Gave van Geluk
Echt mijn uiterste best heb ik gedaan om het zo te zien, te kunnen ervaren en te beleven. In het begin leefde ik met de idee dat de aanslag op mijn leven goed was bedoeld. Dat de uitvoering van die misdadige poging helaas/gelukkig schromelijk is mislukt, stelde mij voor een dilemma: als ik iets onderneem, doe ik het goed. Of ik doe het niet. Niemand heeft iets aan halfbakken maatregelen, goed bedoeld of juist niet. Gebrekkige ondersteuning is dodelijk. Géén steun is dan beter. De dubbele bijna-doodsteek op mijn leven is verwoestend geweest. Ik bleek niet dood te zijn, maar destructie heerste alom. Reeds handen schuddend met geesten uit de andere wereld werd ik teruggetrokken naar de aarde. Een helaas schromelijk mislukte aanslag daar ik in een tijdsbestek van enkele jaren twee belangrijke pijlers uit mijn mooie leven verloor. Mijn eerste en enige echte liefde; zij is gezwicht voor argumenten waarvoor ik bij omgedraaide rollen
nooit zou zijn geweken. Laat fantasie de vrije loop, maar gun haar geweten de gave van geluk. We hadden plannen, waren bezig en maakten meer. Achttien jaar geleden kuste ik haar vanuit New York, lachte naar haar vanuit Dallas, zwaaide naar haar vanuit Los Angeles en schreef haar vele brieven, vergezeld van zilte zoenen, vanuit San Francisco. Nu beschrijf ik het leed van het verleden. Niet omdat ik zielig ben. Niet om aandacht te genereren, maar slechts vanwege het gemis:
Want als ik drink, drink ik op haar
En als ik denk, denk ik aan haar
En als ik verlies, dan verlies ik haar
Dan verlies ik jou
Het was nu of nooit
Samen oud worden, kan nog steeds
Samen door de hel zijn we gegaan
De hemel het duister door het licht
Het is nu of nooit
Ik twijfel noch aan jou, noch aan mezelf
Noch aan het leven en of de aarde draait
Om de zon
Zeg mij wat ik kan doen
Zeg mij wat ik kán of móet zeggen
Op dit moment schrijf ik
Mijn gedachten: ik
Drink op jou
Schreeuw om jou
Droom ván en
Verval ín jou
Ik verlang naar jou en
Ik vervloekte jou
Want als ik verlies
Dan verlies ik jou
Ik verloor jou, maar
Strijd!*
Mijn herinnering aan jou is een relikwie voor het leven. Mooi maar onaantastbaar; ik wil jou raken, strelen, kussen en beminnen. Langzaam maar zeker win ik alles terug. Mijn baan, een veel betere en goed betaalde, mijn herinnering met allerlei vormen van hulp, mijn toekomst en zeker mijn verleden:
Want waarheid is slechts de waarde die je hecht aan wat er speelt!
*Vrij naar een onbekende auteur.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: tijd
ex
678
Geef je reactie op deze inzending: