Verhalen

Hij zit op de pot van glazuur, in de kleinste kamer, met een kei in zijn darmen en krast een loze kreet in het wormhout van de deur. Er zit een lont op een spoel in zijn schedel, die uitmondt in een genster, verscholen in de donkere koker van de waterput, de pupil die ontploffen wil. In zijn trill...

En toen was hij weg. Weggeggaan, om niet meer terug te komen. 's Nachts hadden ze samen in bed Heineken gedronken, en hadden ze samen foto's van vroeger bekeken. Hadden ze gelachen samen totdat dat onderwerp dat ze samen al weken vermeden, niet meer te vermijden was. Hij was erover begonnen en z...

Te lang was ik er niet geweest sinds mijn vader overleed. Uiteenlopende redenen vormden de breuk met het ouderlijk huis. Inmiddels heb ik een eigen leven opgebouwd, gescheiden, weekend-vader, vriendenkring, stappenplan, kortstondige relaties. Uiteindelijk vrede met mezelf, bewijs mezelf een dienst...

Zoektocht naar schoonheid. De samenleving schreeuwt maar zegt niets. Alles wat het nodig denkt te hebben heeft het al. Maar ik... staar uit het raam, erger mij weer eens want de klok bij buren slaat voor de zoveelste keer het vijfde uur. Hij is te lui om dat klote ding te laten maken. Normen en wa...

Lichtervelde, dorp achter de Duitse linies, 4 augustus 1917. Dorpsgeschiedenis schrijf je met bloed. Tijdens die zomeravond van het laatste volle oorlogsjaar ligt majoor Rudolf Lange te soezen op het uitgestrekte weiland achter het station. Onder de blote hemel luistert hij naar zoemende tweede...

Het schoolgebouw was zo bouwvallig dat het ongeveer op instorten stond. Een verbouwing bleek onvermijdelijk. Tot vreugd van de scholieren werd er een barak in elkaar geflanst waarin het goed stampen was; de houten vloeren weerkaatsten de bonzende voeten grandioos, zodat er tussen de lessen door prim...

Een zeer dierbare vakbroeder heeft het voorlichtersvak de rug toegekeerd. Dat is ook niet zo verwonderlijk: ons ambacht is ernstig aan erosie onderhevig. De tijd, dat het écht wat voorstelde als je op de televisie kwam ligt ver achter ons. Een Londense taxichauffeur heeft aangetoond dat tegenwoo...

Ik bezit een liniaal dat met twee maten meet. Aan de ene kant centimeters, aan de andere kant inches. Maar verder ben ik tegen het meten met twee maten. Leg eens uit? Een scholiere uit een Balkanland bleek de kluit te hebben belazerd. Dus moest ze ons land uit. Een politica uit Afrika bleek eveneens...

Niets van wat men creëert is helemaal af, geslaagd of definitief. Niets is helemaal mislukt, onvolmaakt of foutief. In alles, wat men willens en wetens en dus bewust doet heeft men op een zeker moment een keuze uit meerdere mogelijkheden gemaakt of kunnen maken. Zo is het ook mij vergaan toen i...

Toen de kapitein van het eerste uur voor langdurige tijd op missie vertrok, was hij in de overtuiging dat zijn schip de ingeslagen weg moeiteloos zou aanhouden. Het was de trots der zeeën. Enig in zijn soort en voer haar vaandel hoog. Het schip bestuurde haast zichzelf, dus achtte hij het helemaa...

“Jij bent mijn moeder toch niet!” Hmm, niet het antwoord waarop ik had gehoopt zo op de vroege morgen van moederdag. Geen cadeautje dus. Ontbijtje op bed dan misschien? Nope, ook niet. “De kinderen zijn nog te klein om een ontbijtje te maken.” Tja, dat is waar en HIJ doet het niet. Ik ben ...

Dries heeft de MP3 speler toch maar weer uit de vuilniscontainer gevist. Hij had het kreng gekregen van Hetty. Voor zijn verjaardag. Maar ja, hij is vijfenvijftig en Hetty vijfendertig. Dat zegt eigenlijk al genoeg. Het liefst draait hij zijn oude LP’s op een oude platenspeler. Lekker gekras en ...

Ik spoel het stof van de bonen, dompel ze onder in een plastic kom. Eén nacht mogen ze weken in de koelkast, dan giet ik ze af en rol ze in de pan tot de waterspiegel borrelt op een vuur dat ik lager draai. Ze garen onder een deksel. De billen en de vale vlerken van de kip houd ik onder de koper...

Een tijdje geleden deed een net benoemde hoogleraar moderne letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam een opmerkelijke uitspraak. In een boek dat hij besprak bezoekt de hoofdpersoon de rechtzaak die was aangespannen tegen een schrijver die in die tijd actief was, omdat hij in een bepaalde passag...

In Leiden, achter de kassa van een supermarkt. Daar zat een meisje, blond lichte sproetjes. Niet bepaald klein maar ook niet groot. Leuk gekapt, guitig snuitje. Leeftijd ja, moeilijk precies te schatten. Dus ik vroeg of ik mocht raden. Juist geraden. Achttien, en dan drie er bij. Eenentwintig du...

Lang heeft het konijn de lach gezocht. Zo zielsgraag had het konijn gekend de luide lach. Waarom het de lach zo graag had gekend, weet ik niet. Zo iets kan men niet weten. Het konijn heeft de lach niet gevonden. Maar het was de lach zeer nabij. Dat het het geheim van de lach zo nabij was, weet het k...

Wacht nog maar even met die sigaret. Want donkere wolken passeren onze horizon. Daar waar wij heenlopen. Zo tastbaar maar toch ook zo ongrijpbaar. Regenbuien, storm, hagel en sneeuw. Ik heb het allemaal al eens gezien. Heb het allemaal al eens gevoeld. Ik voel het nu ook, maar het zal me nooit kunne...

Niet lang geleden slaagden matrozen er in de sirenen, enkele mijlen zuidelik van de Azoren, te vangen. De sirenen floten hartverscheurend, maar de matrozen, woordelik genomen doof zijnde, bleven onbeïnvloed. Zij wilden de zeeën van deze gevaarlike dieren zuiveren en sloten de sirenen op in een don...

De dokter boog voorover met een vette knipoog en snoof, een verdoken teken van ongeduld. Hij schoof een naamkaartje, een stille uitnodiging, over het granieten blad van zijn bureau. Even later wrikte hij de schaar van mijn knieën open, blies in mijn scharlaken oor, woelde onder zijde en scheurde he...

Ik trappel en treuzel in de ring. Als een mambodanser met een steek in zijn blaas ontwijk ik de vuist van de kolos. Er schuilt een springveer in zijn schouder, beton in de biceps, een staalplaat in het middenrif. Mijn longen zwoegen. Ik verdraag nog net de opstoot tegen mijn druipende kin, de...

Of ik nog kan lachen? Ja, natuurlijk kan ik dat. Je moet altijd blijven lachen toch? Dat ik een klein beetje tegenslag heb de laatste tijd wil niet zeggen dat mijn mondhoeken naar beneden blijven hangen hoor. Welnee, ik lach mijn tanden bloot, laat mijn ogen glinsteren en laat mijn lichaam “Ik ben...

Sinds een week ben ik weer actief lid van een van de grootste datingsites van Nederland, waar ik in een soort digitale catalogus een potentiële partner kan uitkiezen om mogelijk een liefdesrelatie mee op te bouwen. Tussen de duizenden profielen zie ik hem staan. Zijn heel natuurlijk ogende uiterl...

De klap was enorm, en de ravage aanzienlijk. De stoeptegels op het kop-perron lagen overal, de koffiemachine in de Kiosk lag ondersteboven en van de paal waar de stroomdraden aan hingen was niets meer over dan een stuk verwrongen ijzer. Meester Janssen keek verbijsterd uit het verbrijzelde raam van ...

Verloren, de strijd is verloren, het heeft geen zin... Langzaam liet hij zijn hoofd wegzakken in het kussen, nee niet zakken… Hij drukte zijn hoofd in het kussen en voelde hoe het donzig om zijn hoofd spande. Wegzinken wilde hij, niet meer denken, niet meer zijn. Zijn lichaam voelde relaxed, l...

Vanwege de problemen in het krantenwezen ben ik bezig. Het nieuws moet lekkerder spannender en de lezer moet zelf kunnen oordelen of hij/zij de privacy van de persoon in het nieuws respecteert. Dat is volwassener. Als pilot-study heb ik twee nieuwsberichten uit de Volkskrant bewerkt. Een pilot-stu...

In een krant las ik onlangs het volgende: ‘Moeders die tijdens hun zwangerschap langdurig gestresst zijn, dragen de negatieve gevolgen daarvan over op hun kind. Vroeggeboorte, te laag gewicht, schizofrenie, geheugenproblemen en een aanleg voor depressiviteit kunnen het gevolg zijn.’ Een weten...

Cor Klaas Molenaar, eindelijk krijgt hij z'n leven op de rails, het jaar is 1938. Ik heb zijn brieven gelezen, mijn moeder heeft spelletjes met hem gespeeld, zijn droomvrouw wordt toch werkelijkheid. In datzelfde jaar verwezenlijkt hij een andere droom, na diverse foute contacten, een eigen zaak. K...

Aan gelovigen van vele godsdiensten wordt een individueel, lichamelijk voortbestaan na de dood in het vooruitzicht gesteld. Wie "het beloofde land" (een betere wereld) verwacht, kan en hoeft (blijkbaar) geen genoegen te nemen met de gedachte dat dit doel bereikt en de belofte verkregen kan worden ...

Als freelancer moet ik mij ook wel eens met minder geestige zaken bezighouden. Voetbal is zoiets. Heb ik geen benul van. Geef die randviolen alle 22 een bal, dat scheelt een hoop geëmmer denk ik altijd. Deze keer moet ik een interview met ene Van der Vaartje regelen. De man schijnt in Duitsland t...

Ad en Timo, beiden programmeur, deelden behalve hun beroep ook een etage. Echt bevriend waren ze in het begin van hun samenwonen nog niet, daarvoor was hun temperament te verschillend. Ad de kroegtijger en Timo de huismus, daar was dat temperamentverschil wel afdoende mee verklaard. Toch werden ze ...