Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Wat ben ik toch verlegen

Toen ik op weg was naar het platteland aan het eind van de straat kwam ik de vrouw tegen met het felle rode haar. Gelukkig kon ze nu niet een pot urine leeg gooien, maar ze keek me wel vernietigend aan, en riep toen ze voorbij gelopen was, ouwe zak. Laat maar gaan, dacht ik. Ik had een andere route genomen en kwam in een laan waar een paar villa's stonden. Een parkachtig gebied met omheinde tuinen, echt een oase van groen. Heerlijk om te kijken naar de gele en rode bloemen, die nog mooier lijken bij het zonlicht uit de wolkeloze hemel.

Opeens zag ik de ongehuwde dame uit haar villa komen. Ze was gekleed in een lange witte jurk, prachtig afstekend bij het heuveltje met rode bloemen waarbij ze stond. Ze is nog jong, ik schat haar ongeveer in de dertig, ze heeft een knap smal gezicht en lange blonde haren. Ze wuift altijd naar me als ik langs kom, maar nu gebaarde ze mij even te komen. Ze kent mijn naam, dus hoorde ik haar zeggen:
''Dag Kees, leuk je te zien, wil je een kopje koffie met mij drinken?''
''Graag freule'', en ze reikte haar smalle hand naar me toe. Ik pakte haar hand en bleef lang handenschuddend, terwijl ze mij met een iets schuin gezicht en een glimlach om haar mond mij aankeek met die mooie blauwe ogen. Ik dacht, wat maak ik nou weer mee.

We namen plaats op het terras vóór de villa. Een dienstmeisje bracht een potje hete koffie, moderne witte kopjes met schotel en lepeltjes, een kannetje koffiemelk en een potje suiker. Ze schonk het voor ons in, de schat. Hoewel ik al bejaard ben voel ik mij altijd verlegen bij deze vrouw. Ze heeft iets over zich, wat mij nederig doet zijn, dus een gesprek beginnen gaat mij niet zo goed af. Gelukkig begon zij een gesprek. Ik keek haar lief aan, en ze zei:
''Kees, wat ben ik blij, dat jij even de tijd voor mij neemt, ik voel mij eenzaam hier. De jonker waar ik een verhouding mee had is er vandoor gegaan met Chantal, mijn vorige dienstmeid. Ik betrapte ze in het tuinhuisje. Daar deden ze de bewegingen na die het nageslacht kan verwekken.''

Ik dacht wat vertelt ze mij nou allemaal. Ik hoop niet, dat ze mij probeert te verleiden, want ik heb reuma in mijn handvat. Opeens zei ze:
''Zullen we een cognacje erbij nemen, Kees?''
''Nou, dat gaat er bij mij altijd wel in, freule.''
''Zeg maar geen freule lieverd, ik heet Magda Lena.''
''Zal ik doen, Magda Lena.''
Bijna zei ik schat, ik kon mij nog net inhouden. Zo heb ik deze ochtend weer doorgebracht, wat was ik blij.

Schrijver: kees niesse, 24 april 2014


Geplaatst in de categorie: adel

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 175

Er is 1 reactie op deze inzending:

Joanan Rutgers, 11 jaar geleden
Jeetjemina, Kees, wat ben jij toch een mannelijke bofkont, doordat je steeds maar weer bereidwillige, sexy dames ontmoet! En deze is nog wel van adel! Kun je die Maria Magdalena na jou naar mij doorsturen?... Lieg maar dat ik een superrijke markies ben!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)