Flarden

Sommige mensen weten zich nog van alles te herinneren van vroeger, ik niet, ik ben gisteren al kwijt voordat het vandaag is. Maar soms komt er, zomaar vanuit het niets, weer iets bovendrijven. Dan zit ik achterop de fiets van mijn vader, op een zaterdag op weg naar de slager. Mijn vader was een belangrijk man, want hij kende iedereen achter de toonbank, zorgde ervoor dat ik een plakje worst kreeg. Het betekende tevens dat wij de volgende dag een bal gehakt of draadjesvlees zouden aantreffen bij de warme maaltijd, en dat gebeurde niet elke week. De slager zit er nog steeds, vlakbij de markt waar mijn moeder groenten en fruit kocht en soms lappen stof, om zelf gordijnen of kleren van te maken. Toen ik iets ouder was, mocht ik alleen naar de slager. Meestal voor een kilo doorregen runderlappen, daartoe had ik een afgepast bedrag meegekregen, "iets meer" was er dus niet bij. Eigenlijk wel slim van mijn ouders, de slager wist bij mijn binnenkomst wat voor vlees hij in de kuip had en morde nooit als de weegschaal iets meer doorsloeg. Het bijhorende plakje worst was zelfs nog dikker dan anders.

Als mijn vader een echt goede week achter de rug had, dan gingen we ook nog naar De Gruyter, Snoepje van de Week ! En naar Simon de Wit, echte boodschappen doen, ja dat was feest. Maar vaker was er geen geld genoeg, dan moest er "opgeschreven" worden bij de lokale kruidenier en groenteboer. Dan werden ik en mijn broers en zussen in stelling gebracht, mijn ouders hadden al snel de psychologie van de kinderogen door.

Een heel enkele keer had je een dubbeltje verdiend, door bijvoorbeeld boodschappen te doen voor de buurvrouw. Dat dubbeltje brandde dan in je broekzak, dat moest uitgegeven worden, het liefst in de snoepkeet. Daar lagen de heerlijkste zaken je toe te lachen zoals zoethout, eetpapier, toverballen en natuurlijk, het gelukszakje. Een zakje verrassend gevuld met zoetigheid, soms een plakplaatje of zo'n "echte" tatouage, en natuurlijk een briefje waarop stond dat je iets gewonnen had. Vaak alleen maar een kauwgombal, soms prachtige prijzen als een potlood (hb) of zelfs een nieuw gelukszakje. Op school hadden we al geleerd dat er maar een paar woorden in het Nederlands waren, waar een s gevolgd werd door een z, maar het belangrijkste voorbeeld hadden wij allang ontdekt in de snoepkeet.

Verstoppertje spelen, dat deden wij met "busje kras", een platgeslagen blikje werd over een putdeksel gehaald en vervolgens zo ver mogelijk weggeworpen, degene die "hem" was ging er achter aan, de rest verschool zich in portieken en achter tuinhekjes.

Zeep was zeep, Chocomel was Chocomel, goeie ouwe tijd.
Er is nu een wasmiddelmerk met echte zeep en heeft Chocomel een variant waar geen suiker aan is toegevoegd, oude tijden herleven, maar in de runderlappen zit tegenwoordig teveel water.

gelukszakje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 6 stemmen 1.735