Verhalen

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appèl voor mij geblazen. Als ik van huis ga, staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik p...

We zitten nog steeds in de ellende van de hongerwinter, de Russen naderen Berlijn en de Geallieerden naderen ook, maar West Nederland is nog bezet. In de natuur is het nieuwe leven in februari en maart 1945 al zichtbaar, het voorjaar nadert, een vogel zingt zijn lied. Ons land is leeg geplunderd, ki...

De avond zal niet meer oneindig lang op zich doen wachten. Nu nog spelen de schaduwen en het licht van een late augustusdag over het groen-geschakeerde grasveld van het park waarop het lege, blauwe nylon van de ballon lusteloos en slap ligt uitgestrekt als een vermoeide dagreiziger na een bergtocht....

Zoals mijn kennissen weten train ik witte muizen voor het circus. Wat een ellende heb ik meegemaakt. Afgelopen nacht werd mijn vrouw gillend wakker, ze voelde wat op haar blote schouder lopen. Ik deed het licht aan en zag een kikker, die keihard begon te kwaken. Ik ben geen held en toen mijn vrouw d...

Door het barbaarse bombardement op Rotterdam en de dreiging van de Duitsers ook andere steden met vliegtuigen aan te vallen heeft onze generaal Winkelman de capitulatie getekend. Op de Grebbeberg heeft het Nederlandse leger lang stand gehouden, maar de Duitsers kwamen niet de Afsluitdijk over. Met z...

Toen het Duitse leger op 10 mei 1940 ons land binnenviel was ik acht jaar en ik herinner mij nog goed hoe ik dat meemaakte. Mijn vader van de lichting 1924 was ook in militaire dienst opgeroepen en werd gelegerd in een grote boerderij bij het gehucht Groote Keeten in de kop van Noord-Holland. Ons mo...

Eén van de wezens kwam op me af. Indringend staarde hij mij aan en stak toen een hand op. Verbouwereerd bleef ik vlak voor hem staan. Wat wilde hij? Nu ik vlak bij hem was had ik alle gelegenheid om hem eens goed in mij op te nemen. Hij was hooguit 1.20 meter groot en had een tenger postuur. Zijn a...

"Godverdomme ik ben versleten," klaagt mijn vader," en Anton kon helemaal niet meer praten die gromde alleen nog maar. "Jongens," zei ik: "vanaf hier is het oppassen voor de vijand." "Ed regel jij koud bier, Pa en Anton wachten jullie in de schaduw daar zo dan verwittig ik mijn 'pleegvade...

Als ik met het illustere trio 's morgens het hotel wil verlaten staat de gehele personeelsafdeling alweer een paar uur te wachten tot wij onze kamers uit komen om ons goede morgen te begroeten en een goede reis toe te wensen. Ik krijg een vermoeiende flashback van de dag ervoor van het handjes schu...

Op de Spoorlaan in Tilburg leunt de oude Villa Constance haast tegen het moderne gebouw van TBV Wonen aan, zoals aan de andere kant een zwakkere boom als het ware steun zoekt bij een sterkere in een welhaast perfect samenleven dat door niets verstoord wordt. Broederlijk staan de gevels zij aan zij ...

Als vierjarige verhuisde ik van Groningen naar Zuidlaren. Mijn vader werd na z’n Indië periode overgeplaatst naar de Adolf van Nassaukazerne in het dorp. De kazerne was vlak voor de oorlog gebouwd toen Adolf nog een geschikte naam was. Over die Indië periode heeft hij niet veel verteld. Acht...

,Het publiek moet zwijgen als het graf en ik geef u drie jokers mee zodat u bij het niet zeker weten van het juiste antwoord jokers heeft. ,Voor de betovering van de zaal schakelen we de grote lamp van het plafond uit. ,Goed Jan zullen we beginnen maar? ,Ja,gaat uw gang Benny! Vraag 1. ,W...

De kleine vogel bleef mij trouw als geen ander. Zijn zwarte, beweeglijke kraaloogjes keken beurtelings wantrouwend en zelfverzekerd naar mij vanuit de vesting van zijn kooi. Als hij zich echt lekker in zijn veren voelde, jubelde hij mee met Wagners Opernchöre en poetste hij triomfantelijk en vergen...

Als ik ergens vrees voor koester dan is het wel voor een muis. Deze eigenaardige dieren kijken sinister uit hun ogen en schieten als kleine vuurpijlen alle richtingen op. Zich verstoppen kunnen ze als de beste en aaibaar zijn ze zeker niet. Eens toen ik zo een muis had gevangen, nota bene met h...

Achteraf kan ik niet meer precies zeggen wanneer het begonnen is, maar op een nacht was het er, zomaar, en nestelde het zich in mijn hoofd met een onverwoestbare kracht en een hardnekkigheid waardoor ik meteen wist dat het nooit meer weg zou gaan. Ik heb ertegen gevochten, geloof me, ik heb gedaan w...

