Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Palingtrekken

Als jongen kwam ik voor de oorlog vaak bij mijn opa Gijs, met oma woonden ze schuin tegenover ons. Oma was een magere lange vrouw en keek heel streng en ik kreeg soms een tik van haar, omdat ik wel eens ergens aanzat. In de huiskamer stond in de hoek een laag kastje met daarop een prachtige radio met van voren die witte toetsen en het groene oog. Ze was in de keuken bezig een glas limonade voor mij in te schenken. Ik moest van haar aan de tafel blijven zitten die midden in de huiskamer stond met vier stoelen eromheen, maar ik kon de verleiding niet weerstaan, kwam van de stoel af en liep naar de radio. Ik dacht hadden mijn ouders maar zo'n radio, die hadden alleen radiodistributie, namelijk een kast met daarin een luidspreker. Met een knop aan de muur kon je vier zenders ontvangen, Hilversum 1 en 2 en twee buitenlandse zenders. Bij ons stond overdag de radio nooit aan, alleen avonds als vader thuis was en de Bonte dinsdagavondtrein uitgezonden werd. Televisie was er nog niet.

Opa was niet thuis. Oma zei, dat hij naar het abattoir was om goedkoop vlees af te halen, meestal runderlappen met een vette rand. Voor mijn ouders nam hij ook altijd twee kilo mee, maar oma zei, laat ze het zelf maar gaan halen, de schooiers. Mijn moeder had een vreselijke hekel aan haar moeder, erg hé? Om op die radio bij oma terug te komen. Ik deed iets verschrikkelijks in haar ogen, ik had een knop ingedrukt en dat hoorde ze al in de keuken. Ze kwam aangerend en zei met haar venijnige stem:
''Blijf met je gore poten van dat toestel af'', en ze gaf mij een harde tik op mijn rechterhand. Ik was toen acht jaar en omdat wij in een volksbuurt woonden was mijn spreektaal in het Bargoens behoorlijk uitgebreid. Ik dorst het niet te zeggen, maar ik dacht krijg de klere takkewijf. Opa was altijd heel aardig tegen mij en vertelde vaak over vroeger toen hij nog in de Jordaan woonde. Als kleine jongen heeft hij toen in 1886 een grote volksoproer in de Jordaan meegemaakt.

Een volksvermaak was toen het ruwe spel palingtrekken. Er werd een levende paling aan een touw vastgemaakt en over een gracht gespannen. Heel veel mensen uit de buurt kwamen kijken hoe deelnemers in hun bootjes onder het touw door gingen en aan de paling trokken, dus gewoon dierenmishandeling. De politie die toch al gehaat was bij de Jordanezen verbood dit volksvermaak, maar daar nam de bevolking geen genoegen mee en wierp barricades op. De politie kreeg het zwaar te verduren en dreigde het te verliezen, zodat militairen werden ingezet en die schoten gericht op de menigte met als resultaat 25 doden en veel gewonden. Opa was toen tien jaar en kon het allemaal waarnemen vanuit de derde etage.

Hij vertelde ook nog, dat zijn vader Gijsbertus geboren in 1851 voorbestemd was om dominee te worden, maar had daar geen lust voor en ging varen. Hij is toen humanist geworden en sociaal democraat en had dus zijn verlossingswerk verplaatst van de hemel naar de aarde en had als levenswijze, dat hij iedereen vertrouwde totdat het tegendeel zou blijken en niet zoals zijn vader weer, die iedereen niet vertrouwde en als schurk beschouwde. Hij vond ook, dat de regering regeerde op papier, maar de werkelijkheid soms heel anders was. Met hun grote mond probeerden ze de gewone bevolking onder de duim te houden, maar waren zelf niet op de hoogte van de regels.

Schrijver: kees niesse, 16 april 2013


Geplaatst in de categorie: woede

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3.897



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)