Verhalen

Tegen het decor van mijn vele, voorbije, eenzame zwerftochten, de Bibliotheek aan het Koningsplein te Tilburg, tussen de boeken die zich veelbelovend aaneenrijgen alsof zij de illusie willen scheppen dat zij alle iets nieuws te bieden hebben, waren we samengekomen; vijf oudere dames en twee aardige ...

Gelukkig kon ik als boerenknecht mijn baan behouden. Ons land werd getroffen door een landbouwcrisis. Amerika importeerde goedkoop graan en Denemarken goedkopere boter. Dat vonden onze boeren niet leuk. Het was 1880 en ik was net zeventien jaar geworden. Mijn vader wilde hebben, dat ik naar onze kol...

Het was een kleine, zwart-wit-gevlekte cockerspaniël, met lange flappen van oren die de zwarte ogen haast bedekten, een puppy nog, die onze ouders ons gegeven hadden om ons en zichzelf te plezieren en een kameraad te verschaffen. We hadden haar de troetelnaam "Loekie" toebedacht. Aanvankelijk l...

Mijn voetstappen doken op in de mist. Zij weergalmden tegen de pakhuizen. De ratten loerden naar mij. Plotseling zag ik de neonletters van de bar waar ik met Haar had afgesproken. De helft van de letters waren donker. Ik voelde in de linkerzak van mijn regenjas of mijn zesklapper ontzekerd was. Ik n...

Het was voorjaar 1883. De zon scheen hoog aan de hemel en haar warme stralen maakten de mensen blij. Ik maakte een wandeling op de heuvel van Montmartre bij Parijs. De terrassen zaten vol met levensgenieters. Een jong paartje danste. Zij was welgevormd en droeg een lange lichte jurk met oranje figuu...

Ze was gekomen met een rollator. Hssr grijze, onverzorgde haar hing tot op haar schouders. Ze had een leven lang schoongemaakt, gekookt, gewassen en aardappels geschild, maar de creatief therapeute wilde haar nu leren schilderen. Zonder enig zelfvertrouwen, aarzelend en stuntelig, hanteerde mevrouw...

Henk is een joviale kerel, maar voelt zich na het overlijden van zijn lieve vrouw Linda erg eenzaam. Invalide is hij ook nog. Zijn rechterbeen werd verbrijzeld tijdens een bombardement door die rot moffen op Rotterdam. Met een prothese kan hij zich nog behoorlijk bewegen en met een aanpassing van zi...

De kou zat al in de lucht en het werd al tijd voor de winterjas toen we gingen wandelen in een gebied dat door de natuur haast als een monument is uitgevoerd; bij het dorpje Dorst, waar eens het oude zwembad, recreatiepark en restaurant waren, waarvan de gebouwen zijn neergehaald en dat de wellicht ...

''Weet je waar ik zin in heb, Klaas?'' ''Zeg het eens.'' ''Leuk eens te gaan naar de huishoudbeurs, lekkere hapjes snoeien.'' ''Goed idee Truus, ik wil ook wel eens wat anders dan hier in huis te hangen.'' De volgende dag stonden ze al vroeg op het perron op de trein te wachten...

Het is een mooie zomerdag. Mijn Daf is nog in prima staat en ik verveelde me. Kom dacht ik, tuf naar het strand en ga daar wandelen. De auto startte pas na een half uur na veel gevloek. Gelukkig bleef de motor lopen en na een uur stopte ik op een parkeerplaats in een badplaats. Ondanks het prachtige...

Al heel vroeg was Henk opgestaan en in zijn pyjama naar de keuken gegaan. Voor haar maakte hij een ontbijtje klaar, een snee krentenbrood, een gekookt ei en een glas sinas sap en dat was al veel, want normaal nam ze in de morgen alleen een kopje thee en een plak ontbijtkoek. Toen hij met het ontbijt...

Het licht was al dat van september boven de haven en boven de kade, waaraan op die dag vele schepen zouden aanmeren; schepen met kloeke, fiere namen als "Papillon" en "Terra Nova" en met veelzeggende namen als "Dankbaarheid" en "Vertrouwen", schepen die aanvankelijk in een optocht aan kwamen...

Bijna twee jaar had Koos het er op zitten. Nog een jaar gevangenisstraf en dan was hij weer vrij man. Hij was nu dertig en woonde samen met Truus. Ze bezocht hem regelmatig. Koos bleek een notoire dief te zijn, die regelmatig bejaarden- en ziekenhuizen bezocht om vooral geld en sieraden van patiënt...

Bijna was het een zomerdag geworden. Wanneer de temperatuur de 25 graden haalt noemt men het een zomerdag. Toen ik van huis ging was het 22 graden, toch lekker weer bij een hemel met een paar kleine cumuluswolkjes en weinig wind. Ik besloot na het ontbijt te gaan wandelen. In mijn rugzak deed ik een...

De ondergaande zon gaf weer een prachtige gloed aan akkers en weiden. De boerenknecht zat knus achter zijn raam, het kromme pijpje tussen zijn lippen. Wat liet de rook hem nu zien? Hij zweefde over de zee, over het eiland van de vorige avond. Achter de palmen viel nu heel wat te ontdekken! Op de h...