Enige dagen geleden kwam ik tijdens het zoeken in oude mappen weer een foto van mezelf tegen. Hij werd door mijn tante in de maand februari 1939 vastgelegd en toen ik was een kleuter van bijna vier jaar oud; de hond was van een ons onbekende man en poseerde alleen maar en duidelijk met tegenzin omda...

Dat is kaassie! Dacht ik na de vertaalde versie van Ed. Kom op meid lachte ik haar toe. Hebben we hem even mooi bij zijn lul met zijn baal rijst. Mocht ie willen dat hij zo'n mooie en lieve meid kon bestellen. Alsof zij hem gelukkig zou maken, zij zou zich mooi bekocht voelen maar dan letterlijk. ...

Het was een sombere dag in het dichte bos van een landgoed, ergens tussen Ulvenhout en Chaam. Oude, dikke eiken en beuken stonden stram en kaal onder de trieste, grauwe hemel van de laatste winterse dagen. Door de kromme takken zuchtte een zwakke wind neerslachtig: "Het is niet veel wat we hier be...

Henk is boekverkoper met een ruime keuze, maar de dorpsgenoten zijn meestal geïnteresseerd in kranten en week- en maandbladen, zodat zijn inkomen vaak tegenvalt en hij bovendien alimentatie moet betalen aan Ingrid en zijn minderjarige zoon. Slapeloze nachten heeft hij ervan en kwam helemaal in een...

We komen aan bij een gebouw wat leek op een verlengde witgekalkte koeienstal met oranje dakpannen. Onze talk Ed zei dat dit een goed voorteken was; "Het huis van Oranje," volgens hem. Als we binnen komen in de slecht verlichte zaal die deze dag dienst deed als conferentiekamer van het 'stadhuis'...

Nu mijn goedbedoelde aanbod op deze wijze was afgeslagen, lag het voor de hand dat ik de volgende keer dat deze mevrouw naar de wc moest, niet zou opstaan. En die volgende keer kon niet ver weg zijn gezien het patroon van het eerste kwartier. Ik kon nauwelijks wachten. Ondertussen besloot ik me m...

Hij was, door de afstand die ons scheidde in het verduisterde klaslokaal, mooi om te zien; elegant, slank en goed gebouwd. Vaak dwaalden mijn blikken af naar de mysterieuze, spannende driehoek in zijn pantalon, bij gebrek aan de mogelijkheid tot bezichtiging van een èchte Apollo, die kennelijk in h...

Met open bek pak ik nu toch maar een sigaret aan en keek uit mijn ooghoeken naar de twee vensters door de vitrages naar buiten of er iemand mij stond op te wachten. "Pintyam pisau Pisau?" "Leen me een mes Mes," daar dit toch zijn bijnaam was. "Ah begitu!" "Ja zo!" Zegt hij opgelucht en p...

Als dorpsoudste met de bijnaam Pisaulima (Vijf messen betekenend, waarom heb ik nooit begrepen, werd mij niet uitgelegd en mocht er ook niet meer naar vragen) de deur open deed staat de lange magere Sumatraan met een witte Sari en een wit overhemd in de deur opening. Hij had een chocoladebruin gekle...

Ik heb vliegangst, dat geef ik toe. Maar dat is niet het grootste probleem als ik vlieg. Het grootste probleem zijn mijn medemensen die zich voor, achter en naast mij bevinden tijdens de vlucht. En sommige van die medemensen lijken zich zelfs tegelijkertijd voor, achter en naast mij te bevinden, zo ...

Als jongen kwam ik voor de oorlog vaak bij mijn opa Gijs, met oma woonden ze schuin tegenover ons. Oma was een magere lange vrouw en keek heel streng en ik kreeg soms een tik van haar, omdat ik wel eens ergens aanzat. In de huiskamer stond in de hoek een laag kastje met daarop een prachtige radio me...

In deze lente, die ons uitbundig, overdadig, overrompelend aandoet, tevens de lente van het zevenentachtigste levensjaar van mevrouw M., heb ik haar een kortdurende vlucht geboden, een geringe uitweg uit de smerige vergaarbak van ellende, uit de wachtkamer van de dood, die het verpleeghuis vormt en ...

Wouter praat over het weer met Wim. Wim: ''Eindelijk hebben we een weersituatie, dat er een warme zuidelijke stroming op gang is gekomen tussen een hogedrukgebied boven midden Europa en een depressie ten westen van Engeland.'' Ze spraken vaak met elkaar over het weer. ''Zeg Wim, jij ...

Op een zondagavond zat ik in een stoel na te genieten van het weekend. Het was nog maar maart en de zon had volop geschenen, héérlijk! Ik was moe en besloot om naar bed te gaan. De wekker nog zetten voor de volgende ochtend, tandartsafspraak. Al gauw viel ik in slaap. Tótdat ik pijn kreeg aan mi...

Mijn vijf jaar oudere broer was een bijzonder schepsel. Hij deed alles minstens tien keer beter dan ik. Hij behoorde tot de besten van zijn klas en zittenblijven, zoals ik later herhaaldelijk deed, was er niet bij. Ik trok niet veel met hem op omdat het leeftijdsverschil daarvoor net iets te groot w...