drie keer overnieuw voor je je resultaat aan de buitenwereld durft te tonen.
Helemaal aan het onderwerp van je resultaat, als dat tenminste een levend wezen betreft, een vrouw in mijn geval. De dochter van een bekende Nederlander, die ik sinds korte tijd ken en met wie ik het goed kan vinden.
Af en toe verbeeld ik me dat ze me alle signalen al heeft gegeven en dat ze mijn onbenulligheid en onhandige bewegingen niet ziet, er althans doorheen kijkt. Tegelijk kijk ik door haar achternaam heen, ik zie een vrouw van mijn leeftijd, met dezelfde interesses en opvattingen als ik over literatuur en muziek. Dat zijn allebei twee van mijn grootste passies.
Dus haar achternaam heeft er niets mee te maken, toch zou ik haar die van mij ook niets toewensen. Maar de achternaam van mijn moeder aannemen, zoals Maria Stahlie, dat kan ik ook niet doen, dat is niet juist tegenover mijn vader die daarmee de kans op doorgeven van de familienaam zal zien verdwijnen.

13-Juni-2006

Nu het gedicht af is, kan ik niet wachten haar weer te zien. Ik wil haar glimlach weer niet alleen op mijn netvlies gebrand hebben, ik wil haar stem weer horen die zal nagalmen in mijn oren, ik wil haar overtuigen van mijn brandende liefde, haar met gedichten overstelpen.
Dit alles getuigt van het niet hebben van een plan van aanpak, dat weet ik, maar ik kan het niet helpen. Het is ook nogal overdonderend, opeens de oude hartstocht te voelen opleven die je lange tijd niet hebt gevoeld. En wat doe je dan? Sommige mensen verkroppen het, sommige mensen springen erop af en boeken succes, sommige mensen gaan zo te werk dat ze een blauwtje lopen.
En weer andere mensen, tja, die schrijven een gedicht.

Schrijver: V. Timber, 13 juni 2006


Geplaatst in de categorie: liefde

2.3 met 7 stemmen 1.576



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
asta
Datum:
14 juni 2006
Herkenbaar. Wij leven nog en zijn nog fysiek op deze aarde - met alles wat erbij hoort. Sterkte!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)