Deze man had heel zijn leven op de akkers en in de stallen gewerkt. Nu was hij al ouder dan tachtig jaar. Maar die boerenknecht had nooit meer van de wereld gezien dan zijn dorpje, en de weilanden en bossen daaromheen. In zijn jonge jaren was hij eens op die zachtglooiende heuvel in de verte gewees...

Op onze reis naar Baarle-Nassau met als bestemming een pannenkoekenrestaurant, trof ik zeer aimabele, zij het al te spraakzame Tilburgse medepassagiers. Het was een dag in de vroege zomer en frisgroen geboomte omzoomde de wegen en overhuifde ze met een schitterende natuurlijke ereboog. Een dikke, ...

Toen ik mijn hond Bonky uitliet bleef hij opeens bij een zijweg staan en begon te blaffen. Ik zag waarom hij blafte, want ongeveer honderd meter verderop zat een zwaan op de weg. Hij wou er naar toe, maar ik zei: ''We gaan naar hem toe, maar je doet hem geen kwaad, hoor. Je weet, dat ik een diere...

Toen ik op weg was naar het platteland aan het eind van de straat kwam ik de vrouw tegen met het felle rode haar. Gelukkig kon ze nu niet een pot urine leeg gooien, maar ze keek me wel vernietigend aan, en riep toen ze voorbij gelopen was, ouwe zak. Laat maar gaan, dacht ik. Ik had een andere route ...

Achter mijn huis zijn weilanden. Daartussen ligt een zandpad die naar het bos en heidevelden gaat. Vaak ga ik daar wandelen en kijk ik naar de koeien en schapen en nu ook weer kijken naar die lieve lammetjes, die zo leuk dartelen om hun moeder heen. Deze keer nam ik een andere route. Ik liep de stra...

Richtingwijzers aan weerszijden van de snelweg geven aan: "Den Bosch" en "Waalwijk". We zijn op weg naar Drimmelen om een boottocht over de Biesbosch te gaan maken. Het wijde en weidse land strekt zich links en rechts van het asfalt, waarover de auto voortraast, uit. In de verte de koepel van e...

Op Eerste Paasdag, op weg naar de rommelmarkt, kijk ik mijn vriendelijke, onschuldige stadgenoten met een chagrijnige uitdrukking in de ogen aan, alsof ik hun geheel ten onrechte mijn niet verwijtbare eenzaamheid aanreken.... Het publiek stroomt massaal toe naar de parkeerplaats waar het festijn ...

Mien had boodschappen gedaan op de markt en ging daarna een kopje koffie drinken. Ze nam plaats op het terras van een restaurant. Een bleek uitziende ober kwam naar haar toe en vroeg beleefd: ''Waar kan ik u mee van dienst zijn, mevrouw?'' ''Graag een kopje koffie en een plak cake met slagro...

De gebouwen van de Theologische Faculteit verhieven zich zoals veertig jaar geleden, opgetrokken uit lichtbruine bakstenen..... In de kantine trok een vriendelijke en attente serveerster de lamellen voor me weg en opende zo het uitzicht en de blik op een rustieke binnenplaats met houten tuinmeubele...

In een voorjaar, dat ongetwijfeld door velen bejubeld, maar door mij verafschuwd wordt om moeilijk nader te definiëren redenen zoals hoogst onaangename sferen en stemmingen (zoals eenieder weet houden de vertwijfeling, de eenzaamheid en de wanhoop geen halt voor uitbottend groen en kwetterende voge...

Pietje was mijn kamergenootje in het kinderziekenhuis de Bruine Beer. Ik was niet zo een opmerkzame jongen, en ik vermoedde dat Pietje een heel gevaarlijke ziekte had. Hij was namelijk zo mager als een rib. Ik vond het een beetje griezelig als ik nacht in en nacht uit alleen op de kamer sliep m...

Aan de Broekhovenseweg in Tilburg rijst de bakstenen kolos van de kerk met bovenaan, tegen de smalle gevel, de gouden letters van het uurwerk, plompverloren op. Nog in haar schaduw bevindt zich de schoenenzaak van "Scapino" die in haar collectie allerminst, zoals de naam doet vermoeden, frivool en ...

Het oude echtpaar Kees en Dini praat over Pasen. ''Binnenkort is het weer Pasen, eten we weer Paasbrood en eieren, darling.'' ''Weet ik Kees, je hebt het al zo vaak verteld, maar eerst krijgen we Witte Donderdag en Goede Vrijdag, maar ik weet nog steeds niet wat deze dagen betekenen.'...

Toen Wouter van de wc afkwam zag hij een envelop met een zwarte rand in de gang bij de deur liggen. Hij raapte hem op en liep naar de huiskamer, waar Mien zijn lange onderbroek aan het verstellen was. ''Weer een dooie, ik zal effen kijken wie nou weer.'' ''Attenoje, Gerrit is de pijp uit...

"Hoe gaat het?" vroeg hij zijn broer. "Goed!" was het antwoord. Niettemin hoorde hij in dat ene woordje, in de intonatie van de stem, in de enige mededeling die hij van hem kreeg, een wereld vol rancune, van agressie, van haat, van jaloezie, van verwijten en opstandigheid. Deze gevoelens waren als h...