Verhalen

Heel bleek lag Anita in haar bed, bewusteloos en stil. Alleen haar zwakke adem toonde aan dat ze nog leefde. Fred zoende haar handen en haar gezicht. "Anita, word wakker!" riep hij wanhopig. "Ik ben bij je!" Maar Anita werd niet wakker. Het kleine rode draakje waarvan Mariannes brief vertelde...

"Sta til, sta stil!" schreeuwde de tuinman. Hij holde Fred achterna, door de tuin, door de velden. Maar al gauw bleef hij staan. "Die landloper verdwijnt in het bos van de boosaardige dwergen," dacht de tuinman. "Nee, ik wil hem niet meer achtervolgen. Die dwergen zullen hem nu wel krijgen. Ma...

Fred was een volwassen jonge man. Hij werkte hard op de boerderij van zijn vader. Ja, dat moest ook wel, want over een jaar zou zijn vader ophouden met werken. Dan moest Fred boer worden, de baas van de boerderij. Er stond ook meer te gebeuren. Binnen enkele maanden zou Fred trouwen met een leuk m...

"Je hebt een snoeprol gestolen en daarom moet je kruipend naar Timboektoe!" "Mevrouw u legt een stevige knoop om mijn voeten, ik kan zo echt niet meer vooruit in mijn leven." "Als een kreupele zult u toch boete moeten doen voor uw begane zonden,en u zult een luizenkam mee moeten dragen voo...

Het hoogbejaarde echtpaar Wouter en Mien zaten zondagmorgen vroeg elkaar weer uit te maken voor rotte vis. Bijna zestig jaar getrouwd en elke dag bonje en ze zijn aan elkaar gewaagd. Zij heeft altijd het hoogste woord en hij is een smerige leugenaar en een vrouwenversierder. Zelfs oude kreupele oude...

Het was zondagmorgen en heerlijk warm weer. Wouter zat in de tuin en genoot van de verhalen in de bijbel. Dat boek had hij gekregen van Wim, de bijbelvorser. Mien kwam ook de tuin in met de koffie en moorkoppen en ging naast hem zitten. Ze keek naar haar vent en dacht, had hij maar geleefd zoals Je...

In een supermarkt had ik de advertentie gezien: "Cursus Intuïtief Schilderen. Een creatieve manier van ontspannen." Op een avond pakte ik mijn verfspulletjes bij elkaar: enkele tubes acrylverf, wat penselen en enkele nog blanco doekjes waarop ik later op de avond hopelijk mijn "talenten" zou k...

Zover ik mij kan herinneren had mijn moeder bij het ontbijt altijd een bus met beschuit op de tafel staan. Daar werd door de familie gretig gebruik van gemaakt, want een beschuitje op de vroege ochtend ging er beter in dan brood. Op de tafel stond verder een Edammer kaas waar je een plakje van kon a...

Door de felle concurrentie van meerdere ondernemingen daalden de prijzen en de winsten van de specerijen uit de Molukken. Er moesten maatregelen komen en dit werd de oprichting van de Verenigde Oost-Indische Compagnie ( V.O.C.). De Hollanders waren ondernemende kooplieden en gingen handel drijven me...

In Tilburg zuid strekken zich sinds jaar en dag eenvormige straten uit, die ik doorkruis om bij het zaaltje te komen waar de bijeenkomst zal plaatsvinden. Sommige panden zijn dichtgetimmerd alsof het leven eruit is verbannen, alsof ze geblindeerd zijn als een gepleisterd graf en nooit meer een leven...

Een vriend van mij, Dolle Dries heette hij, ging ook mee met een schip naar Indië. Dat was ongeveer op dezelfde tijd van de beroemde overwintering op Nova Zembla. Vier zeilschepen vertrokken vanuit Texel, onder commando van Cornelis Houtman en Pieter de Keyser. Ik woonde toen in Den Helder en had...

In mijn vorig leven had ik het niet makkelijk. Toen ik net 28 jaar was werd in 1602 de Verenigde Oost-Indische Compagnie opgericht. Vreselijke honger heb ik geleden tijdens het beleg van Leiden door de Spanjaarden. Toen het beleg was geëindigd ben ik als matroos meegegaan met de schepen van de V.O....

Eergisteren nacht heb ik raar gedroomd, want ik dacht dat ik een paard was en liep te grazen. Toen ik vanmorgen wakker werd zag ik dat mijn matras er niet meer lag. Ik maak mij nu grote zorgen, ben ik wel tof. De hele dag dacht ik eraan, ik zou toch niet gek worden. Het was mooi warm weer en om mij ...

Het was in die tijd min of meer een gewoonte van me geworden het tankstation verderop aan de snelweg te bezoeken om er een broodje te kopen of iets om te snoepen, hoewel dit eigenlijk mijn begroting te boven en te buiten ging. Eerder was het me opgevallen dat ze, afgezien van het gebruikelijke asso...

Gerrit had nog nooit een meisje gehad en hij was al zeventien jaar. Zijn ouders waren streng gelovig opgevoed en spraken nooit over liefde en seks en gaven hun zoon geen voorlichting. Natuurlijk voelde hij zijn verlangens naar het andere geslacht wel, de natuurlijke drang is al aanwezig. Met zijn ou...

We zaten weer lekker in het zonnetje op het terras van mijn hotel in Athene. Een onweersbui had een heerlijke koelte gebracht. ''U zou nog iets vertellen over de architectuur, lieve mevrouw Amantara.'' ''Ja schat, dat wil ik wel, maar wat ik tot nu toe gezegd heb is maar heel summier, zeg m...

Eindelijk is het lekker warm buiten. De bomen en struiken zijn weer groen en in de tuinen van de buren zie ik weer prachtige bloemen, in kleuren geel, rood en blauw. Wat ben ik blij. Toen ik in mijn tuintje plaats had genomen in een rieten stoel genoot ik van het gesjilpt van de vogels. Toen ik de k...

Ze staat met het blauwe, fluwelige hoedje op het lange haar, dat haar hoofd siert als een chique, elegante baret en dat haar welhaast verandert in een portret van Rembrandt, vlak bij de vergrendelde zware deur, die moet dienen om haar wanhoopspoging te verijdelen, zo grondeloos en grenzeloos eenzaam...

Toen ik vannacht om drie uur wakker werd zag ik zachte gloed van de volle maan op de ramen. Net wilde ik uit bed stappen om een hoeveelheid bier te lozen, hoorde ik geluid van buiten komen, net of er een ladder uitgeschoven werd. Ik liep naar het raam en deed de luxaflex naar boven. Vlak achter mijn...

Op 13 mei j.l. zijn we weer op pad gegaan in Tilburg met onze beide gidsen en we waren getuige hoe de Forsythia zich wonderlijk en wondermooi met haar heldergele fragiele bloemen om de kloostermuur slingert, waarboven het kruisbeeld uittorent dat het kerkhof van de zusters flankeert en waarop ook mi...

Amarante en ik zaten weer op het terras. Over gisteren hadden we het maar niet en ik had besloten niet meer met haar mee te gaan naar haar woning. Ze mag dan wel veel verstand hebben van de architectuur, maar van een woning schoon houden zeker niet. We dronken nu geen ouzo, maar die heerlijke groene...

Ik ging dus met mevrouw Amarante mee naar haar woning, de tiende verdieping in een flat met uitzicht op de Acropolis. De huiskamer was armoedig ingericht met versleten meubelen en gaten in het tapijt. Om op het balkon te komen moest ik door de slaapkamer. Het bed was niet opgemaakt en ik zag grote g...

Vroeg was ik opgestaan en na het ontbijt heb ik een wandeling gemaakt door het centrum van Athene. Toen ik terug kwam bij mijn hotel zat de dame, die ik gisteren ontmoette, al op het terras. Ze zag er nu betoverend uit. Luchtig gekleed in een korte rok en een doorzichtige bloes. Dat kon ook wel, wan...

Tijdens een vakantie in Athene kwam ik op een terras in gesprek met een dame van middelbare leeftijd over de architectuur van Griekenland. Met een zwoele stem vroeg ze of ik wist wat architectuur betekende. Ik raakte in de war hoe ze mij zo liefdevol aankeek en tot mijn grote verwondering mijn hand...

Al heel vroeg was Wouter opgestaan. Voor Mien maakte hij een ontbijtje klaar, een snee krentenbrood, een gekookt ei en een glas sinas sap. Toen hij met het ontbijt boven kwam snurkte ze nog. Hij ging bij haar op de rand van het bed zitten en aaide haar over de wangen en riep zachtjes: ''Het is...

Het speelde zich af in 1942, toen ik elf jaar was. Mijn ouders woonden met hun vier zoons in Amsterdam. De lagere school waar ik op zat was gevorderd door Duitse militairen, dus moesten de leerlingen naar een andere school. De soldaten die we tegenkwamen waren over het algemeen vriendelijk tegen de ...

Tegen het decor van mijn vele, voorbije, eenzame zwerftochten, de Bibliotheek aan het Koningsplein te Tilburg, tussen de boeken die zich veelbelovend aaneenrijgen alsof zij de illusie willen scheppen dat zij alle iets nieuws te bieden hebben, waren we samengekomen; vijf oudere dames en twee aardige ...

Gelukkig kon ik als boerenknecht mijn baan behouden. Ons land werd getroffen door een landbouwcrisis. Amerika importeerde goedkoop graan en Denemarken goedkopere boter. Dat vonden onze boeren niet leuk. Het was 1880 en ik was net zeventien jaar geworden. Mijn vader wilde hebben, dat ik naar onze kol...

Het was een kleine, zwart-wit-gevlekte cockerspaniël, met lange flappen van oren die de zwarte ogen haast bedekten, een puppy nog, die onze ouders ons gegeven hadden om ons en zichzelf te plezieren en een kameraad te verschaffen. We hadden haar de troetelnaam "Loekie" toebedacht. Aanvankelijk l...

Mijn voetstappen doken op in de mist. Zij weergalmden tegen de pakhuizen. De ratten loerden naar mij. Plotseling zag ik de neonletters van de bar waar ik met Haar had afgesproken. De helft van de letters waren donker. Ik voelde in de linkerzak van mijn regenjas of mijn zesklapper ontzekerd was. Ik n